Reflectieblog De kras op de plaat

Reflectieblog De kras op de plaat. Iedereen kent het regelmatig terugvallen in oude emoties of gevoelens. Ervaringen uit het verleden hebben diep ingehakt op je hart en je ziel. Het is veroorzaakt door iemand, iemand heeft je iets aangedaan, het is in jouw beleving niet te herstellen en je wilt die ander dat ook laten voelen of laten weten.

Door je te hechten aan die ervaring en het niet te verwerken ontstaat een kras op je grammofoonplaat. In werkelijkheid zat die kras er al veel langer en wellicht was je je daarvoor er nog niet bewust van. Het is dié kras die wordt aangeraakt en je blijft erop inhaken.

Op die kras zit pijn en vraagt de bereidheid om stil te staan bij wat er werkelijk gebeurt en wat er écht aan de hand is. Het geloof dat die krassen verdwijnen is een illusie; ze zijn er wel degelijk. Soms willen mensen van die krassen afgeraken en ze hebben er alles voor over.

Door de krassen te erkennen, te zien, te accepteren, kun je er anderzijds wel voor kiezen om met mededogen te reageren in situaties waarin die krassen aan de oppervlakte komen. Er ontstaat meer zachtheid in je hart en je ziel ondanks de krassen die je met momenten pijnlijk raken.

De gehechtheid en verslaving aan krassen maakt het daarentegen moeilijk om anders te reageren. Als je eenmaal verslaafd bent geraakt, val je ook steeds weer terug en haak je jezelf vast aan de krassen. Elke keer weer ga je naar die kras toe en op die kras ga je onbewust vertrouwen. Je hebt dus altijd iets om je mee bezig te houden.

Je voelt je ellendig, je voelt je ongelukkig en onbewust kies je ervoor je ellendig en ongelukkig te blijven voelen. Vanuit onbewustheid kun je niets laten vallen. Het onbewuste is een geweldig conserveermiddel want alles wordt opgeslagen en bewaard.

Zodra je je bewust wordt van je ellende en hoe je de kras op je grammofoonplaat dwangmatig herhaalt, kun je ze ook onder ogen zien. Je ziet wat je zelf aan energie hebt geïnvesteerd in die kras.

Op een of andere manier kunnen we allen herkennen waar onze kras ons hart en onze ziel raakt. Je kunt ook besluiten dat het de moeite waard is om te blijven investeren in de kras, maar maak je er dan niet langer meer druk over.

Je kunt ook besluiten dat je de kras herkent en de absurditeit ervan inziet. Ik heb het gevoel dat het bewust zien en inzien de stap van innerlijke transformatie is, ook al blijft de kras in je hart en in je ziel. Je identificeert je niet langer meer met de kras op je plaat.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45