Gestrest!
Gestrest! Neem je eigen gedachten eens onderhanden. Hollen, rennen, vliegen, een strak tijdschema, je bent blij als je de volgende vergadering op tijd haalt. Het lukt je niet altijd, dan stap je binnen met het schaamrood op je kaken, zachtjes mompelend van een soort van excuus. Dat je tijdens het overleg er met je hoofd niet helemaal bij bent, en al weer bezig bent, met het volgende wat in je agenda staat, het is een gewoonte geworden.
Met aandacht erbij zijn, waar je je op dat moment bevindt, je hebt het niet eens meer in de gaten. Je wordt geleefd, door de tijdsdruk, het vele moeten, een volle agenda, en alles er omheen. Je bent blij als het vrijdag is, het vooruitzicht van 2 dagen niets, het kan je niet blijer maken.
Gestrest is deze vrouw en wijt dit aan heel veel, behalve aan zichzelf. Ze heeft niet in de gaten dat ze haar leven, de tijd die ze tot haar beschikking heeft, hollend aflegt. Dat hollen doet ze door haar gedachten, die aangeven, snel, snel, kom niet te laat. Bereid je vast voor voor het volgende, haar brein laat haar hollen en vliegen. Zi is elk moment een moment van stressen, ze neemt de tijd niet aanwezig te zijn bij waar ze aanwezig zou moeten zijn. In gedachten is ze niet op de plek waar ze zich op dat moment bevindt.
Ze is in gedachten op een hele andere plek, bij de vorige vergadering, bij de volgende vergadering, bij haar gevoel van schaamte, bij haar kinderen, haar partner, bij het werk dat nog op haar wacht. Haar gedachten bepalen alles, bepalen het tempo, bepalen waar ze is en zo is ze nooit waar ze echt is en is ze nooit de baas over haar eigen tijd. Het enige wat ze voelt is dat ze altijd in tijdnood is, en dat haar dat stress oplevert.
Haar gedachten hebben haar compleet in de tang, een keer er bij stilstaan, komt ze niet op, de gedachten van alles wat ze moet, zitten haar daarvoor in de weg en, ze heeft daar helemaal geen tijd voor. De tijd gaat haar wel inhalen, des te langer ze zo rond blijft lopen, des te meer gaat in haar hele lijf protest ontstaan.
Maar dat protest dat hoort ze nog niet, want ze geeft helemaal geen aandacht aan zichzelf, laat staan aan haar gevoelens. De gedachten bepalen alles voor haar. Totdat ze wel moet, dat moment zal haar zwaar vallen en de eerste signalen zal ze ook nog zeker missen.
Een griep, ach die hoort bij het leven. In bed liggend, bezig wat ze allemaal aan achterstand in haar werk oploopt en wederom niet bezig goed voor zichzelf te zorgen en de tijd te nemen voor herstel. Daar heeft ze geen tijd voor, ze is bezig met hele nader dingen in gedachten, dat bed voelt heel oncomfortabel aan, ze is inmiddels al een paar keer er uit gegaan, omdat de telefoon ging, collega’s haar belden.
Geen alarmbel die bij haar afgaat, dat het eens tijd wordt rust te nemen, te leven in het nu. Dat het belachelijk is dat ze telkens wordt gestoord en dat niet eens inziet. Die griep die krijgt ze, omdat ze roofbouw op zichzelf pleegt. Het is een mooi moment om gedachten eens onder de loep te nemen en in te zien dat ze nooit op de plek is waar ze zou moeten zijn.
Er komen dan nog wel wat meer griepgolven bij haar overheen, haar levenswijze kan haar lichaam niet mee overweg. Dat lijf probeert vanuit alle macht zichzelf staand te houden, maar het is water naar de zee dragen. Zo komt er vanzelf een moment dat ze compleet oververmoeid thuis komt te zitten en ze maar niet begrijpt waarom ze zo moe is. Alles is toch leuk, ik heb geen stress!
Ze heeft wel degelijk heel veel stress, maar is zo op haar gedachten gefocust, dat ze niet eens in de gaten heeft dat ze zoveel stress heeft. Noodgedwongen is ze aan huis gekluisterd. Wil ze niets liever dan zo snel mogelijk aan het werk, ze mist het. Ze werkt haar herstel nog steeds tegen, stilzitten, haar eigen gedachten onder de loep nemen, gaat er wel komen. Zodra ze de krant niet meer geconcentreerd kan lezen, zodra ze in de gaten krijgt dat haar ogen, oren, eetlust, haar stemming geen aangenaam gezelschap meer is.
Ze heeft een lange weg nog te gaan, pas als ze inziet dat het haar gedachten zijn die haar in haar macht hebben en ze bewust wordt dat ze deze moet gaan bijsturen, her programmeren, in balans moet brengen met de rest van haar lichaam. Dan zal ze meer gaan leven in het nu. Dan zal ze haar grenzen gaan zien. Tijd om een stress counselor in de hand te nemen, een therapeut die haar inzichten gaat geven. En gelukkig hoeft ze daar niet veel moeite voor te doen, ze vindt ze op Eddie en consulenten.