Je spirituele basis

De laatste tijd is het opmerkelijk hoe de strijd der spiritualisten volop aan de gang is…het gaat dus niet zozeer tussen believers en non-believers, ook dit is opvallend dat de non-believers met heel andere zaken bezig zijn vb kerstdag, nieuwjaar, lekker koken, voor gezellige sfeertjes zorgen. En ook dat is toch leuk, niet? Genieten ook van de aardse dingen, die ook mensen kunnen verbinden met elkaar, familieleden die elkaar al lang niet hebben gezien, her-ontmoeten, waar mensen elkaar te lang boos gebleven zijn op elkaar, vrede sluiten met elkaar….
Er zijn soms dan die momenten waarop ik het woord ‘ spiritualiteit ‘ even niet meer wil horen…dan denk ik : doe maar eens normaal, het leven is wat het is, we komen toch allen uit dezelfde goddelijke bron, wat moet iedereen nu zitten ouwehoeren over dé ware werkelijke spiritualiteit. Ja , dat zijn de gedachten die me deze week zo af en toe deden stuiteren. Collega’s die elkaar naar beneden halen omdat ze van oordeel zijn dat anderen het verkeerd zien, fout voelen, elkaar beliegen, klanten in de maling nemen…komaan zeg. Karma bestaat voor de ene wel, voor de andere weer niet….ik denk dan maar bij mezelf ‘ Beter goed karma opbouwen en me niet laten verleiden om te reageren ‘, helaas…ik zal zeker nog niet zo wijs zijn dat ik zover ben me altijd te onthouden van mijn visie en ja, ook mijn oordeel over…Oordelen we niet allemaal snel, gemakkelijk, al slikken we onze oordelen in, onder het mom van ‘ begrip ‘ ? Lichtwerkers die elkaar met lieve warme groetjes benaderen en elkaar ondertussen wel rauw lusten…wie kan dit nog rijmen ‘ ? Sommigen die hierop weer reageren met ‘ Waarom voel jij je hierin aangesproken ‘..Lap, dacht ik het niet…zeg je niets dan blijf je in je eigen schaduw hangen met alles wat je denkt, zeg je wel iets dan moet ik me hier per sé persoonlijk in aangesproken voelen ‘ . Wie zal het zeggen, behalve ikzelf? Tenminste, als ik eerlijk ben natuurlijk en mezelf hierin laat zien. Neen…het heeft niets persoonlijk te maken met mezelf, jeetjemina, ik merk op, ik lees, ik smaak de wrange woorden onder elkaar, naar elkaar toe, de openlijke verbale slachtpartijen onder spirituele goeroes ( die zich meestal zelf als goeroe gedragen met een massa aan volgelingen..maar ook dat is ervaring en is prima) de ene maakt superveel multidimensionele reizen, wow, geweldig, dat zou ik ook wel eens willen ervaren, maar goed, ik reis elke avond als ik slapen ga, en voel me soms bij het wakker worden alsof ik een reis naar Tomboektoe heb gemaakt…de ander channelt aan de lopende band Maria Magdalena, Jezus, de Opgestegen Meesters en zit ondertussen de kijkcijfers te aan te geven….ok dus. Channelen, voor zover ik zelf ervaren heb en ervaar, en tegelijkertijd je haartjes voor de camera keurig in de vorm leggen, de kijkcijfers te tellen. Ik weet het niet meer hoor….ik voel twee dingen hierbij, enerzijds kan ik er wel om huilen, en moet ik er mee lachen. Ja, ik weet het , Spirit heeft gigantisch veel humor en oordeelt niet, dus waarom moet ik me hierover druk maken dan? Ik “ keek “ , want ondertussen laat ik me niet meer verleiden om naar dit soort shows te kijken en ik ben er blij om ondanks mijn eerdere nieuwsgierigheid. Zolang er leiders en goeroes zijn , zijn er volgelingen, zijn er pro’ s en contra ‘s , zijn er sympathisanten en anti ‘s , en ieder volgt zijn eigen gecreëerd nieuwe paradigma, die de vorige vervangt en zo gaan we door, van het ene paradigma naar het andere…
Eigenlijk is het toch allemaal wat eenvoudiger, vind ik. Veel mensen schrijven en vertellen dat ze zo verward geraken in de enorme stromen van informatie, velen kunnen het bos door de bomen niet meer zien en omgekeerd…het enige wat ik hierop kan aangeven is altijd heel goed in eigen basis terug te komen, maar dat is vaak niet het gewenste antwoord. Het is niet wow genoeg, niet spectaculair genoeg…is spiritualiteit dan zo wow, zo spectaculair, is dat echt een voorwaarde om als een spiritueel mens te leven, in -spirit, be-zield?
Dat alles een ervaring mag zijn…daarmee ben ik het volledig eens: misschien hebben mensen eerst die complete verwarring en psychose nodig om zichzelf terug te vinden, geankerd in zichzelf. Sommigen belanden dan voor enige tijd in een psychiatrische instelling omdat ze te sterk doorgeschoten zijn in het zoeken naar spectaculaire kundalini-ervaringen, of het openen van hun derde oog, experimenteren met hallucinogene middelen. Ik heb een klant die me na zijn laatste ervaring vertelde dit nooit meer te doen, zo bekaaid en psychotisch kwam hij uit zijn experiment. Ik was ook wel even geschrokken van het verhaal, maar ik was wel blij dat mijn klant tot dit wijze besluit was gekomen, voortaan de wegen te bewandelen die beter voor hem voelden. Ook dat was dus een pittige ervaring, maar het kon ook anders zijn verlopen. Hier kom ik bij het thema van: ‘ moeten we mensen verwittigen , waarschuwen en met welke bedoeling zouden we dit dan doen ‘?
Verwittigen en waarschuwen met als doel gevaarlijke situaties te vermijden is één ding, vind ik. Bijvoorbeeld: een klein kind ziet nergens gevaar en als we zien dat een kind zijn hand op een hete pan gaat leggen, dan is het natuurlijk normaal een kind van de hete pan weg te houden, uit te leggen in begrijpelijke taal dat dit heel veel pijn zal doen ‘ . Het kind leert op die manier wat gevaarlijk is.
Verwittigen en waarschuwen …ik hoor het zo vaak…ik zie het ook wel eens voorbijkomen op openbare kanalen. ‘ Die moet je niet vertrouwen, die moet je niet bellen enz…. ‘ Als we ook eens leren vertrouwen te hebben in onze medemens dat ook hij het recht heeft , net zoals diegene die meent anderen te moeten waarschuwen, via ervaringen te leren ( omdat ervaringen toch de beste leerschool zijn) , en bovendien de ander in de keuzes die hij maakt te respecteren en voor vol aan te zien, dat zou al een stapje in de goeie richting zijn. Dat is mijn mening in het omgaan met elkaar. Eigenlijk komt het hierop neer: ‘ als je denkt dat jij weet wat beter is voor de ander, dan heb jij het meestal aan het slechte eind ‘ . Ons moeders zeggen die ook nogal makkelijk ook al ben je kaap de 60 voorbij en maak jij je eigen keuzes in je leven, toch horen veel volwassenen kinderen nog steeds het oude afgezaagde plaatje ‘ Ik ben ouder dan jij, en ik weet het beter, ik ken je door en door en ik weet wat goed voor je is ‘. En hoe vaak stoor je je niet aan die goedbedoelde ‘ ik weet het beter, ik weet wat goed voor je is en wil je de goede vrede bewaren en slik je alles in ‘ . Hoever gaat respect en hoe vaak geef je je zelfrespect uit handen?
Veel van die ervaringen worden nu duidelijk en vaak heftig aan de kaak gesteld: grenzen trekken en opkomen voor het ware ‘ dat is wie ik ben en hoe ik in mijn leven sta. Ik heb respect voor jou en jij hebt respect voor mij ‘.
En als we hier even de lijn willen doortrekken….wordt dit patroon vaak doorgetrokken in onze sociale contacten, op het werk, in relaties, en niet in het minst in je spirituele zoektocht.
Openstaan voor iemand visie is iets anders dan het door je strot geduwd krijgen, onder het mom van ‘ ik sta verder, dus ik kan het wel beter weten dan jij ‘. Vaak wordt het niet op die manier ‘ gezegd ‘, alleen…het hangt wel in de lucht. Vaak worden dergelijke boodschappen heel subtiel in de lucht gezwierd en jij, die heel gevoelig bent voor alles wat in de lucht geslingerd wordt, vangt die boodschappen ongetwijfeld op. En er wordt echt heel wat in de lucht gezwierd! Kunnen we dan de dingen eens gaan ‘ benoemen ‘ en duidelijk uitspreken zonder nog meer verwarring te creëren? En voor diegenen die dan toch de dingen benoemen wat velen wel denken, worden gemakkelijk gelabeld als arrogant of zelfs bet-weterig. Degenen die niet langer op ‘ safe ‘ spelen om geen vriendschap te verliezen, worden voor even niet zo hoffelijk benaderd, maar ach, voor jou weer iemand anders.
Ieder mens heeft zijn eigen persoonlijke plan hoe hij zijn bewustzijn wil ontplooien. Ga hiervan maar van uit. Spiritualiteit betekent niet automatisch de zekerheid dat je automatisch mee opstijgt naar de volgende bewustzijnsdimensie. Ook op dat vlak zijn er heel wat goedgelovige en mensen met behoorlijk negatieve overtuigingen. De kenmerken van een succesvolle groei zijn oprechtheid, openheid en de wil collectief iets beters ( voor het algemeen welzijn) te creëren. De weg van de spiritualiteit biedt in geen enkel geval meer zekerheid dan elke willekeurige andere.
Sommige mensen ervaren vb deze transformatie in de liefde, de warmte en de geborgenheid van het gezin. Ze ervaren het wonder van de geboorte van hun kinderen en genieten van hun ontwikkeling. Alleen al deze observatie bewerkstelligt enorme transformatiestappen. Ze veranderen hun levensstijl, stellen hun overtuigingen bij en dit gaat als het ware vanzelf. Herkenbaar of ken je mensen waarbij je dit herkent?
Anderen voelen zich weer meer aangetrokken tot geestelijke oefeningen, weer anderen zijn bijzonder geïnteresseerd in gezonde voeding, in de psyche van de mens…de manier waarop iemand zich ontwikkelt, is dus verschillend.
Jij hebt misschien specifiek de spirituele weg gekozen en misschien ben je wel geneigd te denken dat dit de enige juiste ware weg is…voor jou zal dit allicht het geval zijn, maar denk eraan….vele wegen leiden naar Rome.
Ik hoor soms wel eens klanten die bang zijn niet mee te kunnen opstijgen naar de vijfde dimenise….omdat ze denken nog niet zover te zijn, omdat ze niet genoeg cursussen volgen, omdat ze zich vergelijken met het pad van anderen en ervan overtuigd zijn dat ze nog niet ver genoeg zijn ….of omdat ze zeggen nog niet ontdaan te zijn van hun ego …ik noem maar een paar voorbeelden.
Waar komen die overtuigingen toch vandaan? Wat is dat toch met het opstijgen naar de hogere dimensies…en waar denk je waar die vijfde dimensie ergens is? Nergens, want dit gaat over jouw groei naar een ander bewustzijn, het is een staat van leven waarin je niet meer vergelijkt, noch roddelt, noch behoefte voelt om te manipuleren, te strijden….al die dimensies zitten in onszelf en nergens anders. In onze eigen psyche creëren we waar we in geloven en niet geloven en dat is wat we in gedrag waarnemen. Je kan onvoorwaardelijke liefde uitroepen en in je gedrag de ander naar beneden halen omdat die iemand een heel andere kijk heeft op ‘ spiritualiteit ‘.
Soms is het dus goed met een gezonde dosis scepticisme te kijken, te observeren, je conclusies te trekken en door te gaan op het pad waar jij van voelt dat dit jouw weg is, ook al kan die weg nog heel wat verrassingen in petto hebben.
Als je contact hebt met je gevoelens, dan voel je echt wel welke informatie klopt en welke informatie berust op sensatie én ook wel op angst. Juist deze lichtgelovigheid en zelfverloochening schrikken mensen af de weg van de spiritualiteit te verkennen. Proberen jezelf anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent, zal je zeker niet vooruit helpen. De spirituele weg biedt niet meer zekerheid dan iedere andere weg.
Diegenen die niet mee evolueren zijn mensen die nog geen manier hebben gevonden om hun angst onder controle te krijgen, die nog vastzitten in beperkende gedachten en overtuigingen en de verbinding met zichzelf verloren zijn. Mensen die haat en een slachtoffermentaliteit uitstralen en niet bereid zijn bij te leren en inzicht te verwerven over zichzelf; ze zullen weggaan en hier zijn ze al een tijdje mee bezig. Ze gaan terug naar de andere kant om eerst maar even bij te komen van hun vermoeiende incarnatie. Op een later tijdstip komen ze dan terug in de derde dimensie, in een tijdskader dat in overeenstemming is met hun ontwikkeling.
Laat je in elke geval niet van je stuk brengen
Is het niet zo dat je bij het bijwonen van spirituele seminars je ervaart en voelt dat door de oefeningen je trillingsfrequentie verhoogt en wanneer je thuis bent, geleidelijk aan voelt dat dit weer minder wordt? Dit is vaak een gehoorde opmerking en dit kan ook betekenen dat je op het moment dat je je inschrijft in dergelijks cursussen toch fysiek meer moeite hebt om die verhoogde trillingen aan te kunnen. Is dit erg, neen, maar het kan wel een indicatie zijn van het rustig aan te doen en niets te forceren. Lichamelijke klachten, emotionele instabiliteit…zijn ongemakken die je innerlijke balans kunnen beïnvloeden en zijn vaak tekentjes goed te letten op je aardse verbinding nl jezelf stevig ankeren in je eigen basis, wellicht ook je voeding en voedingspatronen onderzoeken, meer rustpauzes inlassen, kortom: opstijgen in een hogere dimensie en ondertussen jezelf volgieten met toxische producten. Het lijkt wel of de drang naar ascentie moet leiden naar één of andere verhoogde staat van ‘ het moet om erbij te horen ‘ , eerder dan de weg te bewandelen op een ingetogen rustige manier en zonder te overschreeuwen in welke dimensie de één of de ander reeds zit. Ook dat hoor ik wel eens in een gesprek…en dan mis ik ergens wel de basis: ik voel me goed op aarde, ik ben blij dat ik het leven heb, ik geniet van mijn aardse leven, ik hou van de aangename deugden van mijn leven, ik koester mijn lichaam en verzorg het zo goed mogelijk op een natuurlijke manier ….neen: ‘ Hoe kan ik sneller…’ Ik geloof niet dat dit de bedoeling is van onze spirituele groei op aarde…ook de aarde stijgt op, langzaam maar zeker…dus hoe zouden wij als mensen sneller dan de aarde kunnen ascenderen, als het de bedoeling is dit SAMEN te doen?
In overeenstemming met het leven zoals het is bedoeld, afgelijnd op ieders levensplan? Ik geloof evenmin dat er mensen te laat zullen zijn, alsof het lijkt of er een groep in de boot zit en anderen eruit vallen?
Alsof ascentie voorbestemd zou zijn voor een selecte groep mensen en voor anderen die evengoed hun levensplan volgen op een andere wijze, verbannen zouden worden?
Ik weet het nog zo allemaal niet….één ding weet ik wel: onze aarde ondergaat een gigantisch transformatieproces net als wij. En niemand is hier per vergissing op aarde terechtgekomen. Iedereen doet ertoe, werkelijk IEDEREEN!
Liefs
Medium Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com