De kracht van DANKBAARHEID en MEDEDOGEN

Dankbaarheid en mededogen gaan hand in hand. Dankbaar voor de kleine dingen in het leven. Vaak maken we ons druk over dingen die niet lukken, die niet snel genoeg met de fysieke zintuigen zichtbaar zijn, foeteren we op alles wat er nog niet is of misschien wel helemaal niet lukt, om zovele redenen.
Er wordt gemakkelijker gefocust op wat ontbreekt en wat er niet is, zodat we vaker niet zien wat er wél is, wat wel prima verloopt. Een positieve gewoonte om de dag mee te beginnen is met een dankbaar gevoel wakker te worden, dankbaar omdat we gewoon weer een nieuwe dag tegemoet gaan, een dag dat nog niet is geleefd, waarin alles mogelijk is, het is ook maar waar je op focust: weer zo een baaldag of ik laat die dag helemaal open en maak er het beste van.

Is het echt nodig om een reden te hebben dankbaar te zijn, je dankbaar te voelen? Is het dan zo dat we ons ook wel eens ondankbaar mogen voelen, want ook hier is niets mis mee.
Herken je zo in jouw leven de uitdrukkingen…wees maar tevreden, want dit had veel erger kunnen zijn, na een aanrijding, wees maar dankbaar, want jij bent gezond en kan nog werken….Dankbaar zijn helpt ons eigenlijk om situaties in het juiste perspectief te zien en te relativeren ( zonder te minimaliseren) je hebt net een aanrijding gehad en je komt er met een paar schrammen ( fysiek) vanaf, je bent wel heel hard geschrokken en je bent in shock….je voelt je achteraf heel dankbaar dat je nog leeft en dat er enkel blikschade was. Dat is ook wat je meestal van mensen hoort…het had erger kunnen zijn en inderdaad, dat klopt. Het had anders kunnen zijn, maar het is niet gebeurd. Je verwerkt dit incident op jouw manier en een luisterend oor is ook belangrijk, ook al heb je slechts wat schrammen, emotioneel kan dit incident je wel even onderste boven hebben gebracht.

Dankbaarheid….kan ook zomaar. Wat mij helpt als ik de neiging heb te foeteren over dingen, waarover ik geen controle heb, is een lijstje te maken voor alles waarvoor ik me dankbaar voel. En ok, het is wat trekken aan mezelf, maar ik vraag hierbij de hulp van AE MICHAEL om me hieruit te helpen, meestal werk ik voor mezelf met de kosmische stofzuiger, hetgeen me dan wel weer dat duwtje geeft, mijn gedachten te ordenen en te kijken waarom ik nou precies in die bui ben beland. Ik realiseer me vrij snel dat dit meestal niet met mezelf te maken heeft, maar wel met iets waar ik geduld en vertrouwen dien te hebben. Want die twee gaan ook hand in hand samen! Ook al ben ik dan niet in de mood om minstens 20 dingen te schrijven waar ik me dankbaar voor voel, het haalt me wel uit mijn ongeduld, mijn te weinig vertrouwen, mijn angst, onzekerheid enz…. en het helpt me wel om die dingen helderder te zien. Er is eigenlijk te veel in het leven om dankbaar voor te zijn. Er is ook zoveel positiefs waarop ik me kan richten en het opmaken van een lijst zorgt ervoor dat ik opgelucht en dankbaar ADEM. Ademen doen we allemaal….zijn we hier dankbaar voor….ja, meestal als we zelf in ademnood komen, of iemand zien die aan de zuurstoffles zit, of iemand die kunstmatig wordt beademd, maar in het dagelijks leven, vinden we ademen heel normaal, omdat het automatisch gaat, net zoals vele dingen in ons leven. Het is pas als ons lichaam niet meer goed functioneert, dat we beseffen hoe weinig we hierbij stilstaan, laat staan ons dankbaar voelen.

Ook het dankbaar kunnen zijn voor de prachtige lessen die mensen ons uitdagen, testen, ons hebben gebracht, vervelende en akelige situaties…al reageren we aanvankelijk boos of teleurgesteld…ook hierin blijken meestal verborgen zegeningen te zitten. Herken je het: je hebt een contact met een dierbaar iemand gestopt, omdat je al zolang voelde dat de verbinding gebaseerd was op machtsspelletjes, je voelt je nu heel dankbaar voor het feit dat je zelf een einde hebt gemaakt aan dit contact, je voelt je eindelijk bevrijd en je hebt geleerd dat je geen behoefte meer hebt aan machtsspelletjes in een verbinding. Je bent ontwaakt, je bent gegroeid en je bent die persoon ont-groeid én toch dankbaar dat je via die persoon een patroon hebt doorbroken. Zo werkt dit dan. Met mededogen en dankbaarheid laat je iemand los. Kunnen we dit zien als ZEGENINGEN? Ik ervaar dagelijks van wel, al zie ik het evenmin als velen, onmiddellijk als een zegening…en dat is goed. We hoeven ons niet boven het menselijke te gedragen, het zou toch maar een masker zijn en dat hebben we net afgelegd, toch?

Wanneer je even terugkijkt op je leven, realiseer je je dan dat net de zware periodes je ook bijzonder intense groei hebben gebracht?
Kijk maar eens wat jij hierbij voelt en jouw DANKBAARHEIDSBOEKJE kan net dat lichtpuntje zijn dat jij nodig hebt.

Engelenmedium Mieke
www.miekecoigne.com