Al die verwachtingen

Wat hebben wij mensen toch veel verwachtingen van elkaar en hoe vaak blijkt het dat juist die vaak veel te hoge verwachtingen de oorzaak zijn van problemen.
Beter is het om verwachtingen aan de kant te zetten want in de meeste gevallen komen de wensen die men heeft van bv de partner niet uit.
En lieve mensen dat kan ook niet. We zouden moeten leren om veel realistischer met elkaar om te gaan dat zou al een berg schelen.

Niemand echt geen één mens kan aan de verwachtingen van een ander voldoen zonder zichzelf geweld aan te doen.
Daarmee zou je jezelf en de ander iets aanpraten. We zouden geïrriteerd worden omdat je eenmaal ooit hebt besloten dat je er altijd zou zijn, altijd zou helpen ,altijd er zijn voor de familie, de kinderen, en altijd tijd zou nemen voor elkaar.

Naast je bestaande baan die de meeste tijd opslokt en je eigen gezin is er bijna geen tijd over voor je zelf dus wat er dan meestal gebeurt is dat er frustratie optreed die voortkomt uit vermoeidheid. Elk mens heeft tijd nodig voor zichzelf. Niemand mag zulke hoge verwachtingen hebben van elkaar dat er continu een beroep op de partner mag worden gedaan. Dit kan niemand volhouden dus al snel komen daar de kreukjes in de relatie, ik heb dit al eerder aangehaald.

We zijn allen best wel in staat om deze illusie te doorbreken maar we zitten zo vastgeroest in die oude overtuigingen en gedragspatronen dat we er maar heel lastig van af kunnen komen. We verlangen best veel van elkaar als we het eens bekijken van bovenaf dan zijn we net als de mieren constant bezig en niet alleen met onszelf maar ook met elkaar.

De overtuiging die we hebben meegekregen van onze ouders en zij weer van hun ouders dat we er voor elkaar moeten zijn heeft heel wat beroering gebracht want vaak wordt dit in een verkeerde context geplaatst.
In de eerste plaats mag je er zijn voor jezelf zonder het ego ertussen te plaatsen.
Dus zonder pretentie of arrogantie, zelfingenomenheid en alle ego gerichte dingen, maar meer met zelfreflectie en zelfkennis.

Zonder zelfkennis is het heel lastig om je omgeving duidelijk te maken wat er in je leeft. Veel frustratie komt voor uit het feit dat men niet begrijpt wat er in de partner omgaat. Nu is een introverte partner al lastig genoeg te begrijpen omdat men niet veel over zichzelf vertelt . Dus dat is heel lastig te doorgronden en dan is er werk aan de winkel.
Veel onzekerheid komt dan voort uit de partner die de verwachtingen heeft. Immers de werkelijkheid laat zien dat er valse overtuigingen zijn ontstaan en in de loop der tijd zien we dat aan onze verwachtingen niet kan worden voldaan en we worden gefrustreerd.

Wat nu? Wat is de volgende stap als je jezelf realiseert dat je verwachtingen slechts illusie waren en dat je nu een gevoel hebt dat je er helemaal alleen voor staat. Ben ik het niet waard, niet goed genoeg, niet aantrekkelijk genoeg. Allemaal overtuigingen die ontstaan als de partner niet aan de verwachtingen kan voldoen.
En niet alleen van de partner maar ook van andere mensen kun je veel te hoge verwachtingen hebben. Eigenlijk is het belangrijk om eens te kijken waardoor die verwachtingen ontstaan. We zijn vaak zo gehecht aan de eigen illusie dat we bang zijn om dit los te laten. Meestal komt dit door wat we hebben meegekregen van huis uit.
Door de opvoeding of wat men bij anderen heeft gezien ontstaat er dan een beeld dat wil ik later ook als ik een gezin heb dan moet het allemaal zijn zoals ik mij dat voorstel.

Kernovertuigingen bepalen dan de richting in het leven en meestal zoekt men een partner die daaraan kan voldoen. We zoeken dan een partner die ons wel mooi lief aantrekkelijk etc vindt.
Ook kan het tegenovergestelde plaatsvinden dan zoekt men juist bevestiging van de negatieve kernovertuiging. Bijvoorbeeld vrouwen die zich laten vernederen door een partner of zelfs blijven zitten in een gewelddadige of verbalen relatie ‘’hij heeft ook zijn lieve kanten’’ en daardoor steeds de verkeerde mannen blijven aantrekken.
Dit kan zeker ook voorkomen bij mannen die in een gewelddadige relatie met vrouwen zitten.

Maar om terug te keren naar het begin van dit blog wat doen we als die verwachtingen er steeds maar blijven zijn, en het zo heel lastig is om elkaar tegemoet te komen.
Eerst en vooral lieve mensen kijk eens naar waar die verwachtingen nu werkelijk vandaan komen. We zijn er ook voor onszelf en dat mag beslist niet vergeten worden. Als je jouw levensstandaard zo hoog legt voor jezelf wil dit niet zeggen dat je dit ook voor je partner of voor andere mensen hoeft te doen.

We hebben ons eigen leven daar moeten we ook tijd voor kunnen nemen en elkaar ruimte geven om onszelf te kunnen zijn.
De man die thuiskomt van zijn werk heeft niet altijd direct zin om ook nog eens alle perikelen van die dag aan te horen en de vrouw die thuis komt is vaak ook moe door haar baan de opvoeding van de kinderen en alles wat bij het ouderschap hoort.

Het leven van nu is zeker niet meer het leven van toen waar de moeder de zorg voor het gezin op zich nam en alles keurig netjes in orde was. Tenminste bij de meeste gezinnen was dat zo. De tegenwoordige tijd neemt veel meer ruimte en tijd in beslag en er wordt ook veel meer van ons geëist het leven is 100 procent aanwezig zijn op alle fronten.

Nu ik dit schrijf begrijp ik ook waarom zovele mensen een totaal ander leven willen. Maar goed dat is voor een ander blog.

Belangrijk is dat men elkaar begrijpt dat men dagelijks even de tijd neemt voor elkaar en dat men realistisch is. We kunnen nu eenmaal niet alles in deze 24 uurs economie en zijn vaak te moe om elkaar tegemoet te komen. Daardoor ontstaan spanningen en stress en dit geeft de nodige frustratie.
Stel je verwachtingen bij als je ziet dat dingen niet meer vanzelf gaan en dat er te veel ruis ontstaat in de relatie. Probeer op zijn minst elkaar te begrijpen en blijf openstaan voor elkaars perikelen maar doe dat wel op een moment dat het gepast is.

Overval de ander niet met drama en geklaag maar benoem de dingen vanuit rede en creëer een vriendelijk klimaat voor elkaar.
Op deze manier is er ruimte voor beide partijen en kom je elkaar tegemoet op een wijze waar je respect en begrip voor elkaar kan opbrengen.

Wil je hier eens over praten dan ben ik te bereiken op paragnost-Eddie box 68

Hartegroet,
Elisa-Lis