Het leven als spirituele initiatie

Het leven als spirituele initiatie. Er is een diversiteit aan spirituele initiaties. Initiaties waarvan de verwachtingen meestal heel persoonlijk gekleurd zijn.
Ik heb er zelf heel veel mogen ontvangen en toch ervoer ik ‘iets’ wat ontbrak.
Dit lag niet aan de initiaties op zich. Evenmin aan degene die de initiaties doorgaf.
Er ontbrak iets en dat iets mocht ik mezelf zoeken.
Hoe prachtig ik de vele initiaties heb ervaren, ze hebben wél degelijk een poort naar een veranderend bewustzijn gegeven.
Ondanks ik zelf initiaties aanreik en er niets mis mee is, heb ik ontdekt dat ik er nog iets belangrijk wil aan toevoegen.
Dat is de initiatie van mezelf als goddelijk wezen.
De initiatie van mezelf als aards spiritueel kosmisch wezen.
De initiatie van mijn innerlijke godin en innerlijk god belichamen.
In mijn gevoel en beleving reikt dit dieper in mijn essentie van wie IK BEN.
Ik ervaar dat de krachtigste initiatie liefde is.
Liefde, niet zoals deze op aards niveau wordt belicht. Liefde waarin mijn hart geopend wordt.
Een open hart zuivert alles wat we als littekens meedragen.
Liefde opent de poort naar onbegrensde spirituele vrijheid.
Ook dit is mijn huiswerk.
Ik ervaar het verlangen om mijn dualiteitsbewustzijn te transformeren. Hierin voel ik de noodzaak om mijn mannelijke en vrouwelijke energie in balans te brengen.
Ik mag zachtmoediger omgaan in elk aspect van mijn leven.
Ik mag mijn goddelijke zelf in mezelf verder ontdekken en elk oordeel in de vele lagen die er nog zijn met liefde voor mezelf in het licht brengen.
Mijn initiatieproces is een diep innerlijk pad. De behoefte aan een initiatie van buitenaf geprogrammeerd heb ik losgelaten.
Ik erken de noodzaak mijn emotionele en mentale lichaam te zuiveren van elke vorm van negativiteit uit het heden en het verleden.
Allen hebben we collectieve herinneringen aan schaamte, boosheid, minderwaardigheid, trauma’s, schuld en boete en vooral negatieve programmeringen. Die mogen nu losgelaten worden uit ons onderbewustzijn.
Ik realiseer me dat elk gevoel, elke gedachte met een trage trilling met uit mijn goddelijke essentie en liefde haalt. Ook dit is wat op collectief niveau plaatsvindt.
Het is me heel helder geworden dat mijn persoonlijke weg bepaald wordt door de manier waar ik leef in mijn dagelijkse leven. De manier waarop ik omga met mijn dierbare geliefden.
Heel wat oude programma’s heb ik achter me gelaten en er zijn nog heel wat programma’s die klaar staan om ontmanteld te worden.
Ik schrijf in termen van programma’s omdat ik en jij en iedereen zich bewust mag zijn/worden van de gigantisch vele programma’s die van buitenaf komen, schijnbaar goed bedoeld zijn. Maar ons in werkelijkheid afhouden van onze goddelijke scheppingskracht.
Moeten we onze trillingen zonodig ‘verhogen’? Of mag het ook volstaan onze diepwezenlijke essentie te belichamen van binnenuit om zodoende als evenknieën elkaar vanuit onze innerlijke godin en scheppingskracht te ontmoeten?