Een diepere kijk op androgynie en homoseksualiteit

Een diepere kijk op androgynie en homoseksualiteit. Ondanks de schijnbare verdraagzaamheid rond homoseksualiteit, blijkt het tegenovergestelde uit het gedrag maar ook zeker in overtuigingen en aannames. Die zijn niet zo zichtbaar, maar in de onderstroom van de toon wél voelbaar. Velen kennen het woord ‘androgynie’, maar weten niet wat dit voor henzelf kan betekenen. In de diepere essentie.
In het gunstigste geval is androgynie het integreren van zowel het mannelijke als vrouwelijk in jezelf. Concreet betekent dit dat zowel mannen als vrouwen hun vrouwelijke en mannelijke kant tot uitdrukking brengen. De man ontwikkelt in het beste geval zijn intuïtieve gevoelsmatige kant en de vrouw ontwikkelt meer haar rationele kant. Dat dit ook veel verder kan reiken, is zichtbaar in social media. Daar begint het. De oordelen en misvattingen over het werkelijke belichamen van onze oorspronkelijke Zijn als androgyn wezen. Niet iedereen zou als androgyn wezen geïncarneerd zijn, die niet in essentie met dat bewustzijn op aarde geland is. Doch is het wel opmerkelijk dat heel wat jongere mensen hun androgyn zijn ruimte geven, vanuit dit bewustzijn. Helaas wordt dit nog niet in onze samenleving ernstig genomen, door onwetendheid.

We hebben allemaal veel van de tegenovergestelde sekse in ons. Er is in aanleg of in de opvoeding niet zoveel nodig om ons te ontwikkelen als homoseksueel. Als we daar dieper op inkijken is het heel goed mogelijk dat er vanuit de opvoeding een angst voor de gelijke sekse is aangeleerd. De tederheid tussen vader en zoon maar ook tussen moeder en dochter zou meer een gelijkwaardigheid tussen de seksen brengen. Als de man zijn diepe angst voor zijn homoseksuele kant kan overwinnen, hoeft hij voor de genegenheid jegens andere mannen niet meer terug te vallen op het stoere gedrag. Wat is er mis met het knuffelen van een man als man?
Homoseksualiteit is een gelegenheid om los te komen van gedrag dat bepaald wordt door stereotypen. Binnen de homoseksuele subcultuur zijn ook weer stereotypen ontstaan. Sommige homoseksuele mannen doen zich vrouwelijker voor dan zeer vrouwelijke vrouwen en sommige lesbiennes gedragen zich mannelijker dan de zeer mannelijke mannen, die als ‘macho’s’ worden bestempeld.
In de diepere zingeving van homoseksualiteit wordt de weg voorbereid voor meer androgyn gedrag, ook door heteroseksuelen.
Het is niet te ontkennen dat homoseksuelen de kwaliteit in de cultuur brengen die niet eerder zo sterk is ontwikkeld en die beweging brengt in de gepolariseerde sekerolgedragingen.

Er is helaas nog steeds zeer veel leed omdat homoseksuelen maar moeilijk geaccepteerd worden in de maatschappij. Het is niet ongebruikelijk dat iemand pas gedreven door een zeer diepe crisis aan de buitenwereld durft te bekennen homoseksueel te zijn.
Vanuit het homoseksuele denken wordt een gedachtenwereld van androgyne gelijkwaardigheid gecreëerd. Dergelijke gedachten worden door homoseksuelen ‘voorgedacht’ en kunnen eigenlijk gemakkelijker door heteroseksuelen worden opgenomen.
Voor de vrouw is het fysiologisch maar vooral ook sociaal gezien veel moeilijker om in haar te wonen. In een mangerichte maatschappij die de zachte, kwetsbare kanten van de vrouw onderwaardeert, kan een vrouw leren genieten van haar eigen lichaam in de veilige sfeer van een andere vrouw.

Een vrouw kan na een dergelijk ‘veilig thuiskomen’ voorzichtige interesse ontwikkelen voor mannen.
In een lesbische relatie moeten vrouwen minder inspanningen leveren voor een eigen gekozen plaats, terwijl in een traditionele relatie al heel snel, willen of niet, de moederrol krijgt toebedeeld, of vaak de weerstand van de man tegen de gelijkwaardigheid van haar partner moet overwinnen. De valkuil van een lesbische relatie is dat ze het risico van plakkerigheid in zich kunnen hebben, waarbij ze dan samensmelten in een gevoel van een veilig warm nest tegenover de boze agressieve buitenwereld.
De mannelijke homoseksualiteit kent dan het voordeel van het zacht en kwetsbaar mogen zijn, terwijl het risico van het ‘pikgerichte’ handelen toch sterk aanwezig is. De afstandelijkheid en de moeite met intimiteit blijven herkenbaar in vele anonieme contacten.
Niet alleen is het wilde seksuele leven van veel mannen voorzichtiger en vaak minder ‘pikgericht’ geworden, maar ook is in het verschijnsel van het buddy^-zijn een intense scholing van teder, broederlijk ondersteunen op gang gekomen.
Zoals de extreem heteroseksueel ingestelde mens zich de vraag kan stellen wat hem of haar ertoe brengt een zo groot deel van de eigen persoonlijkheid te ontkennen, zo geldt dit ook voor de fanatieke homoseksueel dezelfde vraag. Want naast de wijdere voorgeboortelijke invloeden spelen bij het al dan niet homoseksueel worden mogelijk individuele opvoedingsfactoren mee.
In grote lijnen belicht kan daarbij worden onderscheiden dat het kind al heel vroeg zo angstig kan worden gemaakt dat het zich meer durft te identificeren met de ouder van de eigen sekse. Enerzijds kan het kind worden gebruikt om de seksuele driften van de ouder van dezelfde sekse te bevredigen. Anderzijds kan het kind ook de afstand tot de ouder van de eigen sekse ervaren, dat het homoseksueel worden een poging is alsnog warmte te ervaren van iemand met dezelfde sekse.
Eigenlijk dienen we ons af te vragen in hoeverre een eventuele eenzijdige seksuele voorkeur, fanatiek hetero of homo, mede in stand wordt gehouden door een angst voor uitingen van warmte ten opzichte van de helft van de menselijke bevolking.
Als dit zo is, dan doen we onszelf veel tekort omdat we dan niet het kind in ons toestaan idealen te hebben over ouders die werden geprofileerd in onze jeugd aanwezig zijn.
Jammer dat het verder creëren van dualiteit in zichzelf de allergrootste illusie is. En dit heeft voornamelijk te maken met 1. Een heel diepe angst en 2. Onwetendheid.

Alle slogans die neergezet worden als: ‘Homo’s zijn ook mensen’, zijn zielig en raken absoluut niet de essentie vanuit een diepere zingeving. Nog gekker las ik vorige week een artikel van een wetenschapster die homo’s kan genezen van deze ziekte.
De maatschappij is ziek, niet de mensen, maar mensen worden ziek door deze onzin.
Uiteraard is dit blog te summier om de diepere essentie vanuit multi-dimensionaliteit toe te lichten.
We mogen echt wel eens meer stil gaan staan rond ‘relaties’, ‘relatievormen’ en het clichématige hokjesdenken ontgroeien. Wellicht kunnen relaties dan ook in essentie meer in liefde worden aangegaan dan in het dogmatische denken ‘ zoals het zou moeten horen.’
Wellicht zal dit blog enig stof doen opwaaien omdat het toch altijd een kern in onszelf weet te raken. Hoe dogmatisch, oordelend en onwetend we nog zijn rond relaties die verder reiken dan hetgeen we denken allen te weten. In feite weten we heel weinig over de ziels-essentie, omdat liefde zoals die gekend is werkelijkheid niet in hokjes en dogma’s past.

Inspirerende hartegroet
Mieke Box 45