Ik wil de pijn uit mijn jeugd niet aan mijn kinderen doorgeven
Ik wil de pijn uit mijn jeugd niet aan mijn kinderen doorgeven. Heb jij op gebied van de liefde pijn en verdriet, of heb je die gekend. Vind je dat je al veel in je leven hebt moeten ontberen? Zonder je je nu misschien af, omdat relaties in je leven je niet geven wat je er van verwacht?
Heb je alles wat je in je hebt aan liefde aan anderen gegeven en heb je het gevoel het nog steeds niet goed te doen. Denk je bij jezelf wat doe ik verkeerd, waarom lukken relaties niet. Heb je nu kinderen, waar je alleen voor staat, of nog altijd een strijd met je ex er over voert. Heb je het gevoel dat het leven zwaar is, omdat er een grote last op je schouders rust. Elke dag weer de eindjes aan elkaar aan het knopen bent, zorgen dat de kinderen op tijd naar school gaan. Hun best doen en mee kunnen draaien met de rest. Vind je het moeilijk de kinderen zo in je eentje op te moeten laten groeien en had je het heel graag anders willen zien?
Zomaar een paar vragen waar jij jezelf in kunt herkennen en je denkt, ja, zo is het, zo sta ik ook in het leven. Wat een kwelling eigenlijk allemaal. Dan heb je vast en zeker ook al eens met de gedachte door je hoofd gespeeld, zoals ik vroeger ben opgevoed, zo ga ik het mijn kinderen niet meegeven. Of misschien heb je er nog niet bij stil gestaan, en denk je het nu.
Als medium spreek je de hele dag allemaal hele lieve mensen, die allemaal aan het einde van hun latijn zijn, het even zelf niet meer weten. Vaak is daar dan al een hoofd zorgen aan vooraf gegaan, een hoop onzekerheden. En bijna alle vragen hebben te maken met liefde en relaties. Als je een medium of paragnost consulteert heb je pijn en verdriet. Anders zoek je geen hulp. Wil je daar van af, je wilt antwoorden, je wilt oplossingen, je wilt rust. Je wilt een leven waarin alles op rolletjes loopt en niet elke dag je voortslepen.
Wel eens er bij stilgestaan dat je misschien iets niet hebt meegekregen, toen je kind was. Dat je datgene wat er was, als normaal bent gaan beschouwen en niet beter weet. Dat je als kind nooit het gevoel hebt gehad, hé, ik mag er zijn, ze houden rekening met mij. Ik mag iets zeggen, ze geven me complimenten. Daar word ik blij van, dat voelt als geluk. Zo weet ik dat ik waardevol ben, dat ik iemand ben. Als je dat niet hebt gevoeld, het voor jou nog steeds heel normaal is, dat het leven zwaar aanvoelt en geluk zich niet laat zien. Dat je je kinderen hetzelfde meegeeft, als wat jij hebt moeten ontberen. Dat je dat niet wilt, maar wel gebeurt, omdat je nog geen idee hebt, hoe je het anders zou moeten en kunnen doen.
Je wilt de pijn uit jouw jeugd niet aan je kinderen meegeven, dat wil niemand en toch gebeurt het. In de huidige tijd zijn bijna alle ouders bezig, hun gemis wat zij hebben ervaren, aan het compenseren bij hun eigen kinderen. Kinderen van nu krijgen alles wat hun hart begeert, want onbewust wil jij niet dat jouw kind later ook een gevoel van gemis moet ontberen, net zoals jij. Dus overladen we het kind, we zijn doorgeslagen naar de andere kant. Het kind heeft het nu voor het zeggen, en de ouders pikken alles, vinden alles goed.
Je denkt dat je hier goed aan doet, want jouw kinderen moeten zich wel gezien en gehoord voelen en voelen dat ze belangrijk zijn. Onbewust geef je jouw kinderen ook weer mee pijn mee. Hoe gek dat ook klinkt.
Kinderen moeten alles leren, niet alleen de tafels en de talen, een vak. Ze moeten ook leren wie ze zelf zijn, wat hun blij maakt. Maar ook hoe ze grenzen meten stellen. Als jij geen grenzen stelt, leren ze het niet. Als jij te veel liefde geeft, omdat jij te weinig liefde hebt gekregen, wordt een mens egoïstisch. Er is dan een hunkering naar meer, maar wanneer is het goed?
De gulden middenweg is voor alles het beste. Hoe die er uit ziet, dat kunnen mediums en paragnosten van Paragnost Eddie jou vertellen. Bel ze gerust, om zelf geen pijn meer te voelen uit het verleden en je kinderen te behoeden voor pijn in de toekomst.
Medium Claire