Wat haal jij uit je leven?

Wat haal jij uit je leven? Sommige gesprekken blijven vaak wat langer nazinderen. Zeker gesprekken die dieper reiken en verder gaan naar de essentie van iemands leven. Zo was er ooit, heel lang geleden, iemand die me aan het einde van zijn leven het volgende deelde: ‘Had ik maar meer uit mijn leven gehaald, meer van het leven genoten, meer had gedanst, gezongen, de liefde bedreven…’. Ik zat stil naar deze man te luisteren die zijn laatste verhalen met me deelde, hij nam mijn kleine hand in zijn grotere hand zachtjes vast. Ik voelde zijn angst om zijn aardse lichaam los te laten. Maar boven alles voelde ik de spijt van het niet geleefde leven zoals hij het graag had willen leven.

Ik zag hem zachtjes huilen, zijn tranen vloeiden bijna aarzelend over zijn gerimpelde gezicht. Ik dacht in mezelf ‘niet huilen, dit moet je niet doen.’ Terwijl ik dit dacht, voelde ik mijn tranen al even aarzelend en zachtjes uit mijn ooghoeken stromen. We keken elkaar woordenloos aan. En daar ontmoetten we elkaar. Een leven dat bijna voorbij was en een leven dat nog volop toekomst had.
De tijd hoelang we daar samen in volledige stilte hebben samengezeten, weet ik niet meer, tot een klop op de deur ons allebei terug in de realiteit bracht. Wat is de realiteit? Wat is ieders realiteit?

Ik wist intuïtief dat hij diezelfde week zijn stoffelijk jasje zou loslaten. Ik vertelde dit ook in het team, heel discreet. Het laatste wat ik op zijn vraag heb gegeven was een liefdevolle voetmassage, omdat hij hiervan genoot. Diezelfde week is hij overgegaan. Hij wist dat dierbaren hem opwachtten en dat was het laatste wat hij met me deelde.
De vele gesprekken met ouderen, maar vooral met hem hielden me bezig en vormden een spiegel voor mijn eigen persoonlijk leven. En wat ik ervoer, raakte mijn hele wezen. Wie ben ik? Leef ik wel volgens mijn zielskleur? Waarom doe ik wat ik doe en laat ik wat ik wil doen? Waarvoor? Voor wie?

Dit is een thema dat me tot op heden nog steeds diep raakt.
Kun jij bij jezelf erkennen hoe vaak je jezelf wegzet omwille van wat anderen van jou verwachten? Herken je bij jezelf dat je jezelf beperkingen oplegt omwille van de buitenwereld?

Stel je eens voor dat dit je laatste incarnatie op aarde is. Wat wil jij dan nog heel graag vanuit wie jij bent, ervaren?
Ervaar je een soort van strengheid in jezelf omdat iets niet hoort volgens de normen waarin je bent opgevoed? Je wilt graag alleen op reis, zonder je partner. Een zeer eenvoudig voorbeeld. Welke gedachten en overtuigingen zitten hieraan vast? Neem ze eens allemaal onder een vergrootglas en kijk of die van jou zelf komen of vanuit de omgeving?

De mate waarin wijzelf van het leven genieten heeft een sterke transformerende kracht die zich als golven over de hele planeet verspreidt.
Hoe voelt het om tegen de regels en dogma’s in het leven te leven zoals jij het vanuit je ziel voelt? Je wilt graag op blote voeten lopen, je haar groen of oranje kleuren, expressie geven aan hoe je je voelt en wie je werkelijk bent.
Ik herinner me hierbij een reactie van een van mijn kinderen toen ik een boom omhelsde en me verlegen vermaande om normaal te doen. Wat zou de omgeving wel niet denken over die moeder die ergens een schroefje of zelfs meerdere schroeven verloren was? Dat bedoel ik hiermee. Het gaat niet eens over gigantisch grote dingen, maar alles wat maakt wie jij bent.
Ik geloof dat het goed is om in te voelen op een nog diepere manier: wat geef Ik dankbaar aan onze grote Moeder Gaia? Onvoorwaardelijk.

Dat zal altijd responderen met wat ik bereid ben om te ontvangen als een reflectie van mijn Ziel.

©Mieke
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45