Openen van het gepantserd hart

Deel 1

Liefde…waarover gaan veel consulten? Jawel, over liefde en pijn.
Sommigen lezen veel boeken waarin ze zich herkennen en identificeren.
Anderen gaan op zoek naar een manier om efffectief pijn te verwerken.
Als emotioneel lichaamswerker heb ik zelf gevoeld waar ik mezelf, om pijn te vermijden, gepantserd had. Het pantser heeft ook zijn nut gehad, uiteraard. Alleen ervoer ik dat ik geen contact meer voelde met mijn lichaam en als gevolg hiervan weinig contact met mijn emoties en gevoelens.
Ik had alles goed ‘onder controle ‘ en tot zover leek me dit prima zo. Ik denk, dus ik besta. In deze opleiding rolde ik van ik denk, dus ik besta naar ik voel, dus ik besta. Ik was helemaal onder constructie, in reset, van mijn hoofd naar mijn hart. Fysiek gezien ligt het hoofd dicht bij het hart, alleen is de weg ernaartoe best een hele weg geweest.
Een pantser is een schild om jezelf te beschermen en dat pantser wordt opgebouwd doorheen de jaren. Een pantser losmaken kan je nooit forceren en vraagt tijd en geduld. Wat je in jaren met een schild hebt geleefd, kan je onmogelijk snel loslaten. Omdat velen hopen op een snelle verlichting, worden helaas ook stappen overgeslagen. Het willen is een zaak van het hoofd, het voelen en doorleven is een proces van het hart en dat is het nou net waar het om gaat: in liefde, in relaties ontmoeten mensen over het algemeen met een gepantserd en gesloten hart.
Alleen komen veel mensen niet meer bij hun hart omdat het gepantserd en ingesloten/afgesloten is. Bij elk nieuw begin is er nieuwe hoop, twee mensen zijn verliefd, het gevoel van verliefdheid wordt snel overschaduwd door angst. In dit blog wijd ik er verder niet over uit. Ik blijf bewust bij de essentie van dit blog, nl. het fysieke, spirituele, goddelijke hart vrijmaken.
Het openen van het hart gaat op fysiek niveau gepaard met een smelten van het spierpantser van de borst, schouders, zodat we volledig met onze borst voluit kunnen in- en uitademen.
Heel wat mensen onderbreken op een of andere manier de cyclus van gelijkmatig ritmisch in- en uitademen.
Er wordt heel weinig bewust stilgestaan welk effect ademen heeft. Het is trouwens het eerste wat plaatsvindt na het doorknippen van de fysieke navelstreng: ademen en schreeuwen. Dat hierrond vele visies zijn, daar ben ik me ook van bewust. Ik benader mijn visie vanuit emotioneel lichaamswerk, cranio en ademtherapie.
Je kan dit bij jezelf even onderzoeken. De een houdt de borst voortdurend halfvol lucht, terwijl de ander nooit echt inademt. Soms is er een lange pauze tussen in- en uitademen of omgekeerd.
Je kan in de spiegel zien wat de twee tegengestelde vorm van vasthouden betekenen. Adem zo diep je kunt in en houd dan je adem vast: welk gevoel beeldt je uit?
Laat dan alle lucht uit je longen stromen en blijf in deze houding staan: welke levenshouding beeldt je nu uit?
Het is mogelijk dat je vindt dat je er bang uitziet als je borst met lucht gevuld is. We happen naar lucht als reactie op iets waarvan we geschrokken zijn. Als je voortdurend naar lucht hapt, worden je schouders naar omhoog getrokken en vaak knijp je in je handen. Deze lichaamshoudingen maken deel uit van hetzelfde angstpatroon, dat zich in ons lichaam heeft vastgezet. En dat vastzetten kan reeds heel vroeg ontstaan. Tijdens de kinderjaren.
Angsten worden verborgen achter een afwerende houding- je borst vooruitsteken om jezelf groter te doen lijken, vuisten ballen om er agressief uit te zien, maar de spanning in de armen, en vaak een uitstraling van machteloosheid, onthullen welk gevoel er werkelijk achter deze houding schuilt.
Wanneer je zo diep mogelijk uitademt, zakt je borst in en komen je schouders naar voren en beneden: dit is de lichaamshouding van iemand die zich verslagen voelt.
Mensen die uit gewoonte deze houding aannemen, hebben de moed verloren.
Door voortdurende frustratie – vooral tijdens de prille kinderjaren – dragen ze de overtuiging met zich mee dat het veiliger en minder verontrustend is zo min mogelijk energie in hun lichaam te hebben, dus ademen ze niet dieper dan nodig is om in leven te blijven.
We kunnen ons hart op heel veel manieren tegen de buitenwereld beschermen. Sommigen bewegen nauwelijks hun borst bij het ademhalen: als je zachtjes op hun borstbeen drukt, voelt het aan als een stalen plaat of een dikke rubberlaag. Bij anderen bezwijkt de borst onder de minste druk; het gevoel van ‘dit ben ik’, van zelfverzekerdheid, ontbreekt.
Sommigen hebben hebben een kippeborst of een borst als een biervat- twee manieren om je star en terughoudend op te stellen, en de natuurlijke uitwisseling van energieën door de in- en uitademing te blokkeren. Iedereen heeft zijn persoonlijk pantseringspatroon.
Wat er verder ook in iemand omgaat, in de schouders ligt meestal een grote dosis opgekropte woede besloten.
Die woede kan op veel manieren worden ingehouden: door de schouders hoog op te trekken, door de schouderbladen naar elkaar toe te brengen, door haar in de oksels in te sluiten. Meestal dient woede fysiek ontladen te worden via de armen door met de vuisten op een kussen te slaan, of met de ellebogen op een matras te stoten.
In het tweede deel van het blog kan je lezen op welke manier je kan ervaren en voelen dat het hart-segment de zetel is van onze passies, onze intensiteit en onze levendigheid.
In cranio vormt dit een mooi onderdeel van een opleiding, nl. ‘Talking to the heart’.
Dit blog pretendeert niet dé enige waarheid te zijn, want vele wegen leiden naar verbinding vanuit het hart.
Emotioneel lichaamswerk raakt alles aan op fysiek, emotioneel, spiritueel niveau.
Werken van o.m. Dr. Alexander Lowen, Reich, Eva Pierrakos, Osho vormen een sterke basis om de verbinding te leggen vanuit ons fysieke lichaam naar spirituele bewustwording. Het is niet of het lichaam of spirit maar de integratie van lichaam en spirit.
Zolang we in ons lichaam niet bevrijd zijn van de opgebouwde pantsers is spiritualiteit in de volste betekenis van het woord weinig vervullend.
Lichaam en geest zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Leven in een levendig sprankelend, vrij lichaam is de weg naar extase en goddelijke essentie.

Warme hartegroet
Mieke
www.miekecoigne.com