De schaduwzijde van ons Zelf

Willen we niet liever allemaal onze lieve, zachte, aardige, positieve, aimabele kanten van onszelf zien?
En hoe komt het dat we zoveel moeite hebben om die minder lieve, zachte, aardige, positieve, aimabele kanten te laten zien?

Het eenvoudige antwoord ligt voor de hand: we willen niet afgekeurd worden, we willen niet dat iemand die schaduwkanten van onszelf te zien krijgt omdat we ons schamen en ons schuldig voelen, we willen geen kritiek over ons heen krijgen, dus laten we maar best onze fraaie kanten zien, kost wat kost.

Keren we eens terug naar onze prille kindertijd….hebben we al vroeg geleerd een schoon en goed handje te geven nl een rechterhand ( zo, wat is er mis met dan andere handje? een kind weet van niet beter maar leert zich wel te gedragen volgens de normen) hebben we al vroeg als meisje geleerd dat boos zijn niet lief , niet leuk, niet aardig is?
en hebben de jongens al vroeg geleerd dat jongen die huilen mietjes zijn, zwak, en nooit een echte man zullen worden?
Al heel vroeg zijn we geconditioneerd volgens geldende waarden en normen, kijken we naar de huidige tijd dan zie ik al op dat vlak heel wat verloedering is ontstaan: waar het in ‘mijn tijd ‘ extreem in banen werd geleid, merk ik vaker dat de balans ver te zoeken is. Kinderen spreken nog maar zelden met ‘ twee woorden ‘, jongeren staan niet langer hun zitplaats af voor een hoogzwangere vrouw, leerkrachten worden regelmatig afgesnauwd door hun leerlingen, en ouders worden ook nog eens bijwijlen afgetroefd als hun kinderen geen geld krijgen om drugs te kopen…..

Laat ons niet alles verklaren vanuit het fenomeen Nieuwe Tijdskinderen…niet alle kinderen die geboren worden hebben een hoge trilling, een hoog bewustzijn, ook al zijn de ouders dan wel weer hoogsensitief. Laat ons ook een ajb voor een keer ook nuchter willen kijken naar wie wij zijn, welk rollen we spelen, wat we zelf uitdragen en hoe we naar hetgeen we uitdragen daadwerkelijk integreren in ons leven.

Kinderen van Nu houden ons vaker een grote spiegel voor en willen weten wie we werkelijk zijn.
Volwassenen die mooi weer blijven spelen en zichzelf niet ten volle laten zien, worden al lang niet meer vertrouwd, noch in vertrouwen genomen. Kinderen willen ouders, leerkrachten, vrienden, familie…om zich heen die zich waarachtig laten zien….en daar horen ook onze schaduwkanten bij.
Blijven we ons wegstoppen achter het masker van perfectie of zullen we toch maar ons ware gelaat laten zien?

We hebben het over de geweldige transformatie tijd, we hebben het over succesvol en geweldig zijn , we hebben het over onze Zielsdoelen, onze Soulpurposes, de ene challenge na de andere schieten als paddestoelen uit de grond….en hier en daar ben ik al blij dat een trainer ‘ Hoe ga je om met je schaduwkanten ‘ aanbiedt, succesvol of niet. We hebben gewoon allemaal schaduwkanten, maar we ZIJN ze niet, het maakt ons niet tot een slechter of beter mens, het maakt ons enkel tot een TOTALER mens….als we maar bereid zijn die schaduwkanten ruimte te geven.

De schaduw van het Zelf bevat de secrets tot het creëren van échte en diepgaande transformatie en verandering in ons bewust- Zijn. Wat zijn dan al die onderdrukte impulsen? Alle oordelen, verborgen angsten en twijfels, illusies, projecties, verleidingen. Het is pas door onze eigen schaduw te facen, kunnen we al die onderliggende impulsen leren beheersen, niet onderdrukken, want dat is wat gebeurt……het onderdrukken van de schaduwkanten, die op één of andere manier toch vervormd naar buiten geduwd wordt.

En we hebben allemaal die verborgen kanten heel diep weggestopt ook al schaadt het de relatie met onszelf, de relatie met een partner, met familie, kinderen, vrienden….met elkaar.
Als we die schaduwkanten erkennen, kunnen we ook de volledige verantwoordelijkheid nemen voor de totale persoon die we echt zijn. Nu hebben we de neiging te klagen, te jammer over het werk, de partner, de kinderen, de personeelschef, het geld, alleen zien we niet hoe ons ‘ onderbewustzijn ‘ al deze zaken ‘ voorspelt ‘.

Door de moed te hebben je volle potentieel te laten zien, kan je ook je leven veranderen in plaats van te blijven klagen, of in het verleden te blijven hangen en de oorzaak buiten jezelf te leggen.

Een therapeut in een afstudeerjaar die mij spreekt over faalangst, en mij vraag omdat ik medium ben, hoe ze hier vanaf geraakt, kan ik en wil ik niet bevestigen dat ze goed is, maar help ik te kijken vanwaar die faalangst komt en geef ik de beste professionele adviezen mee. Doet die therapeut in wording hier niets mee, dan vind ik dat jammer dat deze niet de weg naar binnen neemt en hier verder onderzoek naar doet. Zolang je de buitenwereld nodig hebt om bevestigd te worden, schiet je niets op, verandert er niets aan je binnenkant en blijf je hengelen naar de goedkeuring buiten jezelf. Het is is helemaal anders dan een schouderklopje geven, een dikke pluim als aanmoeding.
Ik heb hier ook uit geleerd gezonde feed-back te geven, al bevalt het antwoord niet, ik weet dat de weg naar binnen en het opruimen van innerlijke obstakels, met de hulp van professionele coaches, de snelste weg is naar jezelf.

Hoe we naar de wereld kijken is altijd een reflectie van hoe we naar onszelf kijken….hoort de diep innerlijke transformatie er dan niet bij? Begint het dan niet allemaal in en met onszelf?
Voor we willen vliegen, geloof ik echt dat we eerst de vlucht naar binnen moeten nemen en kijken wat we daar nog allemaal aantreffen, waarover we ons schamen, ons schuldig over voelen, diep verdrongen gevoelens, emoties, gedachten verborgen houden, want o wee….het zou nog eens ons imago kunnen schaden…

Is het dus zo, omdat ik een medium ben, dat ik zo eventjes op alle vragen moet ingaan, als het gaat over een moeder die me belt en me de vraag stelt hoe ze kan zorgen dat haar kinderen hun vader niet meer zou kunnen zien?
Als ik heel goed aanvoel dat deze vraag gebaseerd is op een heel overtrokken verhaal?
Of de vraag wordt me gesteld, nadat er al -tig mediums zijn gebeld, even te kijken of het ongeboren kindje een afwijking heeft, want in het ziekenhuis houdt men de zwangere vrouw voor haar zwangerschap uit te zingen, en dan zien ze weer verder?
Of een therapeut in wording vraagt me of ze wel goed genoeg is in een afstudeerjaar?

Ik voel me niet verantwoordelijk voor de keuzes die mensen nemen, alleen laat ik mensen kijken naar de situatie , als het gaat over kinderen die als vecht-pion worden ingezet, als het gaat over traumagerelateerde vragen….als medium hebben we de taak mensen te durven wijzen op hun verantwoordelijkheid en een goed medium is niet bang om een minder leuk imago te hebben, omdat we net leren alle zelf verantwoordelijkheid te nemen, in het nemen van gezonde beslissingen en op emotioneel vlak dienen door te verwijzen naar de beste hulp die voorhanden is.

Jammer dat je dan neergezet wordt als ‘ niet lief, niet aardig ‘…dit is nl een schaduwkant waar ikzelf heel hard aan heb gewerkt. Ik ben niet op aarde gezet om lief en aardig te zijn alleen, maar wel duidelijk gezonde grenzen te stellen, eerlijk te zijn in het werk dat ik doe , vanuit een oprechte diepe betrokkenheid naar mensen.
En die schaduwkanten hebben we via onze opvoeding en socialisatieproces meegekregen…maar dat die schaduwkanten ons op termijn opbreken en zeker omdat we verder in progressie gaan, is onderhand duidelijk geworden.

Het is tijd om ons grondig en op een diep niveau te transformeren door naar binnen te kijken en al onze schaduwaspecten onder ogen te zien; we kunnen ervoor kiezen al onze schaduwkanten onder ogen te zien en ons te bevrijden van onze diepere angsten, beperkingen, illusies, verborgen impulsen en dat het geen eenvoudig proces is, dat je soms niet alleen kan ( omdat het toch wel veiliger voelt alles bij het oude te houden) is al helemaal niet erg.
Je kan trouwens best aan je schaduwkanten werken in relatie tot een levend wezen, al lees je je suf…je leert ook geen piano spelen door naar een partituur te kijken, toch?

Werken aan die schaduwkanten en hoe bevrijdend het is voor jezelf, omdat je voor de eerste keer je totale Zelf, wie je écht bent, eindelijk in jouw armen mag sluiten en aan de hele wereld mag laten zien.
Er vindt eigenlijk een innerlijke revolutie plaats die een uiterlijke revolutie teweeg zal brengen.
Verbaas je niet dat de lieve zalvende persoon ook best een kordate persoon mag laten zien…
Wees niet bang van jezelf als je nu als vrouw ook eens met je vuist op de tafel mept, in plaats van het eerste aangeleerde gedrag te vertonen nl huilen…
En voor de man….wat zou je er eens van denken ook je zachte, kwetsbare en gevoelige kant te laten zien, in plaats steeds die sterke, alles onder controle houdende gedrag te tonen?
Word de totale mens die je zo graag wil zijn….in plaats je tanden op elkaar te zetten, je vuist in je zak te steken, je mond te houden waar de situatie het vraagt die open te doen en omgekeerd in wijsheid even in stilte te blijven in plaats van direct je gal te spuwen….

Dat is oefenen en experimenten met het Zelf en zoals ik vaak zeg: de aarde is één groot laboratorium waar je mag oefenen in het ont-wikkelen en af-wikkelen van alles wat je klein heeft gehouden en waardoor je niet je volle potentieel bent geworden. Het is NOOIT te laat…zolang er leven is, is er hoop, hoop om in jouw grootsheid te gaan staan. En dit zonder de behoefte anderen te overtreffen…de kunst om jezelf te overtreffen, ligt nu in onze handen.
Als dat geen transformatie is….!

Heel veel plezier met de ont-dekkingsreis naar binnen.

Engelenmedium Mieke

www.miekecoigne.com