Heeft liefde een doel?
Heeft liefde een doel? Zoals we erover denken, heeft liefde een doel, liefde is doelgericht. Er is een verlangen naar liefde en verlangen trekt aan ons. Doelgerichte liefde is in wezen niet vrij, nooit vrij en leidt tot gebondenheid en voor de overgrote massa tot gevangenschap, tot verslaving.
Het diepe verlangen naar pijnloze liefde is een oer verlangen van iedereen en waarom is er dan zoveel diepe pijn? Heb jij je die vraag al even gesteld mocht je die pijn herkennen, voelen en ervaren? Even wachten voor je je pijn neerlegt bij de ander want dit is wat we meestal doen. Hij of zij is de oorzaak van mijn pijn, mijn lijden. Voor even de aandacht verplaatsen in jezelf en houd het voor even daar waar jij pijn ervaart en voelt.
Misschien ervaar je weerstand om naar die plek in jezelf te gaan, omdat je het een gewoonte is de ander de schuld te geven? Misschien voel je boosheid naar de ander toe? Voel je angst? Teleurstelling? Onvervuldheid? Verdriet? Jaloezie?
Wat geeft de ander je niet dat je niet aan jezelf geeft? Misschien kan de ander je niet geven wat je verlangt en niet omdat diegene het niet wilt, maar omdat het niet zijn of haar verlangen is. Het is onmogelijk de ander te dwingen op dat verlangen in te gaan als het er niet is. Ergens komt dat neer op emotionele verkrachting. We kunnen wel de ‘me toog’ verhalen lezen, maar hoe is het met onze eigen ‘me too’ verhalen, waarin we dagelijks over elkaars grenzen gaan? Vanuit het verlangen naar liefde als doel om bevredigd te worden op elk vlak.
Verlangen trekt aan je, trekt aan de ander, net alsof je aan een touw bent gebonden of andersom, en ook wel aan elkaar. Wat een spel wordt in liefde gespeeld, hoe bitter weinig zien we wat er werkelijk gebeurt en wat er speelt. Liefde als motief, als verlangen.
Hoe zuiver zijn motieven en verlangens? Niet. Niet vanuit aardse motieven en verlangens. We kunnen wel zeggen dat onze liefde zuiver is en vrij is van verlangens. Liefde zoals we het kennen in ons thuisland heeft geen motieven, geen verlangens. In wezen ‘zijn’ we liefde in de puurste en zuiverste bron, éénmaal op aarde is het onmogelijk om in die puurste en zuiverste bron in liefde te zijn, die liefde compleet te laten zijn voor al-wat-is.
Misschien is dat wel één van de zovele redenen waarom niemand zich kan overgeven aan liefde op het hoogste niveau, vanuit complete éénheid met zichzelf, in liefde. Zonder verlangen. Verlangen is aards. Liefde zoals we die kennen is aards. Het zoeken, ploeteren en lijden aan liefde, dé liefde kent geen einde. Sommigen ervaren voor éven die ultieme liefde. Is een ultieme liefde niet het verlangen van elk levend wezen? Maar wat is het beeld dat wij hebben gevormd over de ultieme liefde?
Brengen we onszelf niet al te vaak op een dwaalspoor vanuit een andere diepere pijn en verlangen naar heling?
Heeft liefde een doel, dan behalve lief te hebben, mee te bewegen met een stroom die van binnen uit onszelf komt, zonder motieven, verwachtingen?
Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45