Niemand is perfect

Heb je wel eens iemand in je omgeving gehad die perfect wil zijn? Zo iemand die werkelijk alles doet om zo goed mogelijk over te komen en er echt altijd mee bezig is om er voor te zorgen dat er totale perfectie is?
Wat is dat eigenlijk perfectie; uitleg: volkomen vol maakt, voltooid, volmaaktheid, bekwaamheid om volmaakt te worden etc.

Deze mens is dus bezig om tot in de perfectie bv het huishouden te regelen en er zo volmaakt mogelijk uit te zien voor de buitenwereld.
Dus huis spic en span en zelf tot in de puntjes verzorgd daar voelen zij zich helemaal gelukkig  bij.

Waar komt dat toch vandaan die drang naar perfectie? Want het is wel logisch dat je jezelf verzorgt en je huis netjes is maar alles zo tot in de puntjes verzorgd willen hebben dat lijkt mij onleefbaar. Ken je die mensen waar je al bij binnenkomst hebt van oh my God als ik maar niets mors of als ik maar niets omgooi. Dat je nauwelijks durft te gaan zitten op de perfecte bank. Of dat je denkt had ik mijn schoenen nu uit moeten doen, omdat je bang bent dat er iets onder je schoenen zit terwijl je wel je voeten hebt geveegd op de oh zo schone deurmat?
Het geeft geen warm gevoel als je in zo een huis binnenkomt, alles steriel en super schoon.
Net alsof je in een duur restaurant zit en de ober komt steeds met een borsteltje de kruimels naast je bord weghalen.

Waardoor je juist angstig wordt om iets te morsen.
Wij mensen hebben vreemde gedraging die aangeleerd zijn. Niemand is immers perfect dat kan helemaal niet. Want de mens die denkt de perfectie te hebben voelt dat alleen maar vanuit zijn perceptie.
Wat ik mooi vind hoeft helemaal niet mooi te zijn voor een ander. Over smaak valt niet te twisten toch?
Hoe komt het dan dat iemand perfect wil zijn? Goed in iets willen zijn omdat er bv altijd kritiek was thuis op jou als persoon, omdat het in het ouderlijk huis altijd ging over de broer of zuster die zo geweldig is. Omdat jij niet werd gezien en daardoor iets hebt ontwikkeld wat in je volwassen leven naar buiten is gekomen als perfectionisme.
Goh wat een last heb je jezelf dan opgelegd. Hoe lastig is het dan om steeds maar de lat hoger te leggen voor jezelf want het is immers nooit genoeg. Je wilt steeds maar meer en beter om aan de buitenwereld te laten zien hoe goed jij het hebt gedaan.

En elke dag ben je bezig om je perfecte manier van leven te showen aan de buitenwereld.
Show allemaal show en voor wie en voor wat? Om goedkeuring te krijgen van mensen die dan wellicht ook nog vertellen aan anderen hoe geweldig mooi het is bij jou.
Zo komen ze het wel te weten hoe ik erbij zit, toch? Wat een trieste boodschap geef je dan mee aan de wereld.
En wees eens echt eerlijk naar jezelf, ben je nu echt wel zo gelukkig om elke dag zo hard te moeten werken om alles weer in orde te krijgen?
Je zou jezelf niet zo hoeven te bewijzen, je leven is maakbaar op een andere manier.
Door je trauma’s van thuis te verwerken en je leven eens heel goed te leren relativeren zou je een stuk makkelijker in het leven kunnen staan.
Een huis is er voor jou, jij bent er niet voor het huis. En door de lat zo hoog te leggen op meerdere gebieden heb je een leven vol stress voor jezelf neergezet.

Bedenk je nog eens hoe het voelde om relax te zijn om op een ontspannen manier in het leven te staan. Om plezier te hebben in de dingen die je deed en geen zorgen te hebben om morgen.
Herken je die scene nog uit die film waarin Tom Hanks meespeelt met Meg Ryan?
Hij een keurig kantoormannetje. Elke dag alles keurig netjes en schoon en clean, Floste zijn gebit met elke keer een nieuw draadje voor elke tand 1 dus en was super geordend, perfect dus.
Toen ontmoette  hij Meg Ryan en deze vrouw was het tegenovergestelde van Tom.
Met twee grote honden en een kind was het daar een chaos in huis, maar ze werden verliefd en hij kreeg dus te maken met die thuissituatie. Wat zich toen ontvouwde was echt geweldig goed om te zien. Deze man die zo gebrand was op een perfect leven ontdooide in het gezelschap van het gezin van zijn vriendin en zijn hele belevingswereld veranderde.
Hij liet zijn kwetsbare kant zien door de liefde die hij ontwikkelde voor zichzelf in de eerste plaats. Hij leerde meer ontspannen te zijn en kon meer genieten van het leven waardoor hij ook een meer socialer mens werd.

Hiermee wil ik aangeven dat je je eigen leven kan maken dat je de lat niet zo hoog hoeft te leggen en ook dat je geen onbereikbare doelen hoeft te hebben in het leven.
Voor wie en waarom? Wat wil je nu eigenlijk bewijzen hiermee? Je maakt jezelf uiteindelijk alleen maar ongelukkig. De uiteindelijke goedkeuring krijgen van je ouders daar is het om te doen. De zoon die zichzelf op heeft gewerkt tot een van de beste advocaten van het land alleen maar om zijn vader te pleasen  maar die eigenlijk het liefst brandweerman was geworden om zijn jongensdroom waar te maken.
Diezelfde zoon die kritiek heeft op de hele wereld omdat er in zijn ogen niemand beter is dan hij. Waarom zien anderen dit niet en ik wel vraagt hij zichzelf regelmatig af.
Geliefd is hij niet en dat voelt hij wel daarom werkt hij nog harder tot hij regelrecht op een burn-out afstormt. Als hij aan de monitor ligt in het ziekenhuis staat zijn oude vader aan het bed en vraagt hij pap wil je mij aub eens vasthouden?

De oude man voelt de pijn van zijn zoon en vraagt onzeker wat er aan de hand is waarop de zoon in tranen uitbarst en snikt… Papa ik wil nou zo graag eens horen dat ik het goed doe en dat je trots op mij bent dat heb ik mijn hele leven gemist.
De vader is hierdoor helemaal ontdaan en vraagt zich op zijn beurt weer af wat hij fout heeft gedaan. Gelukkig is aan dit verhaal een goed einde gekomen en zijn vader en zoon aan een nieuw hoofdstuk begonnen.
Maar helaas zijn er nog vele mensen die zo aan het worstelen zijn met zichzelf door hun perfectionisme dat het misschien eens goed zou zijn om eens terug te gaan naar dat stukje in hun jeugd. Je ouders zijn ook mensen je hoeft geen angst hebben om jezelf uit te spreken en voor jezelf op te komen.
Praat met anderen erover of ga op zoek naar hulp want je komt jezelf tegen in elke fase van je leven.
Als je hierover met mij wil sparren dan kan dit via de lijn van Paragnost-Eddie box 68 .

Veel liefs,
Elisa-Lis