Grote schoonmaak

Mijn vorig blog had als thema ‘ Stilte en tijd ‘ , de dag nadien laat het Universum me duidelijk voelen dat ik toe ben aan stilte , rust en tijd voor mezelf en niet op de leukste manier…Zo gaat dat. Je voelt al even de vermoeidheid in je lijf hangen en toch ga je verder omdat je geest heel krachtig en alert aanwezig is. Zo mocht het ook bij mezelf genadeloos toeslaan. Griep.

Nu hecht ik niet het geloof aan ‘ De griep is in het land, dus iedereen is aan de griep ‘. Niet iedereen is aan de griep. Ziek zijn is lastig, maar zoals ik het voel geeft onze ziel een boodschap die enkel wij kunnen begrijpen, hoewel een paar handvatten en richtlijnen ons kunnen helpen te kijken in de richting die ons vlotter bij de essentie kunnen brengen. Ik behoed me zeker voor generalisaties, bovendien moeten we niet oordelen over de persoon in kwestie.

Anderzijds helpt het wel om even dieper in te gaan op de dieper achterliggende oorzaken van griep, hetgeen veroorzaakt wordt door een virus. De algemeen verspreide uitspraak dat we elkaar besmetten met het griepvirus zit tussen onze oortjes, het is een gedachte en een overtuiging.

Infekties verwijzen op metafysisch vlak naar langdurige spanningen, stress, onderdrukking van emoties, lang vastgehouden ‘ verhitte ‘ energieën die op een bepaald moment als een vulkaan tot heftige uitbarsting komen. We worden gedwongen om ons terug te trekken in de rust, de stilte om ‘ af te koelen ‘. Het virus heeft plaats genomen als de koning op onze stoel en wil ons duidelijk maken wat we ons eigen koningschap in ons leven moeten opnemen, door onszelf te zijn, ongeacht wat anderen over ons vertellen en denken van onszelf te houden, onze creativiteit en gevoelens voluit vrij en volledig mogen laten stromen. We kunnen wel zeggen: Ik trek met niet aan wat anderen denken of zeggen…maar we kunnen het vanbinnen toch anders voelen dus klopt hetgeen we zeggen en wat we voelen voor geen meter. En het klopt. Ik herken dit. Waarom zou ik me nog druk maken over hetgeen mensen zeggen en wat ze doen in praktijk niet overeenstemt, terwijl ik net in bepaalde situaties hetzelfde patroon herken….heel dubbel gevoel. Mijn ziel heeft me tot de orde geroepen om hiermee te stoppen en het virus heeft me verplicht te rusten om tot inkeer te komen.

Misschien zullen sommigen zich in mijn blog herkennen, anderen weer niet, maar dat geeft niet. Ik heb zelf wat speurwerk verricht om de dieperliggende boodschap te begrijpen, te voelen en er zelf iets voor mezelf uit te halen, en dat is wat ik graag wil delen. Er is heel wat duidelijke lectuur te vinden hierrond, alleen schrijf ik toch nog voor alle duidelijkheid nooit iemand te veroordelen, noch een oordeel uit te spreken over de persoon die ziels-signalen krijgt ongeacht via welk symptoom. Belangrijk is er iets verder voor jezelf uit te halen dat jou ook verder kan ondersteunen in je spirituele groei als aards-kosmisch wezen.

Wanneer worden we ziek? Heel eenvoudig, als onze immuniteit en onze weerstand op een laag pitje staat. Heb ik dit signaal aangevoeld: jawel. Ik zeg al een tijdje dat ik wel eens voor onbepaalde tijd een time-out zou willen nemen. En toch doe ik verder. Ondanks dat ik mijn passie leef in het werk dat ik doe. Ik ben eveneens een perfectionist. Dat betekent dat ik ook in het huishouden alles netjes wil houden en de lat ook behoorlijk hoog leg. Ik ben leergierig en de laatste twee jaar ben ik niet stil blijven zitten voor mijn persoonlijke spirituele ontwikkeling. Ik ben dus altijd bezig én geniet van het bezig zijn. Mijn geest is heel wakker, scherp en opmerkzaam en als het nog even kan, als iets niet klopt, dan zoek ik het uit tot op het bot. Ik maak voor de meest mensen een heel ontspannen indruk, en eigenlijk kan ik dit niet ontkennen, ondanks het feit dat ik een heel hoog leeftempo heb. Dat zal wel een reden hebben…denk ik dan maar. Alleen….ik heb toch te weinig rekening gehouden met het feit dat ik zelf veel gevoeliger ben geworden voor de effecten van de zonnevlammen en energetische transities, mijn fysiek lichaam ondergaat zelf heel wat innerlijke veranderingen die ook met haar eigen overgang te maken heeft.

Maar ach, het is toch niet omdat ik dit werk doe dat ik perfect moet zijn, alles onder controle moet hebben, niet ziek mag worden omdat ik evengoed niet altijd luister naar mijn schreeuwende ziel ? Daar komt dat stemmetje van de perfectionist…Iedereen mag, alleen…jij niet, want daar word je op afgerekend. Ach, ook dat is maar een stemmetje. Maar het stemmetje klinkt wel even hard door mijn oren. Ik weet vanwaar dit stemmetje komt en doe nu wel een klapke met dit verinnerlijkte stemmetje.

Wat ligt nu toch aan de grondslag van griep? Na enige leeswerk kan ik één en ander op een rijtje zetten en ik kan niet ontkennen dat ik er bij de meeste punten een dikke ja op zeg. Met griep is het mogelijk om afstand te nemen van de drukte, de hectiek, kan je ook anderen op afstand houden ( want de meesten zijn bang om ook aangestoken te worden door griep, hetgeen helemaal niet zo hoeft te zijn! ) en word je verplicht rust te nemen. Dat is de onderliggende boodschap van ‘ griep ‘. Je kan hier een aantal baanbrekende werken lezen die toch eigenlijk allen dezelfde boodschap inhouden ( Dr Detlefson, C. Beerlandt ).
Grenzen bepalen, grenzen trekken….zonder zich schuldig te voelen. Je kan wel grenzen trekken en toch met een rotgevoel blijven zitten omdat je een eerlijke neen laat horen.
Je niet laten opjagen door niets of niemand en allerminst door jezelf.
Je niet laten intimideren door wie dan ook, dit is ronduit toxisch en neigt naar over de grenzen laten gaan
Onbewust roepen we een halt, een stop, een pauze, weg van het drukke leven, de toenemende eisen van het maatschappelijke systeem, het wordt teveel en eigenlijk heel diep in je hart wil je het voor een tijdje heel rustig aan doen en je voor onbepaalde tijd terugtrekken in je eigen veilige cocon. Waar anders kan je je veiligheid vinden dan in jezelf?

Gelukkig is daar dan de griep die erger kan voorkomen, gelukkig is misschien misplaatst voor hen die nog steeds te dealen hebben met de vervelende kanten ervan, dus onderdrukken moeten we zeker niet doen. De ene griep-ervaring is de andere niet, het is voor iedereen een persoonlijke ervaring, maar dat de geaccumuleerde energieën een uitweg hebben gezocht via de griep is heel duidelijk. Ik kwam vandaag ook te weten dat we eergisteren tot 10 zonnevlammen-uitbarstingen hebben gehad die mogelijks een duwtje hebben gegeven om me tot stilstand te brengen. Als ik alles zowat bekijk vanuit mijn ervaring, wat de heftige ervaring van deze griep me heeft gebracht, wist ik eigenlijk al een tijdje ervoor dat ik niet kon blijven doorgaan op dezelfde manier, met dezelfde intensiteit omdat ik ook moet aanvaarden dat mijn lichaam sowieso al in transitie is. Frustrerend omdat mijn geest vanbinnen sprankelt als een jong veulen, alleen…vertelt mijn lichaam me dat ik niet meer hoef te rennen als een veulen, maar ook even mag rusten, spelen, genieten, en dat ik ook op een meer gepaste manier mag doorgaan, zodat mijn lichaam en geest op één lijn zitten. Dat ik enkel verantwoording dien af te leggen aan mezelf en aan niemand anders.

Daarom dat ik soms op bepaalde vragen ‘Waarom doe je dit ‘ bijna onmiddellijk in de aanval schoot, terwijl de persoon in kwestie een simpele vraag stelde en belangstelling toonde. Allemaal wel oude verinnerlijkte kinds-deeltjes die bijna tegelijk naar buiten werden gestuwd en die nu ook de aandacht vroegen om geheald te worden en zelf te stoppen met mezelf te moeten verdedigen, laat staan te verklaren.

Volstaat het antwoord…omdat ik dat leuk vind, regelmatig een leuk nieuw plaatje te zetten…en niet de hele psychologische analytische ver-gezochte verklaringen . Gewoon, omdat ik dàt nu echt tof vind. Dat kleine stemmetje gilt ergens van binnen : ‘ Laat me gewoon maar mezelf zijn, net zoals ik je ook jezelf laat zijn ‘. Maar het mag nu wel binnen de context worden geplaatst. Al die kleine irritaties….hebben zich in mijn lijf en natuurlijk vanuit mijn geest opgehoopt en omdat ik me wel vermoeid voelde, heeft griep me de zere plek getoond als een etterbuil die naar buiten werd gestuwd.

Ik hoef niet te schrijven wat de symptomen zijn van griep, maar heb volle twee dagen zowat alles gehad met duidelijke dromen als stof tot reflectie. Terugkeren naar mijn veilige basis in mezelf, vertrouwen in wat het leven me biedt , wat ik kan geven aan het leven , niet bang om met de vinger gewezen te worden om de keuzes die ik maak in mijn leven, niet bang te zijn het niet goed te doen enz…. hete hangijzers die verwijzen naar de diepere betekenis van griep.

Ik ben nu bijna drie dagen verder, ik heb vandaag een prachtige dag met klanten gehad, waarvan er ééntje mijn hart wist te raken, ééntje die mijn laatste blog had gelezen ‘ Stilte en tijd ‘ en die me nadien wou bellen, en spontaan doorkreeg ‘ Mieke is aan het resetten ‘. Ik schoot even vol toen ze me vandaag belde om me dit te vertellen. Mooier had ik het zelf niet kunnen bedenken: re-setten. En dat klopt….en dat is het prachtige aan mijn werk aan de lijn….ook al kennen we elkaar niet in real life, de verbinding is vaak zo bijzonder sterk dat de interactie aan beide kanten gevoeld wordt.

Ik heb in die twee dagen heel mooie intensieve dromen gehad, elke keer ik opkeek naar het uur dubbele getallen opgemerkt en wist ik meteen dat alles verloopt zoals het nodig is voor mijn allerhoogste welzijn. Het is een belangrijke zielscall geweest…ik die dacht dat de griep aan mijn deur voorbij zou gaan, zoals elk jaar ik ‘ bespaard ‘ ben gebleven…ik zie en voel dit nu wel anders.

We zullen doorgaan….maar wel op de manier zoals het het beste is voor mijn lichaam, mijn geest zal toch altijd -tig sprongen vooruit ( blijven) lopen. Of dit is nu ook een idee, een overtuiging? Of, neen toch niet?

Ik denk – zoals mijn partner zegt- dat ik bijna moet neergeknuppeld worden om mijn denken in rustiger vaarwater te brengen en dat zou wel eens kunnen, maar dat zou zeker géén goed signaal zijn, vrees ik. Het is belangrijk om het evenwicht tussen de beide te zoeken….en al ben ik dan al bijna senior ( dank je wel mutualiteit om me gisteren deze brief te laten geworden dat ik bijna welkom ben bij de senioren) en is het ook de overtuiging dat senioren niets meer kunnen veranderen, ik heb alvast de intentie om hier werk van te maken.

Misschien mag ik de dingen zoals ze zijn meer gaan loslaten….en me niet verder richten op datgene wat niet van belang is voor mezelf en gewoon verder rustig in mijn eigen schipje varen, samen met mijn liefdevolle partner, en de mensen die me lief zijn.

Misschien haal je er iets uit voor jezelf, misschien niet….spiritualiteit is voor mezelf letterlijk alles wat het leven me op bepaalde momenten toont aan mezelf, over mezelf, om weer een paar laagjes af te schrapen die me dichter bij mezelf brengen. En dat dit ook te maken heeft met de volgende levensfase is me ondertussen heel duidelijk getoond…al duwde ik dit toch tot voor eergisteren heel moedig weg. Acceptatie dat we in de diepere duistere grotten van ons Zijn mogen graven, zoeken, ploeteren,…is een nieuwe weg. Het is nu éénmaal niet alles joehoe- en waw , ook dat is de overtuiging dat ons kan vastzetten.

Warme groet
Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com