Paragnost Eddie en Consulenten

Reflectieblog Eten, eten en nog eens eten

Reflectieblog Eten, eten en nog eens eten. Valt het je op dat er gigantisch veel aandacht gaat naar eten? De overtuiging dat je goed moet eten om gezond te blijven. Tijdens mijn zwangerschappen kreeg ik elke keer te horen dat ik voor twee moest eten. Wat een onzin er toch Reflectieblog Eten, eten en nog eens eten. Valt het je op dat er gigantisch veel aandacht gaat naar eten? De overtuiging dat je goed moet eten om gezond te blijven. Tijdens mijn zwangerschappen kreeg ik elke keer te horen dat ik voor twee moest eten. Wat een onzin er toch uitgekraamd wordt rond eten. Een ding heb ik al heel lang waargenomen. Het is een heel klein stukje waarheid van een veel grotere waarheid. Ik ken evengoed mensen die hun hele leven ‘gezond’ hebben gegeten en toch darmkanker en andere ziektes kregen.
Wat ik waarneem is dat er op het vlak van eten een zeer laag bewustzijn is. Elke keer veranderen mensen hun voeding of voedingspatronen voor redenen die zeer ondergeschikt zijn aan het werkelijke doel: Afvallen, slank zijn, een mooi figuurtje en gezond zijn staat ergens ook op de harde schijf geprogrammeerd.
Aan eten zijn zeer veel verbindingen aangehaakt; samen eten is gezellig, samen eten verbindt mensen met elkaar, samen eten is een sociale activiteit. Bij nader inzien kan ook aan samen eten een heel andere ervaring zitten namelijk stress. Eten met de gedachte dat je gezond moet blijven is een onbewuste stressfactor waardoor je al niet helemaal kunt genieten van eten. Op eten zitten dus echt mega veel emoties, gedachten, gevoelens én overtuigingen.
Als we bij onze ware behoeften komen, kunnen we in een fase van ‘afkicken’ belanden. Je merkt op dat je maar weinig behoefte hebt aan ‘eten’, je hebt geen hongergevoel en toch eet je mee omdat het etenstijd is. Je eet tegen je gevoel in, maar je doet het, want je wilt niet asociaal zijn.
Het is heel frappant dat we allemaal sinds onze wieg dé structuur hebben meegekregen om met regelmaat te eten. Regelmaat werd en wordt nog steeds begrepen als ‘ tijdsgebonden’. En omdat we ook in dit ritme geprogrammeerd werden, voelen we niet echt meer de verbinding met ons lichaam en eten we eigenlijk op automatische piloot. Onze lichaamscomputer is afgestemd sinds dag en jaar.
Word je je bewust van je persoonlijke behoeften, ontkoppel je jezelf van dit programma, dan kun je het best moeilijk krijgen met je omgeving. Wat er gebeurt is dat anderen zich zorgen over je maken, je kunt wel deelnemen aan het eetplezier van je gezin zonder je te verplichten mee te eten. Je krijgt wellicht te horen om toch een klein hapje mee te eten, gewoon voor de gezelligheid. Lees je wat er staat? Voor de gezelligheid. En dat is een diepere laag rond alle misvattingen van ‘op tijd eten’. Je lichaam heeft op dit uur geen hongergevoel en toch is er de vraag om een hapje mee te eten voor de gezelligheid. En je doet je misschien om niet asociaal te zijn. Je verlegt je grenzen om anderen een plezier te doen. Doe je het niet, dan kun je je behoorlijk schuldig voelen, niet?
Eten als je honger voelt…daar komt veel protest op, want het sociale element komt vaker op losse schroeven te staan. Geniet jij dan echt van je gezelschap als je helemaal geen honger gevoel hebt?
Of denk je het volgende: ‘eten doet eten?’ Ook zoiets. Eten doet eten. Waar komen overwegend eetproblemen, eetstoornissen vandaan? Is het niet gevaarlijk eetstoornissen enkel en alleen te verhalen op mensen die een incestverleden hebben en zich uithongeren?
EMO- ETEN, TROOST-ETEN
Troost-eten of emo-eten vindt plaats in het onderbewustzijn. Emotioneel eten is als een tweede honger, om te voldoen aan een behoefte van emotioneel welzijn. Je emoties eten in plaats van je maag; je gebruikt eten om je kwebbelende geest het zwijgen op te leggen en dit kan leiden tot verslavende eetgewoontes.. Je ervaart een negatieve emotie, je eet om met die emotie te kunnen omgaan, wat weer leidt tot een gevoel van voldoening, maar binnen de kortste tijd keren die negatieve emoties opnieuw de kop op. Omdat de zeer grote aandacht sinds onze geboorte op eten en voeding is gevestigd, ontstaat bij sommige mensen een sterke verbinding die zich verder kan uitbreiden. Kijk eens naar ouders die hun kind een snoepje geven als het kind verdrietig is, of beloond wordt voor een prestatie? Er ontstaat binnen een nano-seconde een imprint in het onderbewustzijn van het kind. Het kind leert dat als het zich droevig voelt, een snoepje ( suiker) de troost geeft. Een kind aanmoedigen om over zijn gevoelens te praten lijkt me gezonder dan een snoepje in de handen te duwen. Ik hoor wel eens dat één snoepje toch niet zo erg is. Ik geloof echt niet dat het bij die ene snoepje blijft en het lijkt me wel een excuus omdat je als ouder best weet dat dit ergens niet klopt.
We hebben het dan wel gemakkelijk over verslavingen als roken, drugs, medicatie, alleen lijkt er bij het consumeren van eten een hele grote sluier te liggen. We knijpen de ogen dicht, we lijken wel gezond bezig te zijn met gezonde voeding, maar ondertussen creëren we een rad voor onze ogen om maar niet bewuster om te gaan met de eerste programma’s over eten.
Als jij de inhoud van dit blog herkent, kun je alvast de eerste stap zetten naar awareness. Bewust worden van je programma’s rond eten. Bewust voelen wat je nodig hebt. Bewust worden van wat je eet, hoeveel je opschept. Je kunt ook de patronen veranderen door je portie zelf op te scheppen. Onderzoek bij jezelf of je eet omdat je je verveelt, om emoties weg te eten, een gevoel van innerlijke leegte op te vullen, stress te verminderen.
In feite heeft ons lichaam niet zoveel nood aan eten. Ik kijk dan weer naar onze poes. Hij eet enkel als hij honger heeft, met kleine hapjes, gedoseerd en hij ervaart het als fijn dat ik bij hem blijf terwijl hij eet. We zijn sociaal met elkaar, en sta er gezellig bij en eet niet mee, want een dier vraagt dit niet van ons. Je kunt er dus wel gezellig aan tafel bijschuiven, niet omwille van het gezellig moeten eten.
Zoveel kronkels in onze gedachten, niet? Niets is wat het lijkt en toch doen we het lijken alsof het alles is.
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45