Crisis als groeikans

Als er iets is wat niemand fijn vindt ….dan is het wel dàt. Spiritueel of niet spiritueel bezig…we willen graag dat ons leventje gedijt op een rustig vaarwater, ons bootje mag hoogstens wat heen -en weerwiebelen, en ook dat doet ons hart een tikje sneller slaan, niet?
En toch is het zeker in de tijd waarin we leven niet te voorkomen, tenzij je je bootje vastlegt en hoopt dat je bootje toch niet onverhoeds meegesleurd wordt.
Crisis als groeikans, met het accent op ‘ kans ‘ , want niemand beweert dat je ‘ moet ‘ groeien, niemand zegt dat je op een andere manier moet kijken naar een crisis…je maakt het je enkel moeilijker door op één manier te kijken naar een crisis nl als een teken van verdoemd te zijn of in het ergste geval met zwarte magie bewerkt te zijn. Je bent helemaal niet verdoemd en niet bewerkt met zwarte magie, tenzij je het zelf gelooft en voor waarheid aanneemt.
In dit geval kan je stoppen met lezen en je zelf wentelen in die waarheid.
De nieuwe relatie stelt ons allen voor enorme uitdagingen, dat is niet nieuw. Maar hoe ermee omgaan en waarom relaties onderhevig zijn aan veranderingen en waarom relaties geen garanties meer bieden heeft te maken met een groeiend bewustzijn vanuit een verlangen naar evenwicht en gelijkwaardigheid.
Ook in relaties vinden we heel wat voorbijgestreefde geconditioneerde overtuigingen en om deze om te buigen doorlopen we een gigantisch leerproces waarin we als het ware onze aangeleerde ‘ programma’s ‘ de-programmeren.
Wanneer zijn we bereid om aan dit proces te beginnen? Meestal wanneer we in een crisis belanden…zolang de dingen verlopen zoals we wensen en waar we ons veilig in voelen is er niets aan de hand. Alles onder controle? Ja, alles onder controle!
Tot….dan…
Alleen door een fundamentele crisis kunnen we de verandering aanvaarden. We leven in een unieke en buitengewone tijd en enkel echte waarachtige communicatie tussen mannen en vrouwen, relaties in een bredere context, maakt nu een pittig geboorteproces door. Democratie, gelijkwaardigheid, openheid, transparantie, verbinding dringt zich duidelijker naar voor in een relatie.
Ik hoor soms wel eens van mannen/ vrouwen ‘ Ja, maar al die tijd, al die jaren hebben we ons leven opgeofferd ‘. Als we deze manier van denken blijven voeden en aanhangen, lopen we het risico onder de crisis te blijven ‘ lijden ‘ in plaats van aan een oplossing bij te dragen.
Dat is dus het geloof waarin beleden wordt dat het leven alleen zin heeft als je deel uitmaakt van een ‘ paar ‘. Het gaat erom de zin van het leven opnieuw te ontdekken, met of zonder het paar.
We schieten als mens wel heel erg tekort als we geloven dat ons individueel geluk afhangt van de aanwezigheid van een liefdevolle partner. Het belangrijkste punt bij intimiteit is te ontdekken dat we zonder romantische liefde ook gelukkig kunnen zijn. Als het een absolute noodzaak wordt, omdat het leven toch anders geen zin heeft, bederft het alle mogelijkheden tot een waarachtige ontmoeting tussen twee mensen. Hoe minder ons geluk van onze partner afhangt, hoe gelukkiger we oprecht kunnen samen zijn.
Kortom, als we het gevoel van ‘ leegte ‘, ‘ neerslachtigheid ‘ kunnen overstijgend, dan komen we ook tot de ontdekking dat het leven vreugdevol is zonder dat dit afhankelijk is van romantiek en verzekeren we onszelf van blijvende vreugde als basis voor een eerlijke en authentieke relatie tussen twee mensen.
Er is geen intimiteit met iemand anders zonder intimiteit met jezelf. Zo groots is de liefdesrelatie die door toekomstige generaties volbracht moeten worden, een liefdesrelatie die we met elkaar kunnen delen als we de crisis én de leerlessen die hiermee gepaard gaan, willen accepteren.
We kunnen dus de herhalingen uit het verleden nu veranderen of we kunnen de herhalingen uit het verleden blijven herhalen: we kunnen onze ervaringen en wat we ‘ tegenkomen ‘ in ons leven zin geven, of alles als een niet te rijmen komedie bekijken, of alle moeilijkheden worden reflecteren onze eigen verborgen dimensies, of het leven is een kansspel en we hebben ofwel een goed lot of een slecht lot getrokken met andere woorden: de verkeerde partner. Ik geloof niet dat dit op die manier werkt, de herhalingen die we ervaren, gebeuren niet per toeval, ze onthullen onze verborgen dimensies die we in eerste instantie zelf dienen te ont-dekken om ze daarna te kunnen overstijgen.
Intimiteit met iemand anders leidt ons altijd terug naar onszelf en stelt ons in staat onze intimiteit met anderen te verbeteren. Over het algemeen beperken we ons tot het ontmoeten van de ander, zonder onszelf te onderzoeken.
De liefde stelt ons voor nieuwe uitdagingen en die uitdagingen zijn een constante factor in deze tijd.
Intimiteit met de ander berust vooral op het vermogen om naar binnen te keren. De crisis die op dit moment heel veel relaties ten deel vallen, dwingt ons ertoe een aantal fundamentele dingen te erkennen: als kinderen, geld, oordelen van anderen niet langer de redenen zijn om bij elkaar te blijven, zal persoonlijke ontwikkeling wellicht de factor zijn die de stabiliteit van de vereniging bepalen. Er wordt dus beroep gedaan op het vermogen van elke partner om te voldoen aan de emotionele behoeften die door conflicten worden opgeroepen, in plaats van te wachten tot de ander dit doet. Het is een heel diepe betrokkenheid met jezelf en met het leven. En het is zeker geen geringe opdracht het beste voor onszelf te kiezen door wat ons leed veroorzaakt, los te laten. We ervaren ‘ gehechtheid ‘ aan de dingen die ons vernietigen, kapot maken, zoals de slechte gewoonte van haat en innerlijke conflicten die ons ervan weerhoudt te kiezen voor datgene ( en diegene) dat ( die) goed is voor ons hoogste welzijn.
Het is elke dag het beste moment om ons hart te helen door onszelf het beste te gunnen, op een liefdevolle en vriendelijke manier en dat kan zeker heel wat veranderingen creëren. Mededogen is het geheim van respect en zelfrespect en is de basis van eigenwaarde. Ik merk vaak in gesprekken het bijna genadeloze veeleisende in relaties en geloof me, deze relaties kunnen voor de komende tijd niet langer worden gedragen in een veld van liefde…dan is de liefde een strijdveld.
Van jezelf houden betekent houden van hetgeen op je pad komt, eerder dan op zoek te gaan naar wat er ontbreekt. Als de liefde van binnen is en niet alleen van buiten, als we onze verantwoordelijkheid nemen om aan onze eigen behoeften te voldoen, zijn we geen slachtoffers. We worden er ons meer van bewust dat de liefde die we zoeken overal om ons heen is en nooit of te nimmer kunnen verliezen. Er is enkel liefde, de liefde wacht altijd op ons, we hoeven er niets voor te doen. Op de vraag ‘ Wat moet ik doen om iemand zover te krijgen dat die persoon van me gaat houden ‘ is mijn antwoord: NIETS.
Heb je vragen rond jouw relatie, of herken je de crisis in jouw relatie, heb je vragen rond nieuwe tijdrelaties, en de veranderingen die gaande zijn en wil je hierover sparren, inzicht in het kluwen en hoe het kluwen ont-warren geeft uitzicht, dan sta ik je graag bij.

Mieke Moon Box 45
www.miekecoigne.com