Een kind moet zich welkom voelen

Een kind moet zich welkom voelen. De eerste 3 levensjaren zijn van essentieel belang voor ons gedrag in de loop van ons verdere leven.  In de eerste 3 levensjaren leven we volledig vanuit ons gevoel. We zijn als mens een en al liefde. Iets anders kennen we niet.

We voelen of we welkom zijn, voelen we dat, zullen we later uitgroeien als een persoon die in zijn eigen kracht staat. Die de liefde voor zichzelf kent en bewaakt. Voelen we niet dat we welkom zijn, dan verandert er iets in onze kracht.

We leveren als het ware van die kracht iets in, geeft een medium van paragnost Eddie aan. We leveren dus liefde in. Dat zorgt er voor dat we aan onszelf gaan twijfelen. Of we wel goed genoeg zijn, want als je je niet gewenst voelt, ga je twijfelen.

Werkelijk aan alles ga je twijfelen. Of je er wel leuk genoeg uitziet. Of je de juiste woorden zegt. Of anderen je wel leuk genoeg vinden. Binnen de kortste keren, maakt een kind zichzelf wijs, als die zich niet welkom voelt, dat er van alles aan hem of haar mankeert.

Zo ontstaat de angst, die in de plaats komt voor de kracht. De liefde voor zichzelf die zelfvertrouwen geeft, geloof in zichzelf, eigenwaarde, zelfbewustheid. Het verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Zorg er dus voor dat je met name in die eerste 3 levensjaren, als je een kind op de wereld zet, dat het zich gewenst voelt. Het kind zelf doe je er een enorm plezier mee, jezelf ook. Het zal vrolijker zijn, niet dwarsliggen.

Enthousiast zichzelf neer durven zetten binnen een groep. Het heeft jou minder nodig om de wereld te ontdekken. Als een kind zich niet welkom voelt, merk je dat. Vaak zeggen we dan. Het kind is stil, het kind ligt dwars, wil altijd aandacht.

Het ligt dan vaak aan het kind en niemand die er bij stilstaat dat het niet aan het kind ligt. Het moet in therapie, of naar een coach. Nee, de ouders zouden in therapie moeten gaan, om te leren hoe ze hun kind zich welkom kan voelen in dit leven.

Op volwassen leeftijd uit een kind dat zich niet welkom heeft gevoeld, vaak als een onzeker vogeltje. Die te snel voor een partner valt. Die alles voor die partner over heeft. Want eindelijk voelt het zich geliefd.

Klampt zich er vaak volledig aan vast. Legt de ander in de watten, cijfert zichzelf weg. Durft niet aan te geven waar die mee zit. Kan enorme woede-uitbarstingen hebben. Zelfs geweld daarbij gebruiken.

Kan een verslaving krijgen en dat allemaal, omdat het kind zich niet welkom heeft gevoeld. We kunnen heel veel problemen voorkomen, ziektes, verslavingen, geeft een paragnost van paragnost Eddie aan, als we als ouders zouden weten hoe belangrijk die eerste 3 levensjaren zijn.

Wat we het kind moeten bieden om zich welkom te voelen in deze wereld. Helaas wordt aan opvoeding, liefde, relaties niet veel aandacht gegeven. We worden het bos ingestuurd. Zien in deze 3 dingen juist een soort van magie. Dat als het er is, het leven een grote zonneschijn is.

Daarmee zeggen we eigenlijk. We hebben geen idee wat het leven zelf is en zijn dus niet in staat op datgene wat echt belangrijk is, op de juiste waarde te schatten. Dan zouden we er heel anders mee omgaan.