Gevoelige snaar

Iedereen kent de uitdrukking ‘een gevoelige snaar raken’. Iedereen heeft gevoelige snaren.
En bij iedereen liggen die gevoelige snaren anders.
Een gevoelige snaar raken houdt een automatische reactie in zonder dat er enig denkproces aan vooraf gaat.
Over het algemeen proberen we dat te ontkennen en geven we de ander de schuld. We voelen ons van ons stuk gebracht.
Maar eigenlijk is het zo dat als we geen gevoelige snaren hadden, anderen ze niet zouden kunnen raken.
Over het algemeen gebeurt dit niet met kwalijke bedoelingen, omdat het bijna onmogelijk is elkaars gevoelige snaren te kennen.
Mensen die ons heel goed kennen of die sluw zijn om onze gevoeligheden aan te voelen, kunnen ons manipuleren door datgene te zeggen of te doen waarvan ze weten dat het ons emotioneel raakt, kwetst, boos maakt of een ongemakkelijk gevoel geeft.
En dat maakt ons natuurlijk kwetsbaar. We geven anderen de macht om ons ongelukkig te doen voelen.
We kunnen verhalen vertellen vanuit het ons slachtoffer voelen en het maakt ons niet gelukkiger in die energie te blijven hangen.
We zijn verantwoordelijk voor onze eigen snaren.
En zolang we snaren hebben, zullen er altijd mensen zijn die onze snaren weten te raken.
Ik weet niet of we er als mens ooit in slagen geen gevoelige snaren te hebben. Ik heb ze wel en soms raak ik ook gevoelige snaren bij anderen, nooit met de bedoeling iemand te kwetsen. Maar het gebeurt wel.
Ik kan enkel mijn verantwoordelijkheid nemen voor mijn gevoelige snaren.
Hij of zij maakt me verdrietig, boos is niet wat in feite gebeurt. Er zit in een diepere laag iets wat om liefde vraagt in onszelf. Dat iets heeft met ons verleden te maken, met oordelen, vooroordelen enzovoort.
Gevoelige snaren vertellen ons iets en als we ons echt kwetsbaar durven op te stellen, kunnen we dit ook delen. En zeggen we ook weer niet gemakkelijk: delen is helen.
Stel dat je heel weinig belang hecht aan hoe anderen je zien en over je denken, dan is dat voor jou geen gevoelige snaar.
Je eigenwaarde wordt niet aangetast. Wanneer je voldoende zelfvertrouwen hebt is het oordeel van anderen over jou niet belangrijk.
Je weet wie je bent en je laat de ander ook in eigenwaarde.
Je hebt niet de behoefte om jezelf te verdedigen en je reageert zelfs niet op aantijgingen aan jouw adres.
Voor de ander kan dit tot enige verwarring leiden en die snapt niet waarom je je niet verdedigt, niet boos wordt.
Hoe bewuster we met onze gevoelige snaren omgaan, zonder meteen te willen uitspitten vanwaar ze komen, hoe moeitelozer we zien wat er gebeurt en aangeraakt wordt.
We kunnen onze gevoelige snaren de erkenning geven. Accepteren dat ze er zijn. Bewust voelen welke emoties onze snaren naar boven halen.
Een paar voorbeelden die je op weg kunnen helpen om jouw gevoelige snaren en emoties te benoemen:
– Je ervaart het als heel irritant als anderen je zeggen wat je moet doen (onafhankelijkheid).
– Je voelt je afgewezen als je kritiek krijgt. (behoefte aan goedkeuring).
– Je kan het niet uitstaan als je partner vriendelijk is tegen andere mannen/vrouwen (jaloezie).
– Je hebt er de pest in wanneer iemand je laat verstaan dat hij/zij beter is dan jij (trots).
– Je voelt je ongelukkig, omdat een vriend/vriendin twijfelt aan je loyaliteit (eer).
Helaas wordt wel eens smalend, minachtend en belachelijk gereageerd op iemands gevoelige snaar. Dit gedrag nodigt niet uit om zich kwetsbaar op te stellen en gebeurt het vaker, dan wordt het vertrouwen geschaad.
Gebeurt dit vaker, dan kan ik me ook voorstellen dat iemand zich terugtrekt.