Vermomde levensgeschenken

Ervaar jij dit ook wel eens…dat veel levensomstandigheden, zelfs crisissen vermomde levensgeschenken zijn, je ziel kunnen voeden?
In crisissituaties , levensbedreigende situaties staan we vaak op een ‘ splitsing ‘.
Als we de weg nemen die het meest bewandeld wordt, storten we in, geven we op, voelen we ons hopeloos en verslagen. We concentreren ons op het negatieve, verliezen onszelf in het ‘ probleem ‘. We wijzen op onze treurige omstandigheden om redenen aan te dragen voor onze negatieve gevoelens. Het is een voor de hand liggende en gemakkelijke uitweg. We kunnen anderzijds de nare ervaring beschouwen als een kans op een nieuw begin. We kunnen het vanuit de juiste hoek blijven bekijken en zoeken naar mogelijkheden tot groei en kracht. Door te besluiten de mogelijkheden te onderzoeken in plaats van de pijn, zijn we in staat vb verlies te verwerken en er met meer kracht uit te komen. Als we de kant van de wanhoop en verslagenheid kiezen, geraken we depressief en onthouden we ons zelf van nieuwe perspectieven, nieuwe kansen en mogelijkheden.
Soms hebben we die situaties nodig om ons een duwtje te geven vb om uit een toxische relatie te stappen, om te verhuizen naar een nieuwe plek… het is evenmin het banaliseren of minimaliseren van gebeurtenissen, crisissen, het kan heel zwaar doorwegen, het is de bedoeling te willen kijken naar het grotere geheel. Alleen dan kunnen we de Ziel met onze ervaringen voeden. Wanneer we kunnen inzien dat alles, zelfs tragedies, een vermomd geschenk is, zouden we hierdoor een manier gevonden hebben om onze Ziel te voeden.
We zijn er meestal zo op gespitst onze zin te krijgen dat we net die lessen mislopen die we kunnen leren van wat ons in het leven ‘ overkomt ‘. Soms hoor ik wel eens van cliënten dat net die heftige gebeurtenis hen inzichten heeft gegeven, deze zelfs als een rijkdom hebben ervaren om de diepere aspecten van het leven te onderzoeken. Pas dan komen we meestal verder dan de oppervlakkige zorgen, of we er knap uitzien, hoeveel geld we verdienen, of we interessant genoeg zijn voor anderen….om dan te ontdekken wat werkelijk belangrijk is. Crisissen kunnen ons helpen heel veel over onszelf te ontdekken en ons leven verrijken. Kijk eens wat we zo vanzelfsprekend vinden, zonder er zelfs maar af en toe even bij stil te staan….hoeveel ‘ gezonde ‘ en ‘ normale ‘ mensen zijn hier dankbaar voor….ik denk, heel weinig. Hoeveel waarde heeft iets dat volkomen vanzelfsprekend wordt gevonden? Als een ‘ ramp ‘ ons leven verrijkt met geschenken die anders vanzelfsprekend zijn, is het dan werkelijk een ramp? Of is het een geschenk in vermomming?
Een van de mooiste neveneffecten van problemen is dat ze ons leren dat het leven zelden is zoals we het zouden willen, een beetje nuchter ontdaan van zweverige verlangens die je uit het werkelijke leven in een schijn-betovering gijzelen…en als we dan weten dat planeet Saturnus ons net als strenge leermeester met open ogen en een open hart dwingt om te kijken naar onszelf, ons leven…is dit een vrij grote confrontatie voor mensen die weigeren hiernaar te kijken.
Kunnen we het ook nog aan domweg te zijn zoals we zijn, te zijn wie we zijn?
Waar we behoefte aan hebben is het verlangen uit te kijken naar de geschenken in gewone en buitengewone ervaringen- en de wijsheid om onszelf te accepteren zoals we zijn, niet?
Met die ruimere kijk op het leven beginnen we de dingen en mensen te aanvaarden zoals ze zijn. We worden minder kritisch, aardiger, liefdevoller…door onszelf, anderen het leven te accepteren als niet volledig ok, worden we meer ok dan ooit.
Het voeden van de Ziel betekent dat we ons hart openen voor de levenslessen en ons overgeven aan wat we hebben geleerd. Een van de beste manieren daartoe is altijd datgene te doen wat je een goed gevoel geeft, af te gaan op je intuïtie.
Wanneer jij je leven besteedt aan het doen wat jij graag doet, koester je je Ziel en het doet er niet toe WAT je doet, het gaat erom dat je houdt van wat je doet. Dit heb ik al vaker geschreven, of je nou bakker, schrijver, leerkracht, paragost, dokter bent….Ik hoor regelmatig mensen aan de lijn die me vertellen hun werk eerder te doen om de rekeningen te betalen, maar helemaal geen verbinding voelen met het werk. Als ik maar even aanraak of ze hiermee gelukkig zijn en het niet graag anders willen…is de onmiddellijke reactie ‘ Neen, ik moet mijn rekeningen betalen, dat is dé realiteit ‘. Tja , iedereen moet rekeningen betalen, het is enkel de vraag of jij hier gelukkig mee bent en dit graag zou willen veranderen…je kan ook geld verdienen met het werk waar jij je Ziel voedsel geeft, blij mee bent, kwaliteiten kan ontwikkelen…het is een saboterende overtuiging die je ooit ergens hebt aangenomen als de waarheid. ‘
Je kan altijd doen wat je echt wilt, als je je zinnen erop zet, stappen onderneemt, pro-actief, bewust, SMART…ik hoor dat velen een praktijk, een onderneming willen opzetten zonder een SMART plan, als ik dit stukje informatie aanraak…komt al snel het antwoord ‘ Hier heb ik toch geen zin in hoor, dat vraagt zoveel tijd, ik zie wel wat het geeft, als ik maar veel klanten krijg….’ . Zo hoor ik na maanden diezelfde persoon jammeren dat er geen klanten komen, dat er zoveel concurrentie is, en wat hij verkeerd doet. Remember…SMART? Zolang je er niet bewust mee bezig bent en hoopt dat de engeltjes je problemen zullen oplossen, zal er inderdaad heel weinig veranderen. De tijd dat ik de NLP Practitioner opleiding volgde, kregen we een heel werkbaar realistisch werkmodel: het T.O.T.E.model, en ik herinner me toen ook mijn lichte aversie tegen welk model dan ook, en toch moet ik eerlijk schrijven dat dit me gigantisch geholpen heeft ook mijn innerlijke hulpbronnen naar boven te halen én mijn innerlijke zelf-saboterende gedachten en die om te buigen. Ik begon er stiekem plezier in te hebben. Ik merkte dat mijn weerstand in de gedachte zat: ‘ Ik wil direct beginnen, ik wil geen tijd verprutsen aan het uitwerken van….te omslachtig, vraagt teveel tijd ‘ . Nu, ik kan je wel meedelen dat het denken en denken over…véél omslachtiger is en veel meer tijd weghaalt én ook je energie dan er stevig invliegen met een praktisch werkbaar realistisch model met diepgang. Ook dit voelde onbeschrijflijk bezielend en ik werd er echt blij van…en ik ontdekte de diepere lagen van mezelf. Dus, zit jij hiermee…je blijft in cirkeltjes ronddraaien, tot den treure toe: overal kan je nu dit model terugvinden en je hoeft er zelf geen opleiding voor te doen of te wachten tot je hiermee aan de slag gaat.
Werken in een job waar je niet van houdt, draagt niets bij aan de koestering van je Ziel. Het is allemaal terug te voeren tot waar je je aandacht op richt.
Ben je verstrikt in hoe moeilijk het allemaal zal zijn- richt je je al op de obstakels die je moet overwinnen? Of ben je er met je hele Ziel op gericht te doen wat je te doen staat om je doel te bereiken?
Ik ken heel wat mensen die niets anders hadden dan hun droom, zonder steun van buitenaf..niets anders dan hun droom, maar ze hielden vol en hadden succes. Succes…ook dat is een vraag die ik vaak krijg…krijg ik succes, word ik succesvol. Voor wie? Het is terug hetzelfde antwoord: als jij echt doet waar jouw Ziel warm van wordt, waar alles in je leven , ook financieel stroomt, is dat het resultaat ervan: succes. Succes moet je nooit afwegen of meten met anderen…het gaat om jouw gevoel diep vanbinnen. De rest is gebaseerd op het ego-denken en ontstaat vanuit een vergelijken van jezelf met anderen. Je kan naar anderen kijken, opkijken en neerkijken….vanuit oordelen, vanuit de maatschappelijk gevormde overtuigingen die bepaalt op welke basis iemand al dan niet succesvol is. En dat is nog steeds: geld. Hoe meer nulletjes op de bankrekening, hoe succesvoller, hoe meer iemand naar buiten treedt , zichzelf laat zien …nou , die is succesvol. Seminars aan de lopende band om je te leren succesvol te zijn, alleen, het aftoetsen van wat jij bij succes echt voelt is belangrijk. Ik ken evengoed mensen die veel seminars hebben gevolgd, bij dé besten ter wereld, zo benoemen ze het wel zelf, overal hebben ze wel iets geleerd over zaken doen, het onderste uit de kan halen, frisse ideetjes om te implementeren…maar hoe kan het toch, ik slaag er maar niet in mijn onderneming van de grond te krijgen. Ik zie in veel gevallen waar de innerlijke obstakels zitten, of zelfs dat de gekozen weg niet dé weg is die werd ingeslagen ongeacht om welke reden. Als iets niet resoneert met je diepste verlangen én je blauwdruk, dan mag je seminars volgen tot je 100ste ….als het écht niet die koers is die jij moet varen, zal het het niet worden.
Ik hoor wel eens van mediums van andere lijnen…ik moet er nog bijwerken, anders kan ik mijn rekeningen niet betalen…en ik werk zelfs voor verschillende lijnen. Ik pik de onuitgesproken vraag wél op uiteraard. Ik kan hier ook weer toch maar mijn antwoord geven: Als hetgeen datgene wat je doet, je hele Ziel en je hele wezen afgelijnd is, dan klopt het plaatje en blijft alles stromen.
Het is bovendien ook vertrouwen hebben in de Goddelijke Leiding, het is ook consequent blijven, doorzetten, opbouwen en doorgaan, zeker als je beslist hebt voor jezelf te werken. Ook voor mezelf is dit een proces geweest, ook als toenmalig alleenstaande moeder met vier kinderen, waar er nog twee opgroeiende kinderen thuiswoonden, evenzeer zonder extra ondersteuning. Ik heb jaren geleden gekozen om een vastbetaalde job met veel vakantie in het onderwijs als leerkracht los te laten…omdat mijn Ziel me een andere richting induwden , ondanks ik al die jaren heel graag les gegeven heb, zowel aan jongeren als volwassenen, heb ik een knoop doorgehakt en dit ook via vermomde geschenken, die ik op dat moment niet zo leuk vond…maar wel zag als een heel groot teken ( na de vorige verwaarloosde tekentjes).
Ik combineerde mijn spirituele werk mét het lesgeven in het onderwijs en hoe meer ik mezelf verder ontwikkelde in mijn spirituele werk, hoe sterker ik aanvoelde dat het onderwijssysteem niet resoneerde met de manier waarop ik naar jongeren keek, beoordelingen gaf ( weg met de rode balpen) en hier meer moeite mee kreeg…ik werd ook opstandiger en het voelde op een bepaald moment ook vrij ‘ eenzaam ‘. Ik werkte toen nog voor een andere lijn…deeltijds en ook hier voelde ik teveel beperkingen om mijn vleugels te spreiden, en dan kwam de lijn van paragnost Eddie voorbij…ik keek, ik voelde, en ik liet het los….een tijdje later kwam weer die lijn voorbij, ik keek, ik voelde en ik bleef stilstaan. Ook dat gevoel ervaarde ik als heel dubbel…met de ene lijn een vertrouwd en dankbaar gevoel én toch het knagend gevoel van beperkingen en ik, die een heel sterk ontwikkeld gevoel van loyaliteit heb, in tweestrijd. En toch de moed in twee handen genomen te bellen naar paragnost Eddie. Met de bibber…door de screening geraakt. Na een korte tijd moest ik kiezen tussen de ene lijn OF paragnost Eddie. Op dat moment voelde ik met helemaal verscheurd…kiezen tussen de één of de ander….het ene was vertrouwd en het ander moest ik nog opbouwen, het vertrouwde zette mijn mogelijkheden vast voor mijn ondertussen opgebouwde praktijk, verboden en geboden…hoe moest het nu? De angst gierde door mijn lijf…het opgebouwde klantenbestand loslaten en niet weten hoe het ging verlopen bij paragnost Eddie….op niets kunnen terugvallen, geen buffertje…helemaal niets. Ik heb mijn eigen reading niet gelegd hierop maar me wel gericht tot AE Michaël.
Na een paar dagen heb ik moedig de knoop doorgehakt en het oude vertrouwde helemaal losgelaten…en opbouwen doe je niet in één , twee, drie, alleen voelde ik wel in mijn Ziel dat dit de juiste keuze is geweest en zo voel ik het nog steeds. Ik voelde me geleidelijk aan weer stromen, en ja, af en toe kwamen ook de bibbers en angsten naar boven en ik keek naar die bibbers en angsten , en toch verminderden die bibbers en angsten, omdat het weten en voelen sterker werd dan ‘ het blijft toch wel goed gaan – gedachten ‘. Keulen en Parijs zijn evenmin op één dag gebouwd, dus waarom zou ik nu moeten weten waar ik over 5 jaar sta? De situatie die ik net heb neergeschreven, is een vermomd geschenk…al voelde het in het moment echt balen…Ik vond het niet eerlijk…zoveel mensen werken aan zoveel lijnen en ik moest de keuze maken…nu begrijp ik het uiteraard. Zo zie je maar….het is geen kwestie van geluk hebben, het is eenvoudig weg , de weg van je Ziel volgen, afgelijnd op je ware Zielsmissie, tot zolang het de bedoeling is op de manier zoals het verloopt.

Wachten tot je fysiek uitvalt en je verplicht om te luisteren naar de taal van je lichaam is niet iets wat ik iemand , vanuit mijn persoonlijke ervaringen, adviseer. Zoals het spreekwoord zegt: ‘ Beter voorkomen dan genezen ‘.
Als je je innerlijke roeping volgt, je ‘ hartenwens ‘ volgt, beoefen je eigenlijk de kunst van liefde voor jezelf. We hebben geleerd dat liefde voor onszelf egoïstisch, narcistisch is…in feite is de liefde voor jezelf net het tegenovergestelde. Mensen met oprechte liefde voor zichzelf voelen zich gevoed en compleet: ze hebben iets over voor andere mensen. Wanneer je in alles het beste wilt zien, wanneer je jezelf volkomen liefhebt en wanneer je weet dat je niet volkomen ok bent aar dat dat ok is, dan voed je je Ziel van dag tot dag, elke dag opnieuw. De Ziel accepteert je zoals je bent- en jij en je Ziel zijn één. Hoe kan je niet houden van datgene waar de Ziel van houdt?
Of je beseft of niet, één van de belangrijkste relaties in je leven is die met je Ziel. Ben je aardig en liefdevol voor je Ziel of ben je streng en veeleisend?
Velen van ons beschadigen onbewust hun Ziel door hun negatieve denken en houding of door verwaarlozing. Echter door de relatie met je Ziel tot een belangrijk deel van je leven te maken, door haar in je dagelijks gewoontes te eerbiedingen, geef je je leven meer zin en inhoud. Gebruik wat je ‘ overkomt ‘ – alles- als kansen om je Ziel te voeden.
‘ Wat baat het een mens als hij de hele wereld wint, maar zichzelf, zijn Ziel verliest? Wat kan een eens geven in ruil voor zijn leven ? ‘
Medium Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com