Verslaafd aan drama 

Een delicaat onderwerp, maar toch wil ik graag dit thema in het licht brengen.
Herken je bij jezelf dat je vaker dan je lief is, situaties overtrekt, groter maakt, tot zelfs voorspelt dat dit of dat niet goed zal aflopen?
Of herken je in je nabije omgeving mensen die over alles één groot drama maken, zonder dat die drama’s ooit werkelijkheid worden?
Hebben we niet allen op één of andere manier te maken met de effecten van traumatische ervaringen, niet te vergeten wereldtrauma’s?
Eigenlijk ligt er en fysiologische basis voor dramaverslaving. Ik durf zelfs schrijven, op basis van onderzoek én niet te vergeten mijn persoonlijk zelf-onderzoek, dat we op macro-niveau lijden aan de zogenaamd ‘ trauma’ziekte, die onze hang naar drama voedt.Ik ken eigenlijk niemand ( tot op heden) die niet één of ander, klein of groter ( en dat is niet door ons te beoordelen) trauma heeft opgelopen, en laat ons niet vergeten de hang naar het bekijken van horrorseries, de nieuwsflitsen die ons eveneens voeding geven om in drama-scenario’s terecht te komen en hierin mee te gaan.
Kijk eens op FB, hoeveel filmpjes schieten ons voorbij met gruweldaden, dieren die mishandeld zijn, gruwelfoto’s van mensen met afgehakte lichaamsdelen….de kranten staan vol met traumatische en voor gevoelige mensen traumatiserende berichten. Wat is de reden waarom zoveel mensen zich herkennen in soaps, t.v.roddelblaadjes….omdat we op één of andere manier traumatische ervaringen hopen te verwerken.

Mensen zoeken naar oplossingen om trauma’s te verwerken op -tig manieren, helaas niet onmiddellijk op een manier dat bijdraagt aan herstel en genezing. Mensen zoeken vaak de oplossing in medicatie, drank, drugs, eten, en andere schadelijke manieren.
Traumatische ervaringen worden opgeslagen in ons lichaam, het lichaam is een bevroren geschiedenis!
Traumatherapie zoals we die kennen op een klassieke manier is niet voldoende, omdat niet iedereen hiervoor geschikt is, mensen die moeite hebben met praten blijven in de kou staan. Alternatieven zijn dan de meer fysiek gerichte therapie waaronder holistic pulsing, cranio-sacraaltherapie, metamorfossemassage, ayurvedische lichaamsmassage, emotioneel lichaamswerk, creatieve therapie ( muziek, schilderen, boetseren….), schrijftherapie…..ik geloof dat er voor elk wezen een gepaste manier en vorm voorhanden is.

Wat is nu het verband tussen trauma en drama?
Mensen die vaak in situaties terechtkomen dewelke als dramatisch worden ervaren, hebben vaker een traumatisch verleden. Een trauma geef pijn op emotioneel, fysiek en verstandelijk niveau) dat het elk gevoel van veiligheid afneemt. VB. Elke relatie loopt af op een sisser, doch onder deze ervaringen zit een hoogstwaarschijnlijk dieper trauma van vb mishandeling, incest , verkrachting , verwaarlozing….je hebt het gevoel geen grip te hebben op elke nieuwe relatie, het lijkt of er geen enkele ‘ normale ‘ partner voor jou beschikbaar is. Relaties zijn een dramatische traumatische ervaring voor je, want dat is jouw realiteit ( geworden). In de gesprekken waarin ik die verhalen beluister en ruimte geef om dieper te kijken naar relaties en patronen, herken ik uiteraard als relatietherapeute de dynamiek, de traumatische ervaringen , de rode draad in het niet aantrekken van een ‘ normale ‘ relatie. Wat heeft een cliënt geleerd in het gezin van oorsprong en wat nemen twee mensen in een nieuwe relatie samen mee?
Wat heb jij en je partner als basis meegekregen rond relaties?  Dat is ieders cultureel gezinserfgoed.
Relaties in stand houden vraag vaak om herziening langs de beide kanten, om uiteindelijk tot balans en evenwicht te komen in een nieuwe relatie.

Drama is een secundair patroon ( voortvloeiend uit een trauma) en een manier van zelf-sabotage: ‘ Ik zal nooit een partner vinden die van me houdt, het zijn allemaal dezelfde, bedriegers,leugenaars….’ .
Nu komt het…enerzijds wordt wel naar een partner verlangd, doch er is ook wel secundaire winst te halen uit klagen, dramatisch ( en zelfs hysterisch) te schreeuwen dat al die mannen/ vrouwen psychopaten, narcisten , borderliners….zijn. Eerlijk: uiteindelijk blijf jij wel achter met een valse overtuiging en zie ik nog lang niet die ‘ideale perfecte ‘ partner op zijn wittte paard langskomen. Integendeel.

Herken je eerlijk de schijn-voordelen van je zelf- in- stand gehouden dramagehalte?
– je krijgt uiteraard alle support, sympathie en medeleven van je omgeving en zeker van degenen die zich herkennen in jouw drama( verhalen)
– je focust je op de problemen van anderen – zo hoef je voor even de pijn niet te voelen.
– je wordt de redder in nood, je wil nodig zijn voor anderen – zo  heb je het excuus voor jezelf geen tijd te hebben voor een partner, lekker alleen, geen verantwoording meer geven, geen gedoe, lekker je ding doen…
– je wil ook wel misschien gered worden….maar de enige die zichzelf kan redden ben JIJ en JIJ en dat kan je best met iemand die jou naar die patronen laat kijken én je bijstaat om patronen te doorbreken.

Herken je bij jezelf dat je je altijd en overal het slachtoffer van voelt? Het lijkt wel of het noodlot je achtervolgt, voor het ongeluk geboren bent? Je neemt het voor waar aan, dat is dé waarheid.
Toch al eens stil blijven staan en de volgende vraag gesteld: ‘ Is het waar? ‘ ‘ Hoe weet ik dat het waar is ‘?
Bedenk je allerlei excuses om je zelf in die gevangenis van ‘ mijn leven is één soap, één dramaverhaal ‘ vast te houden, terwijl je ook een SLEUTEL hebt om die deur te openen en de eerste stap te zetten naar ZELFBEVRIJDING?

Word je het eindelijk eens niet beu om je het slachtoffer van alles wat je ‘ overkomt ‘ te voelen en KOMAF te maken met dit soort leven?
Wil jij echt wel of is het toch comfortabler in die gevangenis te blijven zitten, zodat mensen je blijven beklagen en je neer verder bevestigen dat jij in die gevangenis thuishoort?
Word jij dan eens niet voor één keer opstandig en blijf je toelaten dat mensen om je  heen je als een slachtoffer blijven behandelen, omdat jijzelf dit wellicht onbewust blijft toelaten?

– In hoeverre laat jij drama toe?
– Hoevaak verbind je je met de drama’s van anderen? Geeft dit je terug wat schijnbaar energie en voel je pas waardevol als je de ander kan redden?
– Trek je je eigen drama aan? En wat levert het je uiteindelijk op?

Ik richt me zowel naar mannen als vrouwen in dit blog,…vooral naar vrouwen, mijn zusters, omdat het me elke keer steekt in mijn hart, vrouwen te beluisteren die zichzelf in hun drama bevestigen, zich afhankelijk opstellen, hunkeren naar goedkeuring, naar bevestiging en in een doorgeschoten pleasingsgehalte zichzelf ont-krachten.

– Laat het niet langer toe jezelf in een positie vast te zetten waarin je geen stap verder kan.
– Maak vrienden met mensen die je niet langer bevestigen in je drama-gehalte.
– Doorbreek met de hulp van neutraal deskundige traumadeskundige patronen
– Herleg je prioriteiten: jij bent belangrijk!
– Onderzoek je levensstijl: teveel drinken- roken, teveel en ongezond eten , te laat gaan slapen , teveel t.v. kijken en zeker naar programma’s die drama-stimulerend en bevestigend door- en inwerken.
– Doe meer leuke dingen voor jezelf, en laat je omringen door mensen die jouw licht laten stralen, zodat je op een dag als vanzelf gaat stralen!

Lichtgroet, op naar een lichter en luchthartiger leven!
Just do it!

Mieke