Leg me niets in de mond – therapie

Ik wil graag een blog wijden aan therapie en misbruik in therapie. Misschien een gevoelig onderwerp want ‘ misbruik in therapie ‘ : kan toch niet? Helaas….vindt misbruik plaats op heel veel manieren waar menigeen niet echt bij stilstaat. Onder misbruik wordt eerder gedacht aan ‘ seksueel misbruik ‘ binnen een therapeutische setting…er zijn nog heel wat andere – op het eerste gezicht minder opvallend tot zelfs niet opvallend- vormen van ‘ misbruik ‘ in een therapeutische context.
Het gebeurt vaker dat cliënten woorden in de mond worden gelegd met betrekking tot traumatische ervaringen. Herinneringen aan situaties die in werkelijkheid niet hebben plaatsgevonden. Een cliënt heeft dan de overtuiging dat iets heel ergs heeft plaatsgevonden…met de uitspraak dat gebeurtenissen, incidenten diep verdrongen werden. Thema’s als: seksueel misbruik worden helaas heel snel in de mond genomen ( op basis van een ‘ vaag ‘ vermoeden) in plaats van te luisteren naar wat er echt gebeurd is en het ‘ gekwetste kind ‘ aan het woord te laten, krijgt de wonde snel een ‘ label ‘ opgeplakt. De cliënt krijgt te horen wat hem overkomen is, in plaats van hem aan te moedigen zijn eigen stem te laten horen en zich met zijn ervaring te verbinden….een doorsnee cliënt luistert naar de kennis en de ervaring en het beter weten van de therapeut- die tegelijk de autoriteit vertegenwoordigt – en hoopt hierbij van het opgelopen trauma te ‘ genezen ‘.
Therapeuten die zich niet bewust zijn van eigen wonden, projecteren soms hun eigen pijn….hoe kan het nu dat therapeuten eigen pijn, eigen wonden projecteren op cliënten? Mijn ervaring is dat er vele soorten therapeuten in omloop zijn—en velen noemen zichzelf ook therapeut, self-made therapeuten – of in een cursus van een paar weekends is het nu ook al mogelijk therapeut te zijn. Ik heb hier een heel andere kijk op, net omdat je niet zomaar even therapeut wordt, zonder aan jezelf te hebben gewerkt via therapeutische settings. Dit is nu wat vaker gebeurt….een wildgroei van zelfgevormde of snelgevormde ‘ therapeuten ‘ die vaker nog meer schade aanrichten. Op die manier is een zoekende cliënt voor een tweede keer slachtoffer van….je kan best denken dat een cliënt hier zelf voor gekozen heeft, maar dit vind ik persoonlijk spiritueel gezwets en slaat nergens op. Hoe vaak gebeurt het niet dat hierdoor gezinnen uit elkaar worden gerukt, relaties uit elkaar spatten? Is dit geen pure waanzin om het verdriet van een cliënt niet erkend wordt zoals het is, zonder uit te vergroten en er verkeerde conclusies uit te trekken?
Therapeuten, healers die zich als een ‘ autoriteit ‘ neerzetten realiseren zich nog niet dat de zelfgenezende kracht in ieder mens aanwezig is. Iemand die nog niet klaar is voor healing/ genezing kan niet geforceerd worden. Dit kan pas plaatsvinden als een cliënt dit zelf volledig wil, als hij er helemaal aan toe is. Heel wat mensen die in therapie gaan, willen op een dieper en onbewust niveau NIET genezen, niet herstellen en veel mensen die therapeutische adviezen geven zijn hun eigen genezing niet toegedaan. Mensen die zich bemoeien met het healingsproces of tussenbeide komen, richten meer schade aan, voor sommigen lijkt het een obsessieve neiging anderen te willen healen / genezen en dat verwijst vaak naar eigen persoonlijke niet-gehealde verwondingen. Dit is jammer genoeg geen healen vanuit het hart, maar vanuit dé autoriteit als therapeut of healer. Een echte healer respecteert het innerlijke healende vermogen van een cliënt, leert de cliënt verbanden te leggen, inzichten te geven met geduld, wijsheid en integriteit. En dàt maakt cliënten op een dieper niveau krachtiger, wijzer, sterker waardoor ze verder kunnen.
Een healer, therapeut die er vrij snel op uit is van zijn cliënt een ‘ slachtoffer ‘ te maken en de schuld bij de omgeving te leggen werkt nog steeds vanuit het oude bewustzijn, waarin ‘ dader ‘ en ‘ slachtoffer ‘ en het ‘ lijden ‘ in stand worden gehouden. Wat zijn hiervan de gevolgen voor de cliënt?
De cliënt gelooft dat hij het slachtoffer en slachtoffer blijft van alles wat hem is aangedaan—verlies van zelfwaardegevoel en zelfrespect – afhankelijk van eventueel medicijnen- dokters- die hij als de autoriteit ziet – afhankelijk van wekelijkse sessies—en geen uitzicht op een toe-komst.
Pijn en verdriet onder ogen zien is belangrijk en als die er zijn zal dit zich ook laten zien, doch een therapeut/ healer die de stem overneemt van de cliënt en woorden in de mond legt, werkt niet healend, integendeel. Is het nog zinvol om te zoeken naar een dader en een zondebok, wordt iemand hier gelukkiger van , is het niet belangrijker om de diepere gevoelens die nu meer aan de oppervlakte komen ruimte te geven, schuld- en/ of schaamtegevoelens om te buigen in plaats van nog steeds de schuld te leggen bij anderen? Ook al is het duidelijk en gegrond aangetoond dat er zich pijnlijke situaties hebben voorgedaan, dan nog is geweld en straf ontoereikend, in verhouding met het gebeurde. Je raakt er op die manier niet van ‘ verlost ‘. In deze overweging is er geen dader- slachtoffer, maar wel twee slachtoffers. Zeg dag tegen het slacht-offerschap!

Ik merk vaak in gesprekken hoe cliënten vertwijfeld geraken…de ene vertelt me dit, de ander vertelt me dat…zonder écht te weten, afgaand op een gevoel, afgaand op beelden….afgaand op eigen niet-verwerkte ervaringen en die context is de beste houding: stoppen met in te vullen, conclusies te trekken en voor waarheid aannemen. Een cliënt verdient dit niet, ook al vraagt hij er zelf naar, of duwt een therapeut/ healer in een bepaalde richting…nog is het onverstandig en schadelijk mee te stappen in een verhaal wat niet overeenstemt met wat werkelijk is gebeurd.
De belangrijkste vraag die we ons als therapeut/ healer dienen te stellen zijn:
‘ Hoe creëer je een veilige sfeer zodat healing kan plaatsvinden ‘ ?

Liefs
Engelenmedium Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com