Seks als ultieme weg naar de bron

Seks als ultieme weg naar de bron. Enerzijds geeft seks vreugde, fascinatie en tegelijk grote frustraties. Onlangs was er iemand die reageerde op een blog wat er mis is met seks zonder liefde. Ik heb daar geen oordeel over en iedereen moet dit voor zichzelf ervaren.
Er zijn mensen die maar doorgaan met te zwelgen in allerlei soorten seks, die hun leven lang alleen maar zoeken naar meer seks, betere seks. Ook zijn er mensen die verzaken aan seks, verzaken aan de wereld, de man, de vrouw en die zich vergrijpen aan kinderen.
Tantra neemt een andere houding in en is van transformerende aard. Seks is de sleutel naar transcendentie. Seks wordt meer en meer als een behoefte gedefinieerd zoals honger naar eten, die tot zintuigelijke bevrediging leidt. Maar tantra is meer omdat seks duidelijk een totale dimensie heeft. Het is een manier om met de diepste werkelijkheid in contact te komen. Het is een behoefte om naar onze oorspronkelijke bron toe te gaan.
Een mens kan zonder seks leven, het is geen behoefte, niet zoals voedsel en vooral water; zonder dat kun je niet langdurig leven of overleven. Vaak worden mensen die beweren zonder seks te kunnen als vreemd of gefrustreerd te zien. Maar dat is altijd een bewering vanuit eigen ervaring en eigen perceptie op seks. Er is veel meer.
Bij gewone seks – en hierover heb ik wederom geen oordeel – heb je enkel de momenten dat het gebeurt. Ik hoor vaak vrouwen vertellen dat dit soort seks hen een diep gevoel van leegte geeft, ook al was het in het moment ‘fijn’. Maar fijn blijkt vaker een ‘leeg’ gevoel te zijn.
Rond seks heersen zeker taboes. Partners die willen dat het licht uitgaat voor ze seks hebben, vrouwen die hun nachtkleed niet willen uittrekken, geen geluid maken maar stilletjes zijn, of na de seks snel onder de douche springen om de geslachtsdaad van zich af te spoelen.
Waar hebben wij dit allemaal zo geleerd om beschaafd te zijn? Het licht uit, mond dicht, nachtkleed aan, de geuren en het zaad wegspoelen, het licht uit en slaap wel?
Onze zinnen zijn getemd, zo zijn we opgevoed. Beschaafde mensen kunnen niet orgastisch zijn omdat ze zichzelf niet toestaan hun wilde, ongetemde kant te leven. Hoe beschaafder, hoe hoger de intelligentie, hoe geraffineerder, hoe minder het mogelijk wordt orgastisch te zijn.
Als je eens naar kinderen kijkt en je ziet hoe ze totaal, gepassioneerd wild en vol overgave in het leven staan én hoe volwassenen die totale passie aan banden leggen door hen aan te sporen stiller en rustiger te zijn. Als kind worden onze passies en orgastische staat van zijn in de kiem ingedrukt. Aangepast en beschaafd. Goed gedrag wordt beloond.
Wat onderdrukt wordt, kent vreemd duistere wegen via harde of zachte porno, romantische films en films met een tintje of paar tintjes meer. Zwijmelen en dromen over wilde passionele seks, genomen willen worden, in bezit willen nemen.
De film is ten einde en je kruipt gewoontegetrouw teder naast je geliefde, lepeltje lepeltje, veilig in elkaars schoot en ook dat is een onderdeel van intimiteit. Maar is dit de weg naar de oorspronkelijke bron? Ik geloof het niet. Er is meer en daar is zoveel angst om naar te kijken. Die pijn van zich te herinneren dat je ooit totaal bent geweest en nu een aangepast beschaafd keurig mens bent geworden.
Wanneer heb jij de controle al eens losgelaten? Hoe lang geleden? Of heb je nog steeds controle over je natuurlijke orgastische natuurlijke ongetemde energie?
Wat we doen is het volgende: ‘Dat hoor wel en dat hoort niet.’ Zegt wie? Niet die ontembare kant, maar wel alle gedachten en overtuigingen die je bewust en onbewust hebt meegekregen.
Voortdurend is dit aan de gang, verbieden, onderdrukken, tot zover kun je gaan en verder: stop!
We zijn orgastische wezens van nature uit, want we zijn een totaal wezen. Heb je al eens mensen geobserveerd die met afgehangen schouders, verbitterde blik naar het werk gaan en aan het einde van de dag uitgeblust, moe en met een lege blik naar huis terugkeren. Dag in, dag uit.
Een glimpje passie, zin, hartstocht ontbreekt, al jaren… als we in ons leven niet orgastisch kunnen zijn, is seks meestal een nummertje dat wordt opgevoerd. Meestal omdat het alweer zolang geleden is en je wilt je partner teleurstellen. Seks als bindmiddel en belofte dat hij of zij niet gaat lopen.
Er zijn stelletjes die eerst bewust of onbewust ruzie met elkaar maken voordat ze kunnen vrijen. De energie komt op gang, het sap begint te stromen en al lijkt het vreemd en onbegrijpelijk. Het gebeurt.
In alles kunnen we orgastisch ZIJN als we het aandurven onze totale natuurlijke energie te laten stromen, totaal.
We doen veel dingen nog amper vanuit die totale energie van opwinding en extase. En aan het einde van ons leven doven we uit zonder ooit echt totaal geleefd te hebben én is de liefde als de weg naar God een dorre woestijn.
Seks als opluchting, alsof je niest, het stelt niet zoveel voor. Of seks als manier naar een diepe en ultieme weg naar eenheid.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45