Reflectieblog Toegewijd, aan wie, aan wat?
Reflectieblog Toegewijd, aan wie, aan wat?. Wat betekent voor jou toegewijd zijn? Wat is je eerste gedachte?
In gesprekken merk ik op er in eerste instantie gepraat wordt over toegewijd zijn aan… iets of iemand. Soms vanuit een miskend gevoel, vanuit teleurstelling en ontgoocheling.
Miljoenen mensen zijn ervan overtuigd dat ze een krachtige en toegewijde relatie hebben en toch voelen slechts zeer weinigen die toewijding naar zichzelf. Velen gebruiken hun toewijding of belofte om de toewijding aan zichzelf te ontlopen.
Is die toewijding zo onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk dan we veronderstellen?
Sluit je compromissen, verontschuldig je je vaak, pas je je aan, ben je bang om je behoeften uit te spreken en het maak je het anderen het liefst naar de zin? Is dat de soort van toewijding waarin je jezelf vertelt dat je toegewijd en loyaal bent? Hoe voelt dit oprecht?
Houden we onszelf dan niet voor de gek en zit daar onder niet een manipulatieve laag om anderen te laten geloven dat we iets te bieden heeft dat anderen niet te bieden hebben? Die stelling hoor ik wel eens vaker in een relatieconsult. ‘Wat zoekt hij of zij bij die ander, terwijl ik zo toegewijd en loyaal ben.’
Dit raakt niet de diepe essentie van een verbinding. Het zijn overtuigingen die gebaseerd zijn op ‘hebben’, ‘ontnemen en afpakken’. Als kind kun je elkaars speelgoed afpakken en ook dat ervaar ik als een geladen woord, omdat we in feite niets bezitten. Ook dat is een illusie.
Het is een kwestie van bewuster worden voordat we onze illusoire verlangens naar de ander zijn eigen loopt neemt en het ons duidelijk wordt dat de ander ons niet kan geven wat wij willen. Als wij een relatie met de ander gebruiken om onszelf te ontlopen, kan de ander ons onmogelijk geven wat wij verlangen.
We zoeken via de ander wat we nog niet in onszelf vinden of gevonden hebben. Als we bang zijn om onszelf onder ogen te komen, blijven we onszelf zoeken via anderen, met een hele reeks aan valse beloften. Dit gebeurt meestal niet opzettelijk, maar het gebeurt wel.
We kunnen elkaar heel veel beloven, maar we kunnen het niet waarmaken waardoor relaties op die basis een valkuil zijn. We zijn spiegels voor elkaar.
Ontwaken betekent dat we de schuld niet bij elkaar leggen en op elkaar projecteren. We kappen dan ook met de rol van slachtoffer te spelen en erkennen hoe wel onszelf in steek hebben gelaten. Het is beste een heftig patroon, omdat heel veel relaties op die manier functioneren. Hoe meer de geliefde gezocht wordt buiten onszelf, hoe heftiger de confrontatie met onszelf wordt.
Ik heb al in een eerder blog geschreven rond het nieuwe paradigma voor relaties. Onvoorwaardelijke Zelfliefde, loyaliteit, toewijding en overgave aan wie jij werkelijk bent, leidt naar verbindingen in relaties, vriendschappen, waarbij de ander op gelijke wijze kan zijn wie hij werkelijk is. Je houdt je aan jouw innerlijke waarheid in je hart en accepteert niets minder dan wat je jezelf hebt beloofd. Je geeft elkaar vanuit een onvoorwaardelijke staat van Zijn.
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45