Verwarring

Verwarring. Sta je stil bij wat je verwart, waarom je verwarring ervaart, waarover je je verward voelt, wie jou in verwarring brengt, waarover je in verwarring bent over jezelf?

Veel oude verwarringen spelen op en dan komen daar nog eens nieuwe actuele verwarringen bij. Je loopt tegen een ‘goeroe’ aan en vervolgens tegen een volgende ‘goeroe’ en elke ‘goeroe’ brengt je in verwarring. De ene ‘goeroe’ vertelt je dit, de andere ‘goeroe’ tapt uit een ander vaatje. Je zou toch wat minder verward mogen zijn, of niet?

Verwarring creëert onrust en spanning en je wilt dat die verwarring stopt. Maar hoe stop je nou verwarring? Verwarring kan stoppen als je niet een bepaalde ‘gedachte’ ten gunste van weer een andere gedachte verwerpt.

Je creëert zonder er bij stil te staan een innerlijk ‘gekkenhuis’. Dit is wat ik waarneem in de spirituele zoektocht van de modale mens. De zoekende zoekt zijn heil in dit systeem in de hoop dat dit systeem soelaas brengt. Het werkt niet echt en niet blijvend dus wordt de zoektocht verder gezet. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze echt al alles hebben gedaan, zoveel cursussen hebben gevolgd. En toch neemt de verwarring toe. Hoe kan dit nou?

Hoe bewust zijn we eigenlijk dat we toch maar steeds hetzelfde parcours lopen? Van goeroe naar goeroe? En wetend dat goeroes tégen elkaar ingaan omdat tussen goeroes de strijd woedt van wie verder is, het beter zou weten. Bekijk het eens vanop een afstand. Is het om te lachen of te huilen? Je kunt ook je schouders ophalen.

Bewustzijn van de verwarring is een innerlijk proces en zodra dit bewustzijn geraakt wordt, wordt ook helder waargenomen waarop die verwarring berust. De verwarring speelt zich af in het denken, de mind. De mind wordt overspoeld door concepten en oplossingen. Het hoofd zit vol concepten, strategieën, manieren, truukjes om maar niet bij het hart te komen.

In het hart is geen sprake van een concept, een strategie, een truukje, een manier. In het hart is nooit verwarring. In de mind des te meer.

Apart dat we zeggen: ‘ik voel me verward’. Past het niet eerder in het denkconcept van: ‘ik denk me de verwarring in?’ Voelen en denken worden op één hoopje gegooid dat het onderscheid niet meer kan waargenomen worden. Het hoofd heeft al zolang de regie in handen genomen.

Voelen is meer en meer een denkproces en het analyseren van elkaar. Hoe verwarrend als het hart niet meer kan voelen wat er leeft. En dit omdat we ons zo sterk geïdentificeerd hebben met het denken. Helaas ook in ‘liefde’.

Warme hartegroet
Mieke
Box 45