De glimlach van een kind

Ken je dit mooie lied nog van Willie en Willeke  Alberti?
Ik zag laatst een serie waarin een kindje meespeelde. Dat kindje had zo een ontwapenende glimlach dat ik er helemaal in mee werd gezogen, zo een mooie ziel herkende ik daar in. Juist omdat kinderen nog helemaal open staan kun je zo naar binnen kijken echt prachtig.
Een opgroeiend kind verliest al snel deze openheid omdat ze met de aardse realiteit te maken krijgen en daardoor niet zo makkelijk meer met gene zijde kunnen verbinden.

Dat wil niet zeggen dat ze dan gesloten zijn voor de spirituele wereld maar je ziet het wel aan een kind van een jaar of 7 a 8 jaar dat het begint te veranderen.
Uiteraard ligt het ook aan meerdere factoren want hoe sta je bijvoorbeeld zelf in het leven. Ben je vrij nuchter en erg aards dan zal een kind zich toch wel snel aanpassen aan het collectief waarin het leeft en opgroeit.
Krijgt een kind andere impulsen dan zie je ook een andere groei en bewustzijn ontstaan. Dan is een kind meer gericht op spiritueel bewustzijn en zal zo een kind zich ook anders opstellen naar het gezin en de maatschappij.

Meestal zijn dit de kinderen die dan als lastig worden ervaren juist omdat ze anders willen zijn dan hun omgeving.
Zo heb ik zelf ervaring met een pracht kind wat mij opeens vertelde dat ik beter met mijn toen nog rode auto kon gaan want dat zou beter verlopen dan zou ik eerder aankomen. Alles in kindertaal natuurlijk. Het jongetje was pas 5 jaar en ik keek hem aan en voelde oké dat is dus een boodschap voor mij.
De volgende dag ging ik naar mijn afspraak met de auto en merkte ik op dat het nogal druk was bij de metro-overgangsweg. Veel volk aanwezig en ook ambulances en politie. De metro was tegen een vrachtauto aangereden of andersom dat weet ik niet meer en veel passagiers waren door de klap gewond geraakt.

Je begrijpt dat ik dit voorval nooit meer vergeet en was dankbaar dat ik geluisterd had naar de jongen. De volgende dag zag ik hem weer staan en zoals altijd stond hij wat afgezonderd van de andere kinderen. Hij zag mij en liep naar mij toe en zei ‘’heb je goed gedaan’’ ik gaf hem een knuffel maar dat vond hij niet nodig liet hij blijken.
Later hoorde ik dat hij aan de Ritalin moest vanwege zijn drukke gedrag.
Jammer genoeg heb ik er niet veel tegen kunnen inbrengen want ja drukke werkende ouders die dan moe zijn als ze thuis komen en dan ook nog de kinderen moeten aanhoren etc. Zo jammer was dit want de jongen kon niet tegen de vele stoffen die in het eten zat en ook voelde hij continu de prikkels van het gezin waar hij woonde en werd daardoor enorm druk.

Afvlakken dan maar dan keert de rust weer terug in het gezin en de ouders zijn weer gerust.
Dat het zo niet werkt voor deze nieuwe tijds kinderen is al wel bekend inmiddels maar helaas zijn nog steeds in vele gevallen de verkeerde diagnoses gegeven.
De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. En dat was in mijn geval zeker zo. Toen ik op een dag naar mijn beneden buurvrouw stapte omdat haar zoontje zo ontzettend lag te huilen en elke avond na 12 uur nog als een sirene te keer ging wilde ik haar daarop aanspreken.
De jongen was op zijn driewielertje aan het rijden over de galerij en terwijl hij afstapte viel hij. Hij bezeerde zich en begon te huilen waarop ik intuïtief naar hem toeliep en hem opraapte.

Hij draaide zich om en keek mij recht in mijn ogen aan.
Als versteend was ik. Ik keek in de mooiste ogen die ik sinds lange tijd had gezien en voelde een diepe stroom van liefde door mij heen gaan. Hij pakte mijn handen en legde ze op zijn oren waarmee hij wilde aangeven dat hij doof was.
Hiermee was uiteraard mijn weerstand weg tegen het gehuil, ‘’dan maar oordoppen in’’ en was ik totaal ontroerd door zijn mooie ziel.
Dit is mij al meerdere keren overkomen tijdens ontmoetingen met kinderen in de praktijk.
Ze zijn zo mooi en bijzonder dat het jammer is dat ze zichzelf zo snel moeten aanpassen en daarmee hun spontaniteit kunnen verliezen.

De glimlach van een kind wat nog een leven voor zich heeft. Als het leven van een kind gezien wordt door andere ogen dan kan er soms een heel andere relatie ontstaan tussen ouders en kinderen. Maar dit heeft inzicht nodig en geduld en kun je daardoor op een creatieve manier met je kind een fantastische band opbouwen waar hij/zij de rest van hun leven veel plezier van heeft.
Zo kun je samen de levenslessen leren door en voor elkaar waardoor je weer een stuk hoger bewustzijn kan ontwikkelen. Alles voor het hoogste goed van beiden.
Kijk eens wat langer in de ogen van je kind als het naar je glimlacht en je zal een dimensie ontdekken waar je anders te vluchtig aan voorbij gaat.
Kinderen zijn het mooiste geschenk maar kunnen ook je leraren of je meesters zijn.

Verwerp nooit een uitspraak van je kind of zeg nooit dat het een fantasie is daar zou je ze hoogst mee kwetsen. Kinderen komen direct vanuit de hogere sferen en zijn nog helemaal verbonden met het licht dus als je kindje je iets wil zeggen luister dan goed en stel vragen waarmee je aangeeft dat het gehoord wordt. Het is zeker de moeite waard om er even de tijd voor te nemen.

Als je hier graag over wil praten met mij dan kun je mij bereiken bij Paragnost-Eddie
Box-68.

Warme knuffel,
Elisa-Lis