Jan & Wilma Deel 4

“Jan, het lijkt me echt beter als je nu vertrekt”, zegt Wilma. “Als er nog spullen zijn die je mee wilt nemen dan kun je het beter nu doen, want ik heb niet zo’n behoefte om je te zien”. “Maar Wilma, stamelt Jan weer, je weet toch dat ik van je houd”. “Weet je Wilma, bij jou moet alles perfect zijn, heel je planning van maandag tot en met vrijdag is van te voren al bekend”. “Nooit een onverwachts,leuke actie en met je zwangerschap er nu erbij!” “Jan, zegt Wilma, ik wil dat je nú gaat!”. Jan gaat naar boven en komt vijf minuten later terug met een tas vol kleding. “Voordat je weer allerlei conclusies trekt, ik ben naar mijn moeder”. De voordeur klapt dicht.
Wilma weet niet wat ze nu moet doen, Jan gaat niet naar Cynthia. Dat had ze natuurlijk wel verwacht. “Dit kan ik toch allemaal niet in mijn eentje, ik móet hier met iemand over praten denkt Wilma bij zichzelf”. Dan komt haar moeder als eerste in haar op. Ze wil er eerst nog een nachtje over slapen, want dit is wel héél heftig allemaal.
De volgende morgen is Wilma al vroeg wakker en besluit een douche te nemen en drinkt een kop thee. Dan pakt ze de telefoon en belt haar moeder . “Mama is toch altijd vroeg wakker, denkt Wilma”. “Goedemorgen, met Marianne ”, gaat het aan de andere kant van de lijn. “Goedemorgen mam, met Wilma”. “Mam, ik weet het allemaal niet meer, Jan is weg en wat moet ik nu doen”. “Jan is weg? Zegt Marianne”. “Wat zeg je me nu?” Met horten en stoten komt het hele verhaal eruit. “Lieverd, dit kan zo niet”. “Ik kom naar je toe, ik neem een snelle douche en dan ben ik zo bij je”. “Even een tas met kleding inpakken want ik blijf voorlopig bij jou”. “Dankjewel mam, zegt Wilma”. Ze hangt op en alle opgekropte emoties van de laatste dagen komen eruit.
Een half uurtje later is Marianne er. Moeder en dochter omhelzen elkaar en de situatie wordt besproken. Marianne vindt dat Wilma in deze situatie niet alleen kan blijven en zegt de komende periode bij Wilma te zijn.” Je moet goed voor jezelf en de baby zorgen schat, zegt Marianne”. “Het is goed dat Jan er niet is want op dit moment kan ik hem echt niet zien”. “Hoe durft hij zo met je om te gaan!”. Marianne is er van overtuigd dat het beter is als Jan en Wilma uit elkaar gaan. “Dit had ik nooit verwacht van Jan, zegt Marianne”. “Nee ik ook niet geeft Wilma aan, maar het is wel de vader van het kind dat ik draag”. “Ja dat kan wel, maar ik laat mijn dochter niet zo behandelen, zegt Marianne!”. Deze situatie gaat een heel andere wending nemen, denkt Wilma. Want gaat het nu om mij en de baby of om mama?… “Mam, ik begrijp je bezorgdheid”zegt Wilma. “Maar dit is natuurlijk hoe dan ook een groot probleem, waar ik met Jan uit moet zien te komen”. “Nu heb ik Jan gezegd een time out te willen want ik moet het allemaal eens laten bezinken en op een rijtje zetten”. “Natuurlijk ben ik blij met jou als moeder, toch kan ik op dit moment de mooie jaren met Jan niet wegpoetsen met een doekje”. “Gewoon wegpoetsen alsof Jan en ik nooit bestaan hebben, dat kan ik niet”. ”Dit is gewoon heel verwarrend allemaal mam”. “Tot voor kort hadden wij gewoon een geweldig leven, althans in mijn beleving”. “Nu weet ik het allemaal even niet meer”. “Goed, zegt Marianne, ik loop een beetje hard van stapel misschien”. “Toch is het goed om jezelf een voorstelling te maken van een leven alleen met een kleintje”. “Probeer eens in die rol te gaan staan en kijke eens hoe dat voelt”. “Daar kan ik je nu werkelijk geen zinnig antwoord op geven, zegt Wilma”. “Ik ben blij dat je er bent mam, is dat voor nu genoeg?”. “Marianne knikt en pinkt een traan weg”. “Zullen we naar het winkelcentrum lopen?, vraagt Marianne”. “Dat is goed, zegt Wilma”.
Op dat moment gaat haar telefoon. Het is Agnes, Jan’s moeder. “Mam, Agnes belt me, dit kan ik toch niet negeren?”. “Tja, nee dat kan eigenlijk niet”. “Met Wilma, dag Agnes”. “Wilma, met Agnes gaat het aan de andere kant van de lijn”. “Jan ligt in het ziekenhuis, hij heeft een auto ongeluk gehad”. “Verder weet ik nog niets dus ik wacht tot de dokter meer kan vertellen”. “Oh echt zegt Wilma, ja ik kom eraan”. “ Jan heeft een auto ongeluk gehad, er is verder niets bekend nog”. “Mam ik móet naar Jan toe”. “Tja dat kan niet anders, zegt Agnes”. “Ik zal je wegbrengen en als je weer naar huis wil dan bel je me, is dat goed?”. “Ja zegt Wilma, dank je mam”. Aangekomen in het ziekenhuis, schrikt Wilma van wat ze ziet. “Jan, Jan hoe is het met je?, vraagt Wilma”. “Niet zo goed, zegt Jan”. Dan komt de dokter aanlopen.
Wordt vervolgd, volgende week Deel 5 Medium Désirée Box 08