Ik herinner me een heel nuchtere opmerking van iemand die op de ham-vraag: ‘ Waarom ben ik hier, wat kom ik hier in hemelsnaam doen ‘ heel nuchter antwoordde- ‘ Je bent een fulltime leerlinge op een informele school die ‘ leven ‘ noemt. Elke dag zal je op deze school kansen krijgen om lessen te leren en of je die lessen nu leuk vindt of niet, je hebt er nl zelf voor gezorgd dat ze op je levens-rooster staan. ‘.
De zoektocht naar de reden waarom je hier op aarde bent, de zin van het leven, de zin van jouw leven is niet in één antwoord te beantwoorden; de zin van het leven is voor iedereen verschillend en iedereen heeft een eigen doel of doelen en dient zijn/ haar eigen weg, eigen koers te vinden en te volgen. Dat die koers gedurende het leven kan veranderen, weten ondertussen veel mensen. Iedere weg die jij en ik en iedereen neemt is uniek en zit boordevol verrassingen, ook al hoop je je weg vast te leggen vanaf nu tot je overgaat. Bij sommigen ligt die weg behoorlijk vast en bij anderen ligt die weg heel hobbelig en met behoorlijk wat kronkelwegen. De ene weg is niet beter dan de ander…het lijkt enkel voor de rechtlijnige pad-lopers gemakkelijker. Het leven is voorbestemd vanaf geboorte tot de dood. Maar niets is wat het lijkt. Daarom bestaan ook de werkwoorden als ‘ schijnen en lijken ‘.
Laat ons maar elk naar eigen pad kijken, want hoe vaker je kijkt naar andermans pad, hoe meer je van jouw pad kan afraken. Het kan er wel leuker en aantrekkelijker uitzien, maar is het gras niet altijd groener aan de andere kant?
Iedereen heeft zijn/ haar eigen doel en op onze levensweg krijgen we allen lessen op onze weg die we zullen moeten leren om ons doel te bereiken en die lessen die jij krijgt ( en die we allen krijgen) zijn heel specifiek enkel en alleen voor jou bestemd en niet vb voor de buurman of je zus/ broer, ook ben je samen in hetzelfde gezin geboren en opgevoed. Als je bereid bent die lessen te leren, vind je de sleutel om de betekenis en de zin van jouw aardse leven te ont-dekken, ‘ er achter komen ‘.
Hoe moeilijk kan het zijn om als ouder te begrijpen dat elk kind in het gezin met een eigen blauwdruk op aarde komt, met een eigen leerpakket en de uitspraak ‘ ik voed mijn kinderen consequent op dezelfde manier op ‘ en hoe door die starre visie problemen geeft. Nog driester als het één kind volgzaam is en het ander rebels en nog een ander zich terugtrekt enz….en een ouder maar niet kan begrijpen noch aanvaarden dat elk kind een uniek wezen is en niet vergeleken kan worden met een ander kind. Volgzame kinderen lijken gemakkelijk, rebelse kinderen daar heeft een ouder zijn handen aan vol en een kind dat zich terugtrekt wordt, maakt zichzelf ontzichtbaar en is niet zichtbaar in het gezin. Tot op een dag….
Wanneer je een pijnlijke ervaring meemaakt ( mee- maakt) leer je iets over jezelf in eerste instantie. Vaak is de reactie: ‘ Hij of zij heeft me dit aangedaan , hij of zijn is de oorzaak van mijn pijn ‘. Je voelt je een slachtoffer en je loopt aan jezelf voorbij om te kijken waar een eerdere pijn in een andere situatie zich opnieuw voordoet, weliswaar met een ander persoon of in een andere context. Het moment dat je bij de wortel van de allereerste pijn-ervaring komt, kan je die pijn van toen verwerken en integreren; zolang we een bepaalde pijn-ervaring hebben die telkens weer getriggerd wordt door Pietje, Paultje enz….tot zolang zit daar nog een pijnstuk uit het verleden, ongeacht van hoelang geleden.
Je kan de lessen die jij en ik en iedereen te leren heeft niet uit de weg gaan, ook al doe je er alles aan om geen pijnlijke ervaringen te hebben, dat is het leven…en gelukkig zijn er ook vreugdevolle ervaringen. Maar is het niet zo dat sommigen eerder focussen op pijn en onbewust pijnlijke ervaringen aantrekken, en de vreugdevolle ervaringen afdoen als ‘ ach, het is maar dit…ach , het stelt zo weinig voor ‘, maar de pijn en het drama worden vaak mega- uitvergroot. Sommigen houden nu meer van drama…omdat het mede-lijden, sympathie teweegbrengt…maar worden de lessen die eigenlijk verborgen zegeningen zijn geleerd door het mede-lijden en sympathiseren van vrienden enz? Er is een heel groot verschil tussen mede-lijden en mede-dogen….waarom hebben soaps zoveel succes, denk je?
Op jouw levensreis kom je lessen tegen die een waarlijke uitdaging zijn waar je buurman, je broer of je zus, vrienden enz….misschien nooit mee te maken krijgen. Sommigen worstelen heel lang met uitdagingen die jij niet eens op jouw pad krijgt. Doe je het dan allemaal zoveel beter? Want dat is een naïeve gedachte die vaak wel eens uitgesproken wordt. Het kàn dat je je zaakjes anders aanpakt, maar het hoeft niet te betekenen dat de ander een mislukkeling is. Je kent nooit de omstandigheden waarin iemand verzeild is geraakt en het is evenmin altijd ‘ eigen schuld, dikke bult ‘.
Je komt er misschien zelf nooit achter waarom jij gezegend bent met een liefdevolle relatie en je beste vriend(in) gebukt gaat onder een pijnlijke scheiding , net zoals je niet kan weten waarom jij het op financieel vlak zwaar te verduren hebt en je schoonzus het geld door de vensters gooit, bij wijze van …. Ik laat hier bewust situaties buiten beschouwing waarin iemand zich wel bewust is van de situatie niet met geld te kunnen omgaan, verlegen is om begeleiding te vragen en in de problemen te geraken. Ook hier kunnen de lessen worden geleerd door situaties die iemand zover kan drijven dat hulp zich toch aandringt en toch door de ervaringen heeft geleerd.
De grootste uidagingen zijn je eigen unieke weg te volgen waardoor je je eigen lessen leert, een van de moeilijkste uitdagingen waar we allen in ons leven te maken mee krijgen, want soms zal je pad je naar een leven leiden dat helemaal anders is dan dat van je zus(sen) , broer (s) , vrienden…en het is ok, het is goed, als dit de bedoeling is, so be it. Laat elkaar met respect eigen zielspad volgen, bemoei je niet met het pad van wie dan ook , ik denk dat het al heel wat kracht en moed vraagt het eigen pad te volgen, laat staan je nog eens te bemoeien met het pad van anderen.
Vergelijk jouw weg dus nooit met het pad van anderen, richt je niet op de ongelijkheid tussen hun lessen en de jouwe, want je krijgt alleen maar te maken met de ervaringen en leerlessen die jij kan leren en die heel specifiek voor jou bestemd zijn.
Als je in staat bent deze uitdaging aan te gaan, kan je het mysterie van de zin van je leven ont-rafelen en ernaar leven. Op die manier ben je geen slachtoffer meer van omstandigheden en ontwikkel je kracht op in eigen leven te staan, in eigen waarheid en waar-achtigheid en overkomt het leven je niet domweg. Je neemt zelf actief en bewust deel aan het leven , aan jouw leven.
Misschien ontdek je groeienderwijze een heleboel aan prachtige kwaliteiten en mogelijkheden die nog niet onder het stof vandaan werden gehaald. Dat dit proces niet altijd gemakkelijk is, is een menselijk gegeven, omdat we niet alleen te maken hebben met het kleine of grote ik-je maar ook met de buitenwereld die al dan niet voor kleine en/ of grote obstakels kan zorgen. Dan is het weer hoe om te gaan met die kleine en grote obstakels, of tout court; obstakels. Wat voor de een een groot obstakel is, kan voor jou dan weer peanuts zijn en omgekeerd.
Levenslessen zijn de instrumenten om ons te helpen ons leven écht zin te geven.
‘ Als je ermee ophoudt wat er in het hier en nu is te vergelijken met wat je zou willen dat er was, kun je beginnen met genieten van wat er is ‘. ( C. Huber)
Warme hartegroet
Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com