Reflectieblog Zelfrealisatie. Een must?

Er wordt ons verteld dat we zonder doelen niet kunnen leven. Dus zijn we volop bezig met te zoeken naar het concretiseren van doelen. Het kan een obsessie worden als je niet snel genoeg een doel vindt. Want zonder doelen, ben je niets of niemand. In vele webinars en cursussen wordt verteld hoe je je doelen kunt bereiken. Het hoogste doel is zelfrealisatie. Je kunt niet wachten tot je aan de top van jouw piramide staat. Yes, I did it. En de hele wereld mag het weten.
Daar sta je te glunderen aan jouw top, maar je kijkt naar anderen en opnieuw zoek je naar andere doelen, want wat anderen kunnen, kun jij ook. Je hebt het weer voor elkaar, je denkt opnieuw in doelen en middelen. De toekomst doet weer zijn intrede en je kunt opnieuw gaan dromen.

Je moet er wel een of ander doel op nahouden. Zonder doelen, geen geld, macht, prestige, geen leven. Mooi gezegd wordt dit creëren genoemd. In de energie van creëren zitten zeer veel verborgen kanten in de onderstroom.
Voortdurend creëren we toekomstgericht. Wat is er moeilijk om die doelgerichte benadering eens te laten vallen? Wat is er moeilijk om in het heden te zijn? Het lijkt er wel op dat er slechts twee manieren zijn om te zijn; ofwel in het verleden ofwel in de toekomst. Onze identiteit ontlenen we aan het verleden of aan de toekomst. We voelen ons onzeker in het heden want onze identiteit verdwijnt in het heden.

Kijk eens naar NU, dit moment. Je bent volledig hier, geen enkele gedachte die zich roert. Stilte alom; waar ben jij? In deze stilte, hoe kun jij dan bestaan?
Om aan onze identiteit vast te houden moeten we of naar het verleden kijken of we ontlenen onze identiteit aan de toekomst. Je bent gepromoveerd aan een of andere universiteit, je ben ingenieur, advocaat, schrijver. Je hebt dit en dat gedaan, al die opeengehoopte handelingen worden de totaalsom van wie je bent. In essentie ben je geen optelsom van wat je hebt gedaan. Er zit iemand anders verborgen achter wat je hebt gedaan. Dat is niet jouw essentie. Jouw essentie is er gewoon en is geen doener. Doch we blijven ons er wel aan vastklampen.

Je wordt gewaardeerd en je blijft je daaraan vasthouden. Je richt je volledig naar je toekomst want je zult dit en dat doen, je zult beroemd worden als je dit of dat doet, je zult gauw nog een paar boeken schrijven, want dat geeft je een gevoel van iemand te zijn. Je blijft maar aan de toekomst denken.
In essentie is het niet waar. Het ware is alleen te vinden in het hier en nu. We weten dat tijd geen verleden noch een toekomst kent; het zijn dingen van het denken. De tijd kent slechts één tijdsvorm en dat is de tegenwoordige tijd. In het heden zijn betekent dat je alle doelen vernietigt, dat je je niet met de toekomst inlaat. Geen slaaf bent. Van doelen wordt alles zakelijk.
Nog dieper in essentie beschouwd valt er geen zelf te realiseren. Wat echt is, is echt en wat onecht is is onecht. Verwezenlijking betekent dat er nog iets niet echt is en dat jij het echt zult maken.
Wat is de essentie van dwangmatig obsessief doelen loslaten? Je begint met datgene te voelen, datgene te weten wat altijd al bij je is geweest. Je herinnert je wie jij in essentie bent.

Vanuit die herinnering ontdek je je pure creatieve bron in jezelf. Het gaat er niet meer om wat je creëert, maar dat je creëert vanuit je goddelijke Bron. Als je dan iets creëert, verlies je jezelf in wat je creëert.
Je kunt de oude weg kiezen, de manier van denken of je kunt de nieuwe weg kiezen waarbij je alles waarmee je je ooit hebt geïdentificeerd, vernietigt en leeft vanuit goddelijk geïnspireerde creatiekracht.
In essentie hoef je geen ander doel te bereiken dan je te herinneren wie je in wezen bent. Het heeft geen zin te denken ‘hoe iets zou moeten.’ De waarheid volgt je als een schaduw. Neem gewoon je plek in, ontspan en wees spontaan, natuurlijk. Je hoeft niet te leven volgens bepaalde principes, wetten, en geconditoneerde patronen.

Warme hartegroet
Mieke Box 45