Reflectieblog Weet jij wat er misging?

Reflectieblog Weet jij wat er misging? . We denken vaak dat we heel bewust zijn in de omgang met relaties. We zijn ervan overtuigd dat wij vrij zijn van blinde vlekken en het allemaal wel heel goed weten wat er met anderen ‘fout’ zou zijn.
Er zijn geen foute mensen, geen foute relaties en zijn slechts geconditioneerde patronen, overlevingsmechanismen die we maar moeilijk kunnen doorbreken. Is niet kunnen of niet willen doorbreken? Wat voel jij hierbij en wat neem jij waar bij jezelf en wat zie je om je heen?

Lukt het ons om even bij de waarneming te blijven?
Dat we allen te dealen hebben met schaduwkanten is menselijk, maar of het ‘natuurlijk’ is, betwijfel ik. Waarom hebben we schaduwkanten? Herinner jij je een situatie waarin je besloot om een kant van jezelf niet meer te laten zien. En kun je je nog een situatie herinneren waarin je nog een andere kant van jezelf verdrong en weet je nog waarom?

Is het dus natuurlijk dat we schaduwkanten hebben? Stel jij jezelf ook soms wel eens die vraag?
Heb je ook soms het gevoel dat je niet je ware zelf tot uitdrukking kunt brengen omdat je rekening houdt met de reacties van je omgeving? En wat brengt het je eigenlijk? Goedkeuring, liefde, sympathie, begrip? Wat je daarbij ervaart, maakt dit je echt in je zijnskern gelukkig?

Wat we samen delen met elkaar is dat we allen rondlopen met schaduwkanten. De hoop om in een nieuwe relatie iemand te ontmoeten die open en eerlijk is, start al met een illusie. De illusie van open- en eerlijkheid. Wat is dit voor jou en wat is voor de ander? Zijn het de goede gesprekken over de rollen die we spelen naar beste vermogen? Zijn dat de parameters voor een fijne relatie, een mooie vriendschap?
Bij het stellen van die vraag krijg ik vaak de reactie dat dit zeer lastig is om die schaduwkanten te laten zien. Stel je voor dat je onmiddellijk bij een ontmoeting jezelf laat zien, dat doe je toch niet? Je moet elkaar toch eerst wat beter leren kennen. Wat wordt hiermee bedoeld? Wat tonen we aan elkaar? Waarom is er zoveel angst om de schaduwkanten verborgen te houden? Herken je dat ook bij jezelf? En hebben we daar niet allemaal mee te dealen? Wat is er dan mis met die schaduwkanten? Is er ooit iets mis mee geweest? Ik stel me meer en meer die vraag.

Schaduwkanten die we niet met liefde bejegenen gaan vaak een heel vervormd eigen leven leiden en dan kunnen die schaduwkanten wel eens een niet-gewenste richting uitgaan.

‘Men wordt niet verlicht door zich allerlei beelden van licht voor te stellen, maar door zich bewust te worden van de eigen innerlijke duisternis.’ Jung

Warme hartegroet
Mieke Box 45