Gehypnotiseerd door het verleden

Gehypnotiseerd door het verleden. Het verlangen naar een nieuw leven en de zovele vragen rond een nieuwe relatie zijn de belangrijkste vragen die gesteld worden. Als je zelf even terugkijkt naar je verleden, dan is het mogelijk dat je je nog bezighoudt met dingen die eigenlijk nog maar weinig van belang zijn.
Het is niet gemakkelijk om het verleden daar te laten. In veel verhalen komt het verleden ter sprake. Het is menselijk. Je kijkt terug op wat is geweest. Fijne ervaringen kunnen voor het hier en nu als herbronnend worden ervaren. Pijnlijke ervaringen daarentegen kunnen wel onderdrukt zijn en in het moment dat je je openstelt voor bijvoorbeeld een nieuwe relatie komt het verleden meestal ongevraagd en ongewenst in beeld.
Hoe snel de impact van het verleden gereactiveerd wordt is van veel factoren afhankelijk. Maar dat het precies in relaties heel levendig wordt, is niet te ontkennen. In elke relatie brengt ieder zijn verleden mee en ook de verwachtingen.
Je verwacht dat je dit keer meer geluk hebt. Je verwacht dat de nieuwe liefde dit keer wel weet wat hij of zij wil in de relatie en je niet aan het lijntje houdt, zoals de vorige partner deed. Je bent inmiddels anderhalf jaar verder en je wilt geen tijd mee verliezen. Dus je begint al met enige druk in het snel willen weten waar je staat. De ander heeft een ander verhaal uit het verleden meegenomen, meestal meerdere verhalen, en wil het net wat rustiger aanpakken, je beter leren kennen, geen trekken en duwen.
Beiden brengen dus al een geschiedenis uit het verleden mee, beiden met een andere insteek. De ene wil zo snel mogelijk, de ander wil het rustig aan. Het gebeurt heel snel dat beiden zich verliezen in het verleden en als het ware gehypnotiseerd bezig zijn met het verleden. Elke keer als dit thema ter sprake komt, word je met het verleden geconfronteerd.
Het is niet noodzakelijk het verhaal van de vorige partner, maar kan best de partner zijn waar de diepste pijnen niet zijn opgelost en mogelijk ook de oorzaak zijn geweest van de vorige relatiebreuk.
Wat je onderdrukt, ontkent, negeert, neem je mee naar een volgende relatie. Dit geldt voor beide partners. Oude patronen in denken en voelen zijn niet veranderd. Verwachtingen naar een nieuwe partner zijn hooggespannen. Sommigen hebben een eisenpakket klaar en gaan niet meer voor minder. Er is door de tijd heen een stuk verharding opgetreden. Liefde met een verhard en gesloten hart is onmogelijk. Liefde is een zaak van beheersen en het denken geworden en staat veraf van het loslaten van controle en verbinding.
Sommigen willen liever horen of dit keer de relatie zal blijven duren, want ze hebben al zoveel meegemaakt met narcisten, psychopaten, bordeliners, bi-polaire partners enzovoort.
Reflectiemoment:
– Wat neem jij mee in een nieuwe relatie?
– Wat neemt de ander mee?
– Welke patronen herken je bij jezelf in relatievorming?
– Welke patronen herkent de ander bij zichzelf?
– Van welke verwachtingen/eisen ben je je bewust?
– Van welke verwachtingen/eisen is de ander zich bewust?
– Wat van jouw verleden zit je toch nog dwars, voel je je slachtoffer van, heb je nog veel behoefte om over het verleden te praten?
– Wat merk je dat bij de ander nog dwarszit, waar de ander zich een slachtoffer voelt en de behoefte opmerkt om nog veel over het verleden te praten?
– Wat merk je dat je de ander als de oorzaak ziet van jouw pijn en hoe ervaar je nog boosheid, pijn, verdriet?
– Merk je dat de ander hetzelfde doet en in de onderstroom met boosheid, pijn en verdriet over een ex-partner of ex-partners praat?
– Ben je je bewust van je overlevingsmechanismes en patronen?
– Is de ander zich hiervan ook bewust?

De illusie om een sprankelend nieuw begin te maken, met nog zoveel ruis van het verleden, is een fabeltje, een sprookje. Je gaat een engagement aan met jezelf en met de ander. Door de tijd te nemen jezelf beter te leren kennen, in plaats van te willen weten wie de ander is, herstel je ook de relatie met jezelf. De hoop en zelfs de verwachting dat de ander jouw pijn moet oplossen, is niet de ander zijn/haar verantwoordelijkheid.
Je neemt als emotioneel volwassen, uitgerijpt individu het engagement aan tegenover jezelf. Kwetsbaar en krachtig, gevoelig en sterk, emotioneel en verstandig, je weet wie je bent, je kent jezelf als geen ander. En dat geeft zelfvertrouwen. Anderzijds werkt dit eveneens op die manier bij de nieuwe partner. Je geeft elkaar de ruimte om dat te ontdekken. Dan wordt een relatie een mogelijke duurzame ontdekkingstocht, waarin je samen en afzonderlijk kan dansen en verdwijnt de druk van de angst om elkaar te verliezen. En dan nog: niemand belooft levenslang.
De kans is veel en veel groter dat je een liefdevolle, duurzame relatie kan uitbouwen op een emotioneel volwassen manier, wanneer je innerlijke kind ruimte krijgt.