Lachen ….is gezond

Lachen ….is gezond, Zijn we het lachen verleerd…zijn we zo serieus geworden dat we af en toe als bij toeval nog eens een grijns tevoorschijn toveren,om even snel ons gezicht terug in de ‘plooi ‘ zetten?

Vitamine L…euh? Waar koop je die en wat is dat voor een vitamine? Ik ken geen vitamine L: wel, heel eenvoudig, dat is ‘lachen ‘.
‘ Zo, lach je me uit ‘???
Neen hoor, ik lach enkel om het feit dat we steeds minder en minder lachen, écht lachen, net als de Boeddha. Ik heb het niet over ‘glimlachen’ maar het diepe schaterlachen. Lachen…vanuit je buik, vanuit je tenen, met je hele lijf.
Ik ben heel gevoelig en alert voor lichaamstaal en geniet enorm van het kijken naar mensen…en mezelf. Ik kan heel serieus zijn en ook flink tekeer gaan, maar als ik me helemaal laat gaan in mijn andere kant…zo, dan moet ik ook wel weer even bijkomen. Ik werd hiervoor regelmatig als kind gestraft. Eénmaal ik bulderde van het lachen, lag de hele klas plat…ik had enkel het klein probleempje dat ik niet zomaar direct op commando kon stoppen. Probeer maar eens een krachtige energie als schaterlachen te stoppen op bevel…dat is trouwens niet goed voor ons hart. Mijn grootste straf was: een compleet handboek informatica manueel overschrijven. Die straf ben ik nooit vergeten en die leerkracht uiteraard evenmin. Ik ben voorgoed met die leerkracht het lachen in haar lessen verleerd, vooral omdat ze mijn zware straf ( waar mijn klasgenootjes me geholpen hebben het hele boek over te schrijven) zomaar voor mijn neus scheurde en in de prullenmand gooide. Een korte tijd later bleek de humor-loze leerkracht te scheiden. Tja, wist ik veel…

Het gaat dus niet over anderen uitlachen, maar ook echt om jezelf kunnen lachen. Ik betrap me er ook nog wel op dat ik over bepaalde zaken heel serieus ben, terwijl anderen hier helemaal anders instaan. Ik schreef gisteren een heel lang blog en ik kon na inleveren van mijn blog mezelf wel een paar oorvegen geven…wat een fouten, wat een afgang! Het duurde wel eventjes voor ik dit kon loslaten en ik nam me voor: ‘ Voor het inleveren van een blog, controleer ik hetgeen ik geschreven heb ‘. Sommigen zullen zich niet storen aan die paar schrijffouten, anderen zullen er een andere mening over hebben, het is prima en terecht maar dit gaat dus over mezelf en hoe ik sta tegenover schrijffouten. Sommigen zullen zeggen: ‘ het is de inhoud die belangrijk is’, en anderen lezen niet verder door die paar schrijffouten en zoeken nog meer fouten….dit is nog maar een heel klein voorbeeld om aan te geven hoe groot ik het zelf had gemaakt. ‘ Komaan schat,’ zei mijn partner, ‘ laat het nu los en doe wat rustiger aan als je schrijft, je hebt geen moord begaan, je zat zo in je verhaal…. ‘ ‘ Ja, ja ‘ ,dacht ik bij mezelf, ‘ dit kan ik niet maken, dit is slordig. Punt ‘.

Waarover maak ik me dus eigenlijk druk? Over hoe de blogs binnenkomen, of er lezers klaar staan met een rode balpen of zich verbinden met de inhoud en lezen met hun hart? Door aan mezelf die vragen te stellen, voelde ik mijn energie lichter worden met de intentie meer aandacht te geven aan het totaalplaatje. Uiteindelijk is dat ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar onze lijnhouder paragnost Eddie. Netjes werken, duidelijke en leesbare blogs te schrijven en liefst zonder schrijffouten. Tja, dit vind ik belangrijk. Dus met een portie humor besloot ik mijn turbo-tempo naar medium-tempo te brengen en het voelt rustiger.
Weet je dat lachen ontspant, de stress vermindert en situaties die we als zwaar, moeilijk, heftig ervaren met een lach kunnen ombuigen, als we tenminste de relativiteit ervan willen zien. Lachen geeft ook een gevoel van verbondenheid en geeft ons frisse nieuwe perspectieven.
Door de betrekkelijkheid te zien van levenservaringen, krijgen we een andere kijk op het leven, ons leven.
Gezond is de lach omdat hij ons in staat stelt het gevoel van controle over ons leven te versterken en die controle zijn we snel kwijt.

Wat we ook ondernemen en vooruit plannen en liefst volgens een strakke lijn, er gebeurt altijd wel iets waardoor we van onze koers afraken.
Ik hoor dit soms wel eens in een gesprek met jonge cliënten die een studie beginnen; alles verloopt naar wens, prachtige resultaten, geslaagd in een eerste, tweede, derde jaar en tijdens een stageperiode krijgen ze te horen dat ze uiteindelijk niet geschikt zijn voor het vak. Dit is uiteraard heel frustrerend want hoe kàn het dat na 3 jaar studie een opleidingsteam besluit dat die student(e) niet geschikt is voor deze opleiding. Dit is een klap in het gezicht- hoe krijgt iemand dan terug vat op het leven dat net in één klap in duigen is gevallen? In praktijk blijkt toch dat de geestelijke veerkracht ruim gebruik maakt van de lach. In die zin is lachen ook wel eens levensreddend en een vereiste om het gevoel van controle te herwinnen. Nu kan je je wel afvragen wat er te lachen valt als je net te horen hebt gekregen dat je finaal afgewezen wordt voor het realiseren van je droom? Het lijkt heel tegenstrijdig en zo kan het aanvankelijk ook voelen. Enerzijds heeft het iets van loslaten, verzoenen en accepteren van hetgeen ‘ verloren ‘ is. Anderzijds eist de lach de aandacht op voor hetgeen nog wél over en nog mogelijk is . Er is veel te verliezen én er is ook altijd nog heel veel wat overblijft!
Ik hoorde een tijdje geleden een oudere dame die een opleiding tot spiritueel coach was gestart , het verliep heel goed, fijne mede-cursisten, leuke docent…althans het bleek goed te gaan voor het eerste half jaar. Er ontstond een discussie tussen de docent en de studente en kreeg te horen dat ze, na aanbetaling van de totale opleiding, niet langer meer welkom was. Deze vrouw voelde zich compleet aangeslagen, temeer dat het haar veel moeite heeft gekost de aanbetaling van de andere helft van het jaar terug te vorderen. Gelukkig is dit in orde gekomen, en kon deze vrouw uiteindelijk met een grote dosis humor de relativiteit zien van het probleem en zocht ze niet de schuld bij de docent. Ze zag duidelijk dat de manier van aanpak niet resoneerde met hoe ze zelf het werk als toekomstig spiritueel coach voor zich zag. Aanvankelijk zag ze haar droom als spiritueel coach in diggelen vallen en anderzijds was haar passie en diep verlangen om door te zetten zo sterk dat ze besloten had uit te kijken naar een organisatie waarin ze zichzelf kon zijn zonder de angst hierop afgerekend te worden.
Lachen is gezond omdat het ons dwingt te focussen op wat wel mogelijk is in plaats van te kijken in wat niet kan.
Enige fijngevoeligheid is als coach wel heel belangrijk in de aanpak: een cliënt die net zijn/haar verhaal brengt én er onmiddellijk overheen walsen met uitspraken als ‘ bekijk het eens van de positieve kant, het is beter dat je het nu weet dan over X tijd….’ Of ‘het is nu best allemaal wel moeilijk maar over een tijdje zal je terug blij zijn….’ Dit doet wel afbreuk aan het gevoel en het verhaal en dit is wat vrij vaak gebeurt onder familie , vrienden, collega’s, ook al zijn de oppeppende uitspraken goed bedoeld.
Pas nadat iemand zelf onder woorden kan brengen hoe hij zich diep van binnen voelt en zich hierbij ook echt gehoord voelt, ontstaat er weer hoop, gaat het lichtje weer feller branden.
De kracht van de lach is een levensnoodzakelijk ( en vaak levensreddende ) vitamine.
Dus vanaf NU: dagelijks flinke porties VITAMINE L
Is goed tegen verzuring voor onze geest, ons lichaam én Moeder Natuur.

Heel veel liefs en een hartelijke glimlach
Engelenmedium Mieke Box 45
www.miekecoigne.com