Beschermengelen

Als beZield en spiritueel wezen staan we bij het begin van onze indaling op aarde nog heel sterk verbonden met onze spirituele ‘ thuis ‘.
Ik krijg vaker vragen van jonge ouders, vooral mama’s die nog niet zo vertrouwd zijn met de spirituele wereld, of het kan dat hun jonggeborene ‘ dingen ‘ ziet…en of het schadelijk is, en wat ze er kunnen tegen doen…allemaal heel begrijpelijk.

Ik herinner me de tijd dat mijn zoon rond zijn 2-3 de levensjaar niet meer naar bed wou , want hij zag wezens in de kamer. Wat wij als ouders ook deden, hem geruststellen namelijk, hij bleef gillen en krijsen en wees wanhopig met zijn kleine handjes naar het einde van zijn bedje…daar, mama, daar, zie je hem dan niet….hij zit daar ….en ik als jonge spiritueel maar nog wel onzekere mama: ‘ wat zie je dan jongen ‘. Niets hielp, hij bleef maar wijzen naar het einde van zijn bedje, tot hij in slaap viel en ik na een hele tijd echt dacht dat mijn zoon, door zijn slechte start vlak na de geboorte, wel ‘ iets ‘ mankeerde. Zijn papa was ervan overtuigd dat het wel zou overwaaien…maar dit waaide niet over, integendeel. Ik masseerde dagelijks zijn lichaam cefalo-caudaal, hetgeen wel rust gaf, doch elke keer in aanstalten maakte om zijn kamertje te verlaten was het één geschreeuw om bij hem te blijven.

Met de moed in de schoenen en zo onzeker als wat, stapte ik met mijn hele verhaal én mijn zoontje, naar onze vertrouwde pediater-homeopaat kinderarts zaliger, tja, waarom ik niet eerder langsgekomen was met dit verhaal…omdat ik dacht dat het allemaal wel mijn fout was, dat ik een moeilijke zwangerschap heb gehad en mijn zoontje twee weken in het UZ Gent heeft gelegen en toen al bleek dat hij een boos kereltje leek te zijn. En ik breng dit verhaal nu even, bijna 30 jaar geleden…in die tijd was spiritualiteit- althans in mijn omgeving- gezwets, het was al een hele kunst dat ik mijn zin kon doordrijven mijn vier ondertussen volwassen kinderen en opgevoed heb op een natuurlijke geneeswijze nl homeopathie. Tussen haakjes zijn ze zelden ziek geweest, maar….dit werd afgedaan als ‘ toeval ‘ en ‘ geluk hebben ‘. Niets van….maar ik voelde mezelf zoveel jaren geleden heel vaak met mijn rug tegen de muur staan, zeker als het aankwam op een andere kijk op het leven, een andere manier van opvoeden, en al zeker het vermijden van pilletjes en siroopjes. Om sterker te staan en de commentaar te kunnen ontkrachten op de homeopathische geneeswijze ben ik dan maar zelf een basisopleiding in de homeopathie gaan volgen, mede dank zij de steun van de bijzonder spirituele pediater, die ondertussen ook een vriend was geworden, met wie ik nog veel cursussen heb gevolgd op spiritueel vlak.

Mijn zoon kreeg op basis van zijn constitutie de juiste granuletjes….zijn kamertje werd gezuiverd, en ik kreeg dan ook voor de eerste keer een aanvaardbare uitleg, en dit voor mezelf het duwtje geweest om me verder te verdiepen in spiritualiteit, en zeker wat de spiritualiteitsbeleving en – ervaringen van kinderen betreft.

Ik wil met dit blog iets meer schrijven rond het waarnemen van de beschermengelen en het fijnstoffelijk waarnemen. Bij kinderen is het vaker duidelijk waar te nemen dat ze praten met iemand die voor ons onzichtbaar is. Jonge kinderen die nog niet de taal gebruiken zoals wij de taal begrijpen, kunnen ons de indruk geven dat ze wat zitten aan te kletsen, doch ze brengen wel klanken voort uit de Lichttaal. Jonge kinderen krijgen heel vaak bezoek uit de fijnstoffelijke wereld en reageren hierop. Ze praten dan met hun beschermengelen, hun vrienden , familie van gene zijde en het is ook zo dat veel kinderen herinneren zich ook vorige levens. Dit blijkt uit gesprekken met kinderen die uitspraken doen als ‘ Vroeger, toen ik op de boerderij werkte… met een heel verhaal erachteraan. Wat is soms de reactie van ouders, grootouders en leerkrachten? Right, het wordt afgedaan als veel te veel fantasie! Of zelfs als ‘ liegen ‘ …ofwel worden jonge kinderen gestraft en/ of belachelijk gemaakt. Ik herinner me nog een sterk voorbeeld toen mijn zoon ongeveer 4 jaar was. Ik kocht voor mijn kinderen zelden afgewerkt speelgoed, ik zorgde voor voldoende natuurlijke speelmogelijkheden, met dozen, blokken…nooit té veel. Op een dag zag ik mijn zoon met een leeg doosje spelen. Nou, spelen….hij hield het doosje hoog boven zijn hoofd met zijn ene hand en liet dat doosje met de woorden en geluiden van een neerstortend vliegtuig op de grond vallen, herhaaldelijk. En ik zag hem helemaal opgaan in ‘ zijn spel ‘. Hij kon toen al een mondje vol praten en ik wist natuurlijk al een tijdje dat mijn zoon geen gewoon manneke was….toen ik hem vroeg me te vertellen wat hij aan het doen was, vertelde hij me met een blik van: ‘ zie je dat dan niet? ‘ Ik zit in dat doosje en dat doosje valt naar beneden en doet ‘ boem ‘. Ik wist heel snel dat mijn zoon snel geïncarneerd is na één of andere oorlog en dat werd ook nog eens bevestigd door een helderziend medium die op basis van een diepgaande reading wist mee te geven dat hij een Arcturiër was/ is. Om toch maar een duidelijk voorbeeld te geven met hoeveel wijsheid een jong kind al op aarde wordt geboren. Zeker niet als een ‘ tabula rasa ‘, zoals psychologen beweren.

Wat eigenlijk gebeurt is dat het kind ervaringen vertelt uit één of meerdere vorige levens/ incarnaties.
Hoe kunnen we nog, als we met aandacht een kind observeren, merken dat een kind praat met de ongeziene wereld ( voor ons althans) is tijdens het spelen, tekenen, en voornamelijk alleen is. Je hoort het kind praten met iemand, je hoort het kind vertellen wat het heeft getekend of geknutseld heeft. We nemen aan dat een kind tot op zijn ongeveer 4 de levensjaar hun spirituele begeleider kunnen zien, na die leeftijd neemt het vermogen om het fijnstoffelijke waar te nemen geleidelijk aan af, mede door socialisatie, opvoeding en onderwijs. Nochtans gaan de bezoeken verder, dit stopt niet. Het kind blijft wel in contact met zijn Hogere Zelf. Langzaam glijdt het fijnstoffelijke waarnemen het onderbewustzijn in.

In onze kindertijd hebben we allemaal ons Hogere Zelf of beschermengel gezien, zonder uitzondering, en we hebben ook gepraat met hen. En ook al zijn veel mensen dit ‘ vergeten ‘ en wordt er nog te weinig geloof gehecht aan een spirituele wereld, we krijgen nog heel regelmatig bezoek en vinden ook antwoorden op veel vragen via ons Hogere Zelf. Het grappige is dat we ‘ denken ‘ dat wijzelf via onze gedachten een ‘ ingeving ‘ hebben….maar het is wel eventjes anders.

Spirit werkt doorheen ons Hogere Zelf en laat de antwoorden die voor ons van belang zijn naar binnen komen via onze gedachten. En wij denken natuurlijk dat het onze gedachten zijn. Wat zijn we dan heerlijk nuchter….denken we. Het is bijzonder om op te merken dat dit een heel magisch gebeuren is…eigenlijk laten we ons door Spirit leiden om een idee op een creatieve manier neer te zetten, we worden eigenlijk geleid door Spirit en als we in verbinding staan met ons Hogere Zelf, nemen we de juiste beslissingen, maken we de juiste keuzes enz…
Soms nemen mensen lichtpuntjes waar….en stellen zich de vraag wat dit betekent en of er iets scheelt met hun visus? Neen hoor…die lichtpuntjes die je waarneemt ( en die kunnen verschillende kleuren hebben) zijn vaak een tekentje dat je fijnstoffelijke wezens waarneemt, en concreet betekent dit dat je omring wordt door spirituele begeleiders uit de fijnstoffelijke wereld. Wie zijn die spirituele begeleiders? Je kan het vragen….en het antwoord dat je binnenkrijgt, hoef je niet in twijfel te trekken ( want dan zit je alweer in je ratio en je denken en het denken brengt ons net uit ons waarneming) : een engel, een ander spiritueel begeleider, een dierbare overledene…weet dat die lichtpuntjes verwijzen naar de aanwezigheid uit de fijnstoffelijke wereld.

Onze beschermengel beschermt ons ongetwijfeld, hoewel we een vrije wil hebben. Ons Hogere Zelf kan ook – vaker uitzonderlijk- ingrijpen. Dit kan nu misschien wel wat verwarrend zijn, want hoe zit dat nu met onze vrije wil en anderzijds bescherming?

We weten dat er in deze tijd veel mensen ‘ overgaan ‘ bij wijze van op massaal vlak fatale ongevallen, vb een treinramp. Ik neem nu dit voorbeeld bij wijze van illustratie.

Heel wat mensen voelen ( meestal onbewust) geen zin meer te hebben in het aardse leven, het leven is voor hen te zwaar geworden. Wat nu ’ s nachts gebeurt is dat die mensen zich in het fijnstoffelijk leven voorbereiden om terug te keren naar ‘ huis ‘, in het geval het verlangen zich hardnekkig vastzet. In het fijnstoffelijke is de actie van de manier waarop zielen die terug naar huis willen gaan, gekend. Al eens bij stilgestaan bij het volgende, tenminste als je hiervoor openstaat en niet verbant naar ‘ toeval ‘. We keren terug naar de trein als voorbeeld. De trein vormt voor heel wat mensen een grote aantrekkingskracht om hun leven te beëindigen. Dagelijks nemen heel veel mensen de trein, ook mensen uiteraard die gelukkig zijn met hun leven, docht zoals de fijnstoffelijke wereld het plan kent, wordt er ook alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat die mensen ofwel nét de trein missen, op een plaats zitten waar de ramp hen niet treft, of zelfs dat die mensen op het laatste nippertje een halte vroeger uit te stappen, voordat de trein ontspoort. Het is ons Hogere Zelf waardoor we ons laten leiden tot het nemen van net de juiste keuzes. Wat is de reactie, begrijpelijk natuurlijk, van de doorsnee mens? Drama…zoveel overleden zielen….en wat een geluk dat ik die trein heb gemist zeg, of jeetje, bij toeval voelde ik dat ik toch maar een halte vroeger moest uitstappen, ik had een gevoel dat ik dit moest doen, heel raar en vreemd is dat.

Misschien wek dit blog enige verbijstering op, ongeloof, verwarring, boosheid…laat het er maar allemaal zijn, want er is nog zoveel eigenlijk waar we geen kennis en weet van hebben.

Het geeft ons enkel meer moed om ons niet langer bezig te houden met oppervlakkige discussies over wie nu gelijk of geen gelijk heeft, het nodigt uit om wat blijer in het leven dat we zelf hebben gekozen te staan, onze aardse taken hier op aarde te accepteren, want ook die hebben we voor incarnatie afgesproken, misschien wat overmoedig, maar we krijgen nooit méér op onze weg dan we aankunnen…dat het ons soms aan moed ontbreekt, dat we soms vertwijfeld zijn, dat we soms wel eens denken aan ‘ thuis ‘ , waar we vandaan komen….we hoeven elkaar geen leugentjes om ons ego op te poetsen voor te houden. We kunnen wel het leven voor elkaar mooier en aangenamer maken, en dat begint natuurlijk bij onszelf. En wat zou je ervan denken de verbinding met je Hogere Zelf te herstellen, vertrouwen te hebben in je beschermengel en je geboortegids, en vaker je grieven, je vragen voor te leggen aan hen….net zoals je je verhaal vertelt aan je beste vriend(in) met dit verschil dat je de antwoorden kan verwachten die werkelijk bij jouw zielsblauwdruk aansluiten en niet op wat je beste vriend(in) vanuit eigen zielsblauwdruk zou doen?

Begrijp me niet verkeerd….vrienden zijn heel belangrijk, doch ik merk dat mensen die te dichtbij staan, niet echt vanuit het objectieve waarnemen de beste adviezen kunnen geven…daarom is ons werk als medium of paragnost eerder ontdaan van adviezen als beste vriend,, doch werken in opdracht van Spirit, of hoe je het ook wil benoemen en op welke manier een medium of paragnost de informatie brengt…er is geen betere manier, er is slechts de manier die weer resoneert met het beste vermogen van een medium of paragnost. En ook dat ligt reeds voor incarnatie in onze blauwdruk.

Ik eindig dit blog in Licht en Liefde voor Al- Wat – Is, in dankbaarheid en gezegend.
Engelenmedium Mieke

www.miekecoigne.com