Samenwerking in de nieuwe tijd

Gisteren las ik het Pele- rapport voor velen wellicht bekende astroloog, Kayapcha en vandaag verscheen het in het Nederlands vertaalde rapport door Bob Kukler en een collega….velen herkennen de heftige shift waarin we zijn beland, maar nodig in ons transformatie proces. Het voelt alsof we in 2017 voorbereid werden in een zich versnellende transitie en alles wat we zelf nog in stand hielden omwille van onder meer de lieve vrede, angst om onszelf te laten zien…ieder heeft zowat zijn eigen thema’s op zijn bordje gekregen om te onderzoeken of datgene wat we laten liggen hebben in het verleden, aan te pakken. Als ik even terugkijk op 2017 dan kan ik niet anders dan be-amen dat sommige thema’s nog op een diepere laag aangepakt moesten worden en ik ben hier zelf nog niet helemaal klaar mee…helemaal klaar zijn is niet zozeer het hoofddoel, maar wel een plek geven, accepteren en toch verder gaan zonder teveel achterom te kijken.
Ik denk niet dat we , zolang we op aarde zijn, ooit alles ‘ klaar ‘ is, er zal altijd wel iets zijn die onze aandacht vraagt…Je kan wel ” zeggen ” : ik ben klaar met jou…we kunnen doen alsof iemand ons niet meer raakt, we kunnen we handelen alsof …faken…een muur om ons heen bouwen ….het feit is dat het thema waarvoor we weglopen of toedekken, elke keer opnieuw getoond wordt in de zin van ‘ Je hebt iets waardevol laten liggen, doe er iets mee…voor je het kan accepteren ‘.
Ik geloof dat dit proces stapsgewijze verloopt…
Ondanks dat een handje-vol mensen bewust meehelpt de verandering te realiseren van de IK- naar de WIJ- , merk ik op dat het overgrote deel van de mensen nog heel sterk gericht is op het ‘ IK ‘.  Veel seminars zijn gericht op het ‘ IK ‘ en voeden nog sterker dan ooit het individuele IK , terwijl de tijd aangebroken is de grenzen te verleggen.
Oorzaak van de toenemende wedijver, concurrentie onder elkaar op elk vlak …terwijl wedijver het gif is dat ons belemmert helder (in ) te zien dat we elkaar kunnen helpen en dit voor het algemeen belang van een gemeenschap. Ik hoor heel vaak angst-uitspraken: ‘ Hij of zij is een concurrent, ik ben bang dat ik nu mijn klanten verlies ‘.
Concurrentie is een gevolg van angst en mogelijks hebzucht en helaas…kijk even om je heen…

Er zijn twee groepen mensen nl diegenen die vasthouden aan het oude paradigma, aan de oude structuren gebaseerd op ‘ macht ‘ en ‘ gewin ‘ en diegenen die openstaan voor vernieuwing, verandering te lezen als samenwerking vanuit het besef elkaar nodig te hebben.  Lees je dagelijks de prachtige plaatjes  ‘ we zijn allen één ‘ ook?
Ik merk vaak op dat we ons afhankelijk van de situatie waarin we ons bevinden kiezen voor de ene of de andere groep ; allemaal kennen we bij dieper inkijken de concurrentie in onszelf en kennen we ook de mogelijkheid om samen te werken, net omdat we van nature uit ingesteld zijn op samenwerking…als we ons laten leiden door onze ziel.

De vraag is : hoe kunnen we anders omgaan met concurrentie naar buiten en die in onszelf? Een laagje dieper: hoe kunnen we de diepgewortelde angst ombuigen zodat we ruimte creëren voor vertrouwen, vertrouwen in hetgeen het leven ons biedt, de mogelijkheden die er zijn en die als kansen benutten en dit vanuit het weten dat er voldoende bronnen zijn voor iedereen. Vanuit dit basisvertrouwen en de zin om te delen ontstaat een cultuur van samenwerking en eerlijke verdeling van de bronnen die voor iedereen ter beschikking zijn.

Samen-werken doen we samen ,het is de meest zuivere expressie vanuit onze Ziel en die zichtbaar wordt door de daden de wel stellen.
Het is zeker in deze boeiende tijd interessant om naar de meest fundamentele overtuigingen terug te keren wat je hebt geleerd over samenwerken, over delen, over concurrentie, over strijd, over materie, over wat goed is voor jezelf en hoe zich dat verhoudt naar anderen…
Het creëren van balans tussen geven en ontvangen is nog steeds een oefening voor mezelf…het geven en delen heb ik meegenomen voor mijn incarnatie..des te verwarrender was het voor mij te horen van mijn moeder dat ik eerst aan mezelf moest denken. Ik dacht bij mezelf: ‘ Ja, dat is wie jij bent, maar ik voel dit anders ‘.  Soms wordt gezegd dat mensen die graag geven behoefte hebben om te ontvangen, vriendschap willen afkopen, genegenheid zoeken…ik kan die stelling niet bevestigen voor mezelf.  Als kind deelde ik snoepjes uit en ik genoot ervan dat mijn vriendinnetjes genoten van die snoepjes, ik gaf gemakkelijk boeken weg, om te lenen als ik wist dat iemand het financieel moeilijker had om een boek te kopen…ik vond dit toen al heel normaal: delen. Ik kreeg hierop vaak commentaar en snapte niet wat ik dan verkeerd deed…ik werd er zelf heel bij van. Ik heb wel door de jaren heen geleerd ook beter voor mezelf te zorgen: meer balans te creëren maar toch ben en blijf ik een deler van nature uit, zonder er bij na te denken.

Als een rode draad is het geven en delen verweven in wie ik ben en ik ben hier ook blij mee, mijn Ziel wordt gevoed. En eindelijk zijn we nu beland in het Aquariustijdperk waarin die waarden heropleven en voel ik me wel eens ‘ ontgoocheld ‘ als ik zie dat het spontane delen ( en schrijven we zelf niet gemakkelijk: delen is helen) achterwege blijft…uit angst, jaloezie, concurrentie…we zijn er dus nog niet waar we eigenlijk wel naar verlangen, hoe contradictorisch en verwarrend vind ik het.

Schrijven we op een manier waarop we ons kwetsbaar opstellen en onszelf laten zien….terwijl het doel ligt in het delen van een visie vanuit een dieper gevoel dat resoneert op zielsniveau…dan wordt dit wel eens afgedaan als…emotioneel, labiel ….willen we elkaar gaan ontmoeten op een waar-achtige en authentieke manier, dan zal dit straks toch niet meer kunnen met die maskertjes op.

Liefs
Medium Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com