Als een kleuter handelen

op volwassenleeftijd. Ik heb nog een kind in huis, of wat reageer jij altijd kinderachtig zeg. Zomaar twee uitspraken die we kunnen zeggen, zonder er bij stil te staan, wat de onderliggende boodschap is.

Als jij vindt dat je nog een kind in huis hebt, kun je daar zomaar eens gelijk in hebben. Alleen wat zegt het over jou! Ben jij wel volwassen in je houding?

Hetzelfde geldt voor de uitspraak, die je naar je partner kunt doen, wat ben jij kinderachtig zeg. Daarmee zeg je in feite, het gedrag wat je vertoont, is het gedrag van een kind.

We kunnen er niet omheen, velen lopen rond als een kleuter in een volwassen lichaam. Ze hebben in de tijd onder de vleugels van hun ouders, niet de juiste handreikingen gekregen om uit te mogen bloeien tot een volwassen persoon in een volwassen lichaam. Het zijn er veel, te veel die zo rondlopen.

Je gaat dit zien, als je zelf na veel vallen en opstaan de volwassen houding tot je neemt. Dan zie je bij anderen hoe ze zich gedragen. Je ziet dan ook binnen relaties dat diegene die verzuchtend zegt, ik heb nog een kind in huis, vaak zelf ook nog een kind is. Want als ze met een volwassen blik haar partner had uitgezocht, zou ze deze uitspraak niet hoeven uitspreken. En al had ze dat niet gedaan, ze heeft schijnbaar de verzorgende rol in de relatie op zich genomen, in plaats van de partnerrol.

Hoe komt het dat zoveel mensen nog als een kleuter rondlopen op volwassen leeftijd? De aandacht in onze jeugd gaat uit naar andere zaken. Zaken als leren lezen, schrijven, rekenen, leren van een vak. Je daar in te bekwamen. Dat kunnen we vaak heel goed, als we de volwassen leeftijd bereiken. We weten hoe we het vak moeten uitoefenen en hoe we ons binnen de werkrelatie moeten opstellen. Dat hebben we geleerd. En aan werk hangt een beloning, daar willen we ons best wel voor doen.

Relationeel hangt ook een beloning aan, een onschatbare, maar die zien we vaak pas te laat. Want…

Datgene wat we niet hebben geleerd, waar te weinig aandacht aan is besteed, is van een kleuter een volwassen persoon maken. Hier ligt geen standaardpakket voor klaar, met proefwerken, testen en examens. Dat je met een diploma op zak klaar bent om de juiste relatie te vinden en op de juiste manier op te bouwen.

At the end in het leven komt ieder mens erachter, dat geld makkelijk is om er voldoende van te hebben, alleen niet het belangrijkste in een mensenleven is. Verlies van werk, komt minder hard binnen dat verlies van een partner. En bij verlies van inkomen is er een vangnet. Bij verlies van een geliefde, staat er niets voor je klaar.

Als onze aandacht gericht is op de verkeerde dingen, als goed worden in het uitoefenen van een vak, en de rest als bijzaak wordt beschouwd, blijven de uitspraken als, ik heb een extra kind in huis, of stop eens met je zo kinderachtig te gedragen van alle tijden.

Hoe gedraag je je dan als een volwassen persoon op volwassen leeftijd. Laat zowel het blije kind, als een serieuze kind, het liefdevolle kind samen met een volwassen houding je gedrag zijn. Dan heb je de juiste mix te pakken.

Vanuit die houding, heb je een liefdevolle houding naar jezelf, waardoor eigenwaarde in beeld komt. De waarde die de mens nu aan zichzelf geven, hangt samen met wat je bereikt in het leven. Maar we hebben net de conclusie al getrokken dat die waarde op een gegeven moment niet opweegt tegen eigenwaarde.

Vanuit eigenwaarde pak je het leven volwassen aan, zowel relationeel op gebied van de liefde, als werkgerelateerd. Dan zorg je dat je af en toe je kinderlijk gedraagt als het blije kind in je, maar je pakt ook je verantwoordelijkheid als het gaat om het je volwassen op te stellen in elke relatie en niet alleen in een werkrelatie, omdat je daar wel in bent geschoold.