Ik hou van mij. En jij?

Je bent genoeg. Je bent het waard. Je verdient het.
Wat gaat er in je om als je die paar zinnen leest, hoort of uitspreekt?
Op het moment zelf kan je je helemaal overtuigd voelen dat je genoeg bent en best tevreden mag zijn over wie je bent, of vind je dat je liefde waard bent, of dat je een gemakkelijker leven verdient.
Tot puntje bij paaltje komt. Lees: tot er triggers door iemand gereactiveerd worden en dan komt het gevoel dat je niet genoeg bent, niet goed genoeg bent. Er is altijd wel wat aan te merken. Of je bent single en je weet dat je het waard bent een leuke partner op je pad te krijgen tot iemand je vraagt of je nu nog steeds single bent en hoe het komt en dat het toch best zielig moet zijn. Daar gaat je goed gevoel. Tenzij je zelfwaarde-gevoel sterk genoeg is om die opmerkingen te laten passeren. Of je hebt heel hard gewerkt en je vindt dat je je rust nu wel hebt verdiend. Het gevoel van iets te verdienen ligt enigszins anders. Dan ga je ervan uit dat je ergens recht op hebt; na al je harde werken, verdien je een vakantie.
Ik ben het waard verwijst eerder naar iets over jou dat weerspiegeld wordt in een huidige of toekomstige situatie.
We kunnen nog veel variaties op het thema bedenken. En afhankelijk van de emoties die de lading dekken, is het duidelijk waar de pijn aan het wroeten is om naar buiten te komen.
Je kan er een zinvolle oefening uithalen die je kan delen met iemand die je vertrouwt of voor jezelf houden.
Adem een paar keer rustig in en uit en als er gedachten komen, erken ze als je gedachten, laat ze wegdrijven en richt je aandacht terug naar je ademhaling.
Neem pen en papier en laat de zin ‘Ik ben het waard dat…’ in je opkomen. Bedenk zoveel mogelijk zinnen gedurende 5 minuten. Geef jezelf de tijd, ook als het langer dan 5 minuten de tijd vraagt.
Wat ervoer en voelde (1 tijd) je bij het neerschrijven van de zinnen die in je geest naar boven komen?
Adem terug een paar keer rustig in en uit en laat dan de zin ‘Ik ben genoeg’ in je opkomen. Bedenk zoveel mogelijk zinnen gedurende 5 minuten of langer tot je voelt dat je alles geschreven hebt wat in je naar bovenkomt.
Wat ervoer je bij het schrijven van deze zin? Wat was er eventueel anders in jouw ervaring.
Meestal wordt ervaren dat we geneigd zijn uit te leggen waarom we iets verdienen, waarom we genoeg zijn of waarom we iets waard zijn. Ik verdien rust en vrede omdat… en daar begint het. De neiging om onszelf te rechtvaardigen, uit te leggen en ons mogelijk te verontschuldigen. Ik ben genoeg omdat… en ik ben liefde waard omdat…!
We zijn zo geconditioneerd en geprogrammeerd dat we afgeleerd hebben van onszelf te houden. Waarom zou iemand van me houden zoals ik ben? Het is toch nooit genoeg, niet goed genoeg en ik moet het ook nog weten te verdienen.
We kunnen het afleren voor alles een uitleg te bedenken vanuit een gevoel van onzekerheid, schuld- en/of schaamtegevoel.
Vooral vrouwen hebben hier vaker last van.
Het lijkt heel gemakkelijk om het af te leren. Ook al zeggen we niet altijd wat er werkelijk in ons omgaat, dan worden we nog wel geplaagd met gedachten die we niet uitspreken.
Het kan ons dus blijven achtervolgen, tenzij we er elk moment een gewoonte van maken op een andere manier over onszelf te praten.
We groeien naar zelfliefde en kunnen na veel oefenen en diepere ontkenningslagen aan te pakken, in de spiegel kijken en zeggen: ‘Hé, knapperd, ik hou van je. Je verdient liefde en je bent hartstikke goed zoals je bent.’ Stapje 2: ‘Ik hou van mezelf. Ik verdien liefde en ik ben hartstikke goed zoals ik ben. Zo is het.’ En die ‘waaroms’ verdwijnen langzaam maar zeker als sneeuw voor de zon.